Blogoj en Esperanto

2024-04-26

Libera Folio

UEA dancos por paco

Kolekto de duminutaj filmetoj de dancoj por paco estos la celo de projekto, en kiu UEA kunlaboras kadre de Unesko. Tiel UEA sukcesos montri, ke Esperanto estas tutmonda lingvo, diras François Lo Jacomo, estrarano de UEA.

La retejo de la aranĝo estas plurlingva. Inter la elekteblaj lingvoj estas ankaŭ Esperanto.

Okaze de la Internacia Tago de Paco, 21 septembro 2024, grupo de neregistaraj organizaĵoj partneraj kun Unesko prezentos programon kun interalie kolekto de duminutaj filmetoj de dancoj por la paco. Gravan rolon en la projekto havas UEA. Libera Folio petis estraranon de UEA François Lo Jacomo rakonti pli.

Libera Folio: Pri kio temas la aranĝo?

François Lo Jacomo: – En Unesko estas reprezentataj ĉirkaŭ 200 ŝtatoj kaj 400 neregistaraj organizaĵoj (NRO-j). La rezoluciojn kaj programojn de Unesko decidas la ŝtatoj, sed la NRO-j organizas siajn proprajn internaciajn konferencojn kaj sian propran programon, interalie forumojn kaj festadon de internaciaj tagoj. Ekde 2012, grupo de NRO-j gvidata de la pacmovado proponis festadon de la Internacia Tago de Paco, kaj pluraj tiaj festadoj okazis, organizitaj de tiu grupo de kelkdek NRO-j (inter kiuj UEA).

– En 2019, la gvidanto de la grupo, Michel Thouzeau, sugestis, ke inter la laborlingvoj de la venonta tia evento (korusoj por la paco) estu Esperanto, kaj UEA multe reklamis tiun ĉi oportunon, pro kiu aliĝis sufiĉe multaj pliaj korusoj. Interalie ni organizis Internacian Esperanto-Koruson, kun kantistoj el dek du landoj, kiu venis surloke en Tolosa por kanti en Esperanto (vidu filmeton). La nuna evento estas daŭrigo de nia komuna agado por la paco: ĉi-jare temos pri dancoj por la paco (danco kaj paco kundivide).

Kiu estas la rolo de UEA en ĝi?

– La grupo de NRO-j ne estas formale strukturita, kaj ĉiuj organizoj estas bonvenaj en la grupo, sed tiuj, kiuj plej aktivas por la koncernaj eventoj, nature ludas gvidan rolon. UEA partoprenis ekde la komenco, sed ĝia konsiderinda partopreno en la evento de Tolosa, korusoj por la paco, igis ĝin nemalhavebla kungvidanto. Des pli, ke ĉi-jare la retejon de la evento prizorgis esperantistoj, Nathalie Kesler kaj mi mem. Tiu ĉi retejo estas kvarlingva: franca, angla, hispana kaj Esperanto.

Kial UEA ricevis tiun rolon?

François Lo Jacomo.

– En Unesko, kiel en multaj organizaĵoj, ne abundas laborfortoj, kaj financado malfacile troveblas. Se iu aktivas por la sukceso de difinita projekto, li facile akiras gravan rolon inter la NRO-j. UEA kunfinancis la eventon en Tolosa, korusoj por la paco, kaj la forumon okazintan en Otavo en novembro 2022 pri interalie indiĝenaj lingvoj. La nombro de organizaĵoj, kiuj efektive pagas sian jaran kotizon al la Lig-Komitato de NRO-j, estas bedaŭrinde malgranda, sed UEA regule pagas. Mi mem, reprezentanto de UEA ĉe Unesko, investis multan tempon kaj monon en tiuj eventoj, kaj nuntempe en la retejo de la evento “danco kaj paco kundivide”.

Kion povas fari esperantistoj?

– Esperantistoj povas mem partopreni en la projekto se inter ili estas dancistoj (ne nepre profesiaj), kaj ili povas konatigi la projekton eĉ al ne-esperantistaj danco-grupoj, kiuj povos partopreni. Ne necesas esti esperantisto por proponi sian dancon. En multaj esperantistaj aranĝoj oni invitas artistojn, ofte dancistojn, foje ne-esperantistajn, kaj proponi al tiuj ĉi dancistoj partopreni en la projekto estas facile, des pli, ke la partopreno (sendado de duminuta filmeto de danco por la paco) estas facila kaj kvazaŭ senkosta. La principa limdato por aliĝi estas tre baldaŭ, sed ĝi ne estos tute strikta, ĉefe gravos, ke la filmetoj alvenu ĝustatempe (en majo), por ke ni havu tempon munti ilin por la septembra evento.

Kiajn konkretajn rezultojn de la projekto oni antaŭvidas?

– Danke al sia kontribuo, UEA montriĝos unu el la gravaj partneroj de Unesko, kaj tio favoros niajn ceterajn planojn en Unesko. Ni sukcesos pruvi, ke esperantistoj kapablas trovi dancgrupojn en multaj landoj, do Esperanto ja estas tutmonda lingvo, kaj ke ni alportas efektivan kontribuon al la sukceso de tia evento, kio gravas por Unesko. Tio helpos nin antaŭenigi projektojn kiel la tagon de Esperanto, eventualan promocion de UEA inter la NRO-j, Esperanto kiel nemateria kultura heredaĵo de la homaro. Nuntempe ni tre aktivas en Unesko kaj en UN, ni sendos du reprezentantojn al maja grava UN-pintkunveno en Najrobio, kaj nia efektiva kontribuo en “danco kaj paco kundivide” helpos en nia ĝenerala UN- kaj Unesko-agado.

de Libera Folio je 2024-04-26 08:15

Esperanta Retradio

Protekti la naturon estas politika defio

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Paŭlo S. Viana el Brazilo

Plej multaj homoj nuntempe konsentas, ke oni devas protekti la naturmedion. Kaj kvankam la konservado de naturaj lokoj ne estas science malfacila tasko, tamen ĝi ne kontentige evoluas en la tuta mondo. Brita Profesoro Anne Magurran, el skota universitato, fakulo pri biologia diverseco, esploras ekologiajn sistemojn kaj pripensas manierojn ilin protekti. Ŝi asertas, ke tiu agado ne estas science komplika. La plej granda defio, ŝi asertas, troviĝas en la politikaj instancoj. Kiam oni mezuras kaj montras la gravecon de tiu agado, ĝi tuj aspektas kiel minaco al ekonomiaj interesoj. La esplorado de ekologiistoj facile konfliktas kun financaj problemoj. En februaro 2024, ŝi vizitis Brazilon por instrui pri kalkulado pri biodiverseco. 

La specialistino klarigis, ke laŭ financa vidpunkto, areo enhavanta arbaron eble komence ne aspektas tre grava. Se oni konservas la vegetaĵan kovraĵon netuŝita, tio rezultigas pli stabilan klimaton kaj pluvadon, kaj oni evitas erozion, evitas riverajn inundojn. Ĝi estas etika agado, sed ankaŭ praktika maniero favori la homan vivon.

En pasinta tempo, tio estis evidenta avantaĝo por ĉiuj. Tamen, en la nuna tempo ĝi fariĝas pli kaj pli defia al la nova generacio de sciencistoj. Precipe ekologiistoj devas nuntempe pli intense dialogi kun politikistoj kaj respondeculoj pri publika administrado. Nuntempe, protektado de naturmedio estas konsiderata kiel malhelpo al ekonomia progreso.

Por atingi sukceson en la dialogado kun politikistoj kaj administrantoj, sciencisto en tiu kampo devas montri klaran, precizan kompetentecon. Ilia tasko estas montri, ke la vivo de specioj en iu medio estas dinamika kaj multfaktora. Matematikaj modeloj estas formulataj por ke oni komprenu tiun mirindan fenomenon. Tamen, nur tiu, kiu ofte vizitas kaj observas arbaron surloke povas vere analizi la vivon, kiu pulsas en ĝi, trans matematikaj kalkuloj.

Profesoro Anne lasas al la estonta generacio praktikan konsilon. Se la defio en iu natura areo estas politika, tiam estas necese, ke esploristoj lernu plej profunde pri ĝi. Kompetenta fakulo estos kapabla kunlabori en la prezentado de pulblikaj politikoj kaj instrui pri tio al estontaj generacioj.

Kompreneble, tiaj fakuloj devas ankaŭ eduki la loĝantaron, aparte la infanojn, por konstrui ĝeneralan konscion pri la graveco protekti la naturmedion. Jen defio, kiu ne interesas nur politikistojn kaj administrantojn, sed la tutan loĝantaron.

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-26 06:00

2024-04-25

La Balta Ondo

Partoprenu teatran projekton de TEJO dum FESTO en Francio!

teatre

Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO), kunlabore kun JEFO, KEJ kaj GEJ organizas la junularan interŝanĝon TEATRE “Transformante Eŭropon per Arto estante Transnacia, Reagema kaj Enpoviga”, financitan de la programo Erasmus+.

Pere de ĉi tiu projekto pri teatro, la partoprenantoj:

  • Kunlaboros je teatraĵo originale verkita en Esperanto. Tio eblas per:
    • Aktorado;
    • Reĝisorado;
    • Filmado de la teatraĵo;
    • Pretigi la scenejon;
    • Kontribui al la skripto;
    • Helpado kun ĝeneralaj rilataj taskoj.
  • La taskoj estos dividitaj inter ĉiuj laŭ preferoj, sed ĉiuj spertos partetojn de diversaj taskoj.

Ni serĉas 23 junulojn! Ĉu vi interesiĝas?

Legu pli en la retejo de TEJO https://www.tejo.org/partoprenu-teatre/

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Partoprenu teatran projekton de TEJO dum FESTO en Francio! appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-25 21:52

UEA facila

Dancu por la paco!

Ĉu vi volas danci por la paco? Ĉu vi konas dancistojn, profesiajn aŭ ne, esperantistajn aŭ ne, kiuj pretos danci por la paco? Okaze de la Internacia Tago de Paco, en la 21-a de septembro 2024, grupo de Ne-Registaraj Organizaĵoj (NRO) prezentos programon en Parizo. Ĉiu NRO en tiu grupo, same kiel UEA, estas kunlaboranta asocio de Unesko. UEA ĉi-jare estas grava gvidanto de la planata programo, kiu interalie enhavos kolekton de du-minutaj filmetoj montrantaj dancojn por la paco. Se vi volas kontribui per du-minuta filmeto de via danco por la paco, bonvolu aliĝi per ĉi tiu retejo: https://danse-paix2024.org/eo/ Bonvolu diskonigi tiun ĉi informon al ĉiuj, kiuj povus esti interesataj, esperantistoj aŭ ne. Filmado de du-minuta danco estas facila afero, kiu ne postulas vojaĝon nek grandajn elspezojn. La gvidantoj preparas eventon en septembro, en Parizo, kiam interalie oni prezentos la ricevitajn filmetojn.

2024-04-25 17:52

Vanege

0224 Por ke via projekto sukcesu faru ĝin kun alia homo

Projektoj faritaj sole malofte sukcesas.

Kiam oni faras projekton sole, okazas tagoj kiam oni ne havas emon aŭ atenton. Tiam estas neniu alia kiu ĉeestas por kuraĝigi onin aŭ memorigi onin. Tiam oni ne laboras, oni rompas kutimon, kaj estas granda ŝanco ke la projekto ne plu progresas.

Trovi iun kiu pretas kunlabori en la sama projekto ankaŭ estas pruvo ke la projekto valoras laŭ almenaŭ unu alia homo. Tiel oni havas pli fortan konvinkon ke la projekto valoras, kaj tiam oni havas pli fortan emon daŭrigi ĝin.

Labori kun iu alia kreas ian neeksplicitan kontrakton, kie homoj helpas unu la alian. Por multaj homoj, la ideo "mi devas helpi mian kunlaboranton" estas pli kuraĝiga ol "mi devas denove labori pri la projekto...".

Labori kun iu alia donas multajn avantaĝojn por la projekto mem:

- La vidpunkto de du homoj estas pli valora ol la vidpunkto de unu homo. Kiam malsamaj homoj komunikas, ili rimarkas kiuj ideoj sencas kaj kiuj ne sencas. Ili tiam trovas vojon al sukceso kiu estas pli probabla. Pluraj homoj signifas pli da spertoj. Se oni ne estas kompetenta je parto de projekto, estas ŝanco ke la alia homo estas.

- Plie, per du homaj fortoj, oni progresas pli rapide. Estas kontentige vidi ke projekto progresas rapide.

- La projekto estas pli interesa, ĉar sociaj interagoj havas "neantaŭvideblan" parton, kio donas diversecon al la laboro.

- Oni individue malpli stresas se oni scias ke estas iu alia kiu havas la samajn celojn, bezonojn kaj problemojn.

Labori kun iu alia donas multajn avantaĝojn ankaŭ al oni. Estas bona maniero interŝanĝi kapablojn, lerni pri aliaj homoj kaj sociumi.

Do, krom se la projekto estas persona aŭ farebla nur per vi (ekzemple lerni lingvon), provu trovi kunlaboranton por viaj projektoj!

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-25 17:08

Esperanta Retradio

Ĝelo kontraŭ la pesto de mikroplastaĵoj


Dum la pasintaj jaroj la malpuriĝo per mikroplastaĵoj fariĝis severa minaco por la medio. Etaj plastaj partikloj kiuj rezultas el la degradiĝo de pli grandaj plastaĵoj aŭ kiuj ekestas pro la senorda forzorgado, troviĝas intertempe ĉie - en grundoj, en riveroj kaj lagoj, en la oceanoj. La etaj partikloj ne nur prezentas danĝeron por maraj bestoj, sed ili povas ankaŭ havi efikojn al la homa sano, se ili eniras en la nutraĵan ĉenon. La partikloj povas tra la akvo kiun ni trinkas eniri en nian korpon kaj povas plialtigi la riskon por malsanoj. Ili prezentas ankaŭ danĝeron por la medio ĉar ili aperas eĉ en foraj regionoj kiel ĉe la polusoj aŭ en la profundaj oceanaj fosaĵoj kaj tie endanĝerigas la vivoformojn en akvo kaj ĉe marbordo. 

Nun esploristino de la Hindia Instituto pri Scienco disvolvis multpromesan rimedon por kontraŭbatali tiun minacon. Nova materialo kun la nomo pGel@IPN povus helpi katenigi la malpuriĝon per mikroplastaĵoj. La materialo konsistas el speciala hidroĝelo kiu estas enriĉigita per etaj nanopartikloj. Tiu kombinaĵo igas la materialon aparte efika en la forigado de mikroplastaĵoj el la medio.

La sekreto kuŝas en la strukturo de la hidroĝelo. Per kompleksa retaro el polimero la materialo kapablas alpreni mikroplastaĵajn partiklojn kaj reteni ilin. Sed jen tio ankoraŭ ne estas ĉio - sub enradiado de lumo la materialo eĉ malkomponiĝas, kio plue plifortigas ĝian purigan efikon.

Ampleksaj testoj montris ke la hidroĝelo vere kapablas efike forigi mikroplastaĵon. La materialo ne nur montris altan adsorban kapaciton por diversaj specoj de mikroplastaĵoj, sed ĝi restis ankaŭ efika tra pluraj aplikocikloj.

Kio faras la materialon aparte multpromesa, tio estas ĝia daŭripoveco. Post kiam ĝi estas foruzita, la adsorba rimedo povas senprobleme esti konvertata al karbonaj nano-materialoj, kio ebligas fermitan cikladon kaj minimumigas la ŝarĝon de la medio.

La disvolvado de tiu materialo estas grava paŝo en la batalo kontraŭ mikroplastaĵoj. Ĝi ofertas ne nur solvon por tiu akuta problemo, sed ĝi povus ankaŭ servi kiel modelo por la traktado de aliaj formoj de malpuriĝo de la medio. Per plua esplorado kaj disvolvado ekzistas la ŝanco protekti niajn ekologiajn sistemojn kaj certigi la estontecon de nia planedo.

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-25 06:00

2024-04-24

Global Voices

Alvoko de Global Voices por artikoloj pri Ukrainio

La artikoloj havu ĉirkaŭ 1,300 vortojn kaj fokusiĝu pri specifaj temoj

Origine publikigita la Global Voices en Esperanto

Ilustraĵo de Maria Prymachenko, foto farita de Filip Noubel en la ekspozicio Ukraina Domo en Kijivo, 2023, uzata kun permeso.

Ĉu vi devenas de Ukrainio?  Ĉu vi ŝatus verki pri Ukrainio aŭ via vivsperto kiel ukraina rifuĝinto aŭ kiel membro de la ukraina diasporo? Global Voices estas plurlingva internacia gazeto kiu invitas vin verki artikolojn de ĉirkaŭ 1,300 vortoj kontraŭ honorario. La artikoloj povas esti verkitaj en la ukraina, la angla aŭ la rusa. Jen kelkaj sugestoj de temoj: 

  • Rakontoj pri la milito de la perspektivo de trafitaj civiluloj (eseoj aŭ intervjuoj) 
  • Ukrainio kaj gazetara diverseco, esprimlibereco, estonteco de demokratio
  • Ukrainio kaj novigo en militaj tempoj, uzo de teknologio por civiluloj kaj administrado
  • Ukrainio en la mondo: sintenoj, de subteno al opono, novaj aliancoj, ukrainaj rifuĝintoj kaj diasporo
  • La rolo de Afriko, Azio, Latinameriko kaj Mezoriento en Ukrainio
  • Ukrainio kaj aliaj militoj kaj konfliktoj: sintenoj de solidareco aŭ ĝia manko (Gazao, Belorusio)
  • Ukraina kulturo: detruo de kulturo, kulturo kiel rezisto, malkoloniigo de rusa diskurso 

Por pli da informoj, bonvolu sendi mallongan priskribon de via artikola ideo (en 300 vortoj) al arzu.geybullayeva@globalvoices.org  kaj filip.noubel@globalvoices.org en ajna el la tri lingvoj listigitaj, por diskuto kaj ebla aprobo.  

de Manuela BURGHELEA je 2024-04-24 19:49

La Balta Ondo

Gafur Mirzabajev forpasis

Kelkajn tagojn antaŭ sia 68-jariĝo forpasis

Gafur Mirzabajev (1956-2024)

diplomito de Taŝkenta teatra-arta instituto, laborinta en muzika teatro, ŝtata televid-radia kompanio, li esperantistiĝis en 1991, partoprenis tri UKojn, la unuan Azian Kongreson de Esperanto (Ŝanĥajo, 1996), Esperanto-karavanojn en Koreio kaj Japanio kaj aliajn internaciajn Esperanto-renkontiĝojn.

En 2018 li iniciatis fondon de Uzbekia Esperanto-Asocio kaj fariĝis ties unua prezidanto; aŭtoro de la kaseda albumo Jen vivo mia… (1996) kaj, kiel Gafur Mirzo, de la libro La pordo de la feliĉo (poemoj, prozaĵoj kaj eseetoj, 2023);  laŭreato de la tria premio en la internacia filmkonkurso “Mia asocio, mia urbo”, organizita de UEA kaj Ĉina Radio Internacia en 2020, pro la filmeto Taŝkento.

La 26an de aprilo li iĝus 68-jara.

Ni funebras kaj kondolencas.

Anatoli Ionesov
Halina Gorecka
Aleksander Korĵenkov

Ĉi tiu artikolo aperis en la novaĵretejo La Ondo de Esperanto.
Ĉe represo aŭ citado bonvolu indiki la fonton:
La Ondo de Esperanto https://sezonoj.ru/2024/04/mirzabajev

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Gafur Mirzabajev forpasis appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-24 19:24

Global Voices

La rolo de la junularo en la disvolvado de cifereca edukado en Orienta Timoro

Iniciatoj gvidataj de junuloj antaŭenigas ciferecan alfabetigon

Origine publikigita la Global Voices en Esperanto

Youth digital education training

Junulara trejnado pri cifereca edukado en Dilo, Orienta Timoro. Fonto: fejsbuka paĝo de Podkasto JPF.

Ĉi tiu artikolo estis verkita de Juvita Pereira Faria kiel parto de projekto de EngageMedia titolita Junulara Engaĝiĝo kaj Komunikado por Interreta Libereco. Ĝi estis originale publikigita de EngageMedia, neprofitcela organizo pri gazetaro, teknologio kaj kulturo, kaj redaktita versio estas republikigita ĉi-tie kadre de partneriĝo kun Global Voices pri kundivido de enhavo.

Dum 50 elcentoj de la loĝantaro de Orienta Timoro aĝas malpli ol 25 jarojn, la lando suferas pro subdisvolvigita cifereca infrastrukturo kaj la publiko estas alte vundebla al atakoj kontraŭ homaj kaj ciferecaj rajtoj, kiel minacoj al cifereca sekureco, reta molestado kaj misinformado. Cetere, la interreta infrastrukturo de la lando situas malantaŭ aliaj de la regiono; la interretaj rapidecoj je nacia nivelo estas signife malpli altaj ol la averaĝo kaj la kostoj de konektiĝo al Interreto estas multe pli altaj kompare al la cetero de Sudorienta Azio. Ĝenerale, multaj uzantoj de sociaj retoj en la lando alfrontas defiojn en la traserĉado de Interreto kun efika, pozitiva kaj eduka aliro. Multaj individuoj afiŝas per privataj kontoj kiuj ne estas sekuraj.

La junularo de Orienta Timoro ludas do gravan rolon en la cifereca erao, ĉefe en sociaj retoj. Ĉi tiu artikolo esploras la rolon de junuloj kiel pledantoj por ciferecaj rajtoj por ĉiuj generacioj. Junuloj povas esti antaŭenigantoj de cifereca alfabetigo kaj edukado, per kio oni povas pli konsciigi homojn pri la graveco de persona privateco, aliro al fidindaj informoj kaj protektado de la gazetaro kaj esprimlibereco, kiel postulite klare en la artikolo 40 de la nacia konstitucio de Orienta Timoro.

Minacoj al la libereco de esprimo enrete

Kvankam ekzistas gazetara libereco en Orienta Timoro, uzantoj de Interreto baraktas ankoraŭ kontraŭ problemoj de konektiĝo al Interreto kaj manko de politika volo por protekti kaj disvolvi ciferecajn rajtojn ene de la lando. Freŝdataj leĝaj mekanismoj, kiaj la restarigo de krima misfamigo en la Punkodo en 2020 kaj la projekto de leĝo de 2021 pri ciferecaj krimoj, ankaŭ metas limojn al la libereco de esprimo interrete kaj minacas demokratian diskurson.

Hodiaŭ, junuloj de Orienta Timoro ofte kundividas kritike sian opinion en sociaj retoj kaj parolas pri specifaj temoj kiaj politika partopreno, junulara senlaboreco kaj ekonomia disvolviĝo; tamen, ili povas esti tuj minacitaj kaj arestitaj sen leĝa bazo.

En 2023, la juna aktivisto Variana estis arestita de la nacia polico pro afiŝado de kritikaj komentoj interrete kontraŭ ĉefaj gvidantoj de la lando. Ŝi estis liberigita poste sen puno dum la enketa proceso. La afiŝo de Variana estis taksata ordinara kritika temo en sociaj retoj, kio signifas ke ŝi devintus esti protektita per la konstitucia klaŭzo pri libereco de esprimo.

La kazo de Variana ne estas sola. En la Universala Perioda Revizio de 2022, la Konsilio de Unuiĝintaj Nacioj pri Homaj Rajtoj listigis similajn rompojn de homaj kaj ciferecaj rajtoj en la lando, inter kiuj troviĝis minacoj al la libereco de esprimo kaj asociiĝo. Dum la rekomendo fokusiĝis pri la rajtoj de gazetaro, ĉiuj civitanoj — ĉefe la klarparolema junularo — devus ricevi la samajn rajtojn.

Juvita

La aŭtoro gvidas atelieron pri cifereca alfabetigo por studentoj kiel parto de sia iniciato Podkasto JPF. Fonto: EngageMedia, uzata kun permeso.

Alvokoj por prioritatigi ciferecan edukadon kaj konscion inter junuloj

Estas efektive grave helpi la junularon kompreni kaj profiti Interreton por antaŭenigi la esprimliberecon, protekti la ciferecan sekurecon kaj instigi la ciferecan inkluzivecon. Provizado de aliro al informoj kaj fontoj pri ciferecaj rajtoj certigas ke marĝenigitaj komunumoj, inkluzive virinojn, infanojn kaj kamparanojn, ne estas forgesitaj en la cifereca evoluo.

Tia junulgvidata projekto estas Podkasto JPF, en kiu engaĝiĝas la aŭtoro de ĉi tiu artikolo. La podkasto kaj ĝiaj rilataj aktivaĵoj, kiuj komenciĝis en februaro 2023, celas kreskigi konscion inter la junularo de Orienta Timoro pri novaj teknologioj en la regiono pere de cifereca trejnado, publika kolokvo kaj interretaj podkastaj diskutoj. La unua evento de la iniciato okazis la 30-an de septembro 2023, kun la temo “Ciferecaj Rajtoj: Oportuno kaj Defioj por junuloj en la traserĉado de sociaj retoj en Orienta Timoro”. La evento celis provizi junulojn per la necesaj konoj kaj kapabloj kiuj helpos ilin fari decidojn estinte informitaj kaj traserĉi la ciferecan pejzaĝon kun fido kaj rezisto.

Alia iniciato estas Youth Accelerator Lab, financita de UNDP kaj celanta antaŭenigi la kapablojn de junuloj uzi la ciferecan kaj teknologian spacon (UNDP, 222). Ĉi tiu cifereca iniciato esploras kapablo-bazitan aliron per kiu junuloj povu uzi la interretan mondon por edukaj celoj.

Edukado pri ciferecaj rajtoj estas kerna en Orienta Timoro por enpovigi individuojn protekti sian privatecon, antaŭenigi la esprimliberecon, subteni la ciferecan inkluzivecon, kaj pli. Ke pli da junulaj iniciatoj kiaj ĉi tiuj donu fruktojn kaj daŭre prosperu.

*Juvita estas juna aktivisto pasiiĝinta pri virina enpovigo kaj genra egaleco. Ŝi fondis la Programon por Disvolvo de Junulara Estrado de Orienta Timoro, kiu estas junulara grupo ofertanta al junaj viroj kaj virinoj senpagan trejnadon pri estrado. Ŝi nuntempe organizas podkaston kaj gvidas pliajn strebojn pri cifereca edukado inter la junularo de Orienta Timoro.

de Manuela BURGHELEA je 2024-04-24 19:13

Vanege

0223 Cirkla ekonomio

 Tradicia ekonomio pri varoj estas linia:

La linio komenciĝas je la prenado de aferoj el la naturo, kaj la linio finiĝas je la ĵetado de aferoj al la naturo.

Ekzemplo estas borado por elpreni nafton, transformi ĝin al plasto, kiu poste estas uzata en multe pli kompleksaj produktoj. Je la fino la produktoj estas "eluzitaj" kaj forĵetitaj. Se oni malbonŝancas, la plasto troviĝas en la naturo kaj poluas ĝin, se oni malpli bonŝancas ĝi estas bruligita kaj ĝi nun poluas la aeron.

Ĉiu produkto sekvas similan linion: la minado por metaloj por poŝtelefonoj, la farado de manĝaĵo (kio prenas nutraĵojn el la grundo), ktp ktp.

Tiu linia ekonomio kaŭzas du problemojn:
- La natura medio iĝas pli kaj pli malriĉa
- Rubaĵoj (produktoj kiuj ne plu havas uzon, je la fino de la linio) akumuliĝas

La solvo estas zorgi ke la linio neniam finiĝu. Esence: anstataŭ havi rektan linion, oni havu cirklon, kie la fina produkto povu esti uzata por io alia.

Oni nomas tion recikligo. Ekzemplo de tio estas uzi manĝaĵajn restaĵojn kiel kompoŝton (kio nutras teron), aŭ purigi kaj reuzi metalon de la kovriloj de potoj. (Tial oni devas apartigi rubaĵojn: tio parte helpas recikligon.)

Per ekonomio kiu estus tute cirkla, oni povus senĉese konsumi produktojn. La naturo ne estos detruita kaj ni ne estos dronigitaj sub restaĵoj. Bedaŭrinde pri multaj varoj la "cirklo ne estas fermita", tial oni evitu aĉeti aferojn kiujn ne estas recikligeblaj (aŭ ne estas recikligataj).

La beleco de cirkla ekonomio estas ke nenio estas rubaĵo: ĉio havas valoron kaj ĉio povas esti forprenita kaj uzata de iu alia. Tiel aperas novaj profesioj kiuj specialiĝas pri disigi produktojn por recikligi ilin. Granda sukceso okazas kiam recikligi estas ekonomie pli valore ol daŭre preni aferojn de la natura medio.

Estas grave zorgi ke nia ekonomio de varoj iĝu pli kaj pli cirkla, ĉar tio donas sendependecon pri la natura medio. Se okazas klimata katastrofo (kio nun okazas) aŭ geopolitika milito, per cirkla ekonomio oni havas pli da ŝanco povi daŭre produkti la gravajn varojn kaj servojn.

La rakonto de varoj (subtekstoj en Esperanto disponeblaj): https://www.youtube.com/watch?v=9GorqroigqM

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-24 07:24

Esperanta Retradio

Mi inventas la mondon

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Gian Piero Savio el Israelo

Poeziaĵoj de Wisława Szymborska en Esperanto

Legi poezion estas ne neglekti sin mem, estas priatento, kuracado. Estas emi al plua aŭskultado; estas ensorbi vortojn de ludo kaj malstreĉiĝo, de engaĝiĝo kaj kuntreniĝo, de pasio kaj meditado; estas lerne alpreni tute novan rigardon sur la mondo.

Ŝajnas iomete strange pensi, ke ĝuste en la nunaj, tiom alienaj, tempoj, oni bezonu poetinon kiel Wisława Szymborska [visŭava ŝimborska] kaj ŝiajn versojn.

Tiu ĉi amata pola poetino, Nobel-premiita pri literaturo en la jaro 1996, forpasis, 88-jaraĝa, la 1-an de februaro 2012 en sia domo en Krakovo post longa malsano.

Szymborska persone spertis kruelan militon kaj du totalismajn sistemojn, tamen ne elektis la silenton. Tuj post la fino de la dua mondmilito ŝi renkontiĝis kun la fama pola poeto Czesław Miłosz [ĉesŭaf miŭoŝ], poste Nobel-premiita pri literaturo en la jaro 1980, kiu profunde influis ŝian poetikon.

Ĝuste pri ĝi Miłosz diris: "Szymborska gajigas, ĉar ŝi estas tiom sprita kaj ĝojas verkante tiklajn poemetojn surbaze de komuna tradicio (kiam, ekzemple, ŝi skribas pri virinoj de Rubens kaj baroko). Naturo ŝin dotis per tiom da sento pri komikeco, ke ŝi konscie endanĝeriĝas estigante magiajn artifikojn je la limo inter poezio kaj eseo".

Fakte legado de ŝiaj poemoj vere povas esti savankro en despero kaj gisto por ĝojo. Kial? Ĉar ŝiaj poeziaĵoj estas nekredeble simplaj: ŝi eĉ tre malofte uzas kutimajn metaforojn.                              
Tiu, kiu neniam legis poeziaĵojn kaj opinias, ke li ne ŝatus ilin, sentos sin komforte tralegante ŝiajn versojn. Temas pri poetino, kiu renaskas la vortojn, rekonstruas ilin. Oni renkontas en ŝiaj versoj konatajn vortojn, jam spertitajn sensaciojn, milfoje rigarditajn mediojn. Tamen, ŝiaj poeziaĵoj kapablas malfermi universon.

Wisława Szymborska, en sia parolado dum la ceremonio de Nobelpremio, diris: "Embarasas esti poeto; oni ja preferas sin difini verkisto aŭ profesoro aŭ ĵurnalisto. Esence poezio estas iom embarasa, iamaniere kiel perversio". Poste, en la konkluda parto de sia parolado, ŝi konfesis: "Mi neniam sukcesis doni respondojn. En miaj poeziaĵoj mi klopodas deklinacii milmaniere "Mi ne scias!", tio estas mia itinero; se vi ja diras "Mi scias" vi alproksimiĝas al la fino de via pluiro".

Tiu ĉi poetino, sendube gaja sed timida, dum intervjuo diris: "Ĝenerale mi aperas kiel leĝera virino, ema al ridado kaj ludo, ĉar mi ĉiam gardis por mi mem la malgajon kaj neniam rimarkigis ĝin, tial al aliuloj ŝajnas, ke la vivo pasis super mia kapo kiel papilio".

Ŝiaj prikonsideroj pri amo estas fortegaj. Amo estas la plej kompleksa afero ekzistanta en poezio: vorto milfoje prononcita kaj verŝajne la plej antaŭvidita eluziĝinta temo pri homaj travivaĵoj.

Por Szymborska priskribi ekziston de feliĉa amo estis vera defio. 

Ege facile estas rakonti malfeliĉan amon. Literaturo kaj arto estas plenplenaj per malfeliĉa amo. Sed feliĉa amo, kiu kapablas zorgi pri si mem, tiu ĉi estas la plej malfacila afero por rakonti.

Szymborska verkis, miaopinie, la plej belan verson pri amo iam ajn verkitan. Kaptinte ties profundan signifon, oni plenplene perceptas, ke temas pri la maksimuma sintezo, en ĉiuj ĝiaj nuancoj, de tio, kion oni ĉiam dezirus diri al persono amata. Temas pri la fina verso de la tre fama poeziaĵo titolita "Ĉiu okazo" kaj tiel ĝi tekstas:

                   "Aŭdu, kiel forte batas en mi via koro".

Mirinde, des pli per tiel simplaj vortoj!

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-24 06:00

2024-04-23

La Balta Ondo

Partoprenu projekton pri manĝaĵoj en Litovio!

manĝaĵoj

Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO), kunlabore kun LEJO, GEJ, KEJ, IEJ, PEJ kaj JEFO, organizas la junularan interŝanĝon “Kunhavante manĝkutimojn por alproksimigi kulturojn” financitan de la programo Erasmus+.

Pere de ĉi tiu projekto pri manĝaĵoj, la partoprenantoj havos la eblon:

  • Prezenti siajn manĝkutimojn al junuloj de aliaj landoj:
  • Debati pri la rolo de manĝkutimojn kaj daŭripoveco;
  • Lerni el kaj instrui al aliaj junuloj kiel kuiri tipajn manĝaĵojn de siaj landoj;
  • Ludi rolludon pri manĝpolitiko;
  • Gustumi freŝajn manĝaĵojn de aliaj landoj kun aliaj junuloj.

Ni serĉas 42 junulojn! Ĉu vi interesiĝas?

Legu pli ĉe https://www.tejo.org/projekto-mangxajxoj/

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Partoprenu projekton pri manĝaĵoj en Litovio! appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-23 21:55

Vanege

0222 Montru la lastan foton de via poŝtelefono

Montru la lastan foton de via poŝtelofono.

Mi ne petas tion vere, vi ĉiuokaze ne sukcesos respondi bilde al ĉi tiu artikolo (depende de kie ĝi estas publikigita).

Ĉi tiu frazo (Montru la lastan foton de via poŝtelefono) estas mia plej ŝatata tekniko por igi babilejon aktiva. Do en Telegram grupo, Diskorda kanalo, ... ajna komunumo kie oni rajtas paroli pri iom ĉio ..., tiu frazo povas esti uzata.

Fakte, ĉi tiu peto estas mia plej ŝatata el mia listo de "Demando de la tago" (artikolo 0132). Oni povas regule sendi tiun peton, kaj homoj povas facile respondi al ĝi (krom se oni ne havas poŝtelefonon), kaj la respondo ĉiam estas malsama.

Homoj faras fotojn de la aferoj kiuj interesas ilin. Per la peto, oni malrekte permesas al homoj paroli pri la aferoj kiuj gravas al ili. Tio faras ke oni rapide lernas pri homoj, pri tio kion ili faras, kaj pri tio kion ili ŝatas.

Kaj la fotoj kiujn homoj sendas ofte estas tre diversaj, do oni neniam enuas pri temo. Se iu foto ne interesas onin, oni povas komenti pri alia foto kaj tiel eble komenci konversacion. Mi kutime ŝatas reagi al preskaŭ ĉiuj fotoj por doni iom da atentoj al ĉiuj.

Ne vere estas regulo ke la foto vere estu la lasta en la poŝtelefono. (Tio estas evidenta al mi, sed eble kelkaj membroj de la grupo bezonas kompreni tion.) Homoj ĉiam povu diskonigi kion ili ŝatas.

Kompreneble ne diskonigu privatajn informojn publike en la interreto.

Eble mi kreu roboton por aŭtomate sendi tiun frazon ĉiusemajne en ĝenerala babilejo. Mi pensas ke tio povas esti tre sukcesa, simile al la sukceso kiun roboto "Demando de la tago" kutime ricevas.

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-23 20:57

Neniam milito inter ni

Milito Israelo-Hamaso: en Ĥan Junis, dekoj da korpoj estis malkovritaj en amastombejo ĉe la malsanulejo Naser

Ĥan Junis – 22-a de aprilo 2024 23/04/2024 Tiujn tri lastajn tagojn, ĉirkaŭ 200 korpoj estis eltombigitaj en amastombejo de la malsanulejo Naser de Ĥan Junis, anoncis la civila defendo de Gaza-sektoro. La viktimoj estis mortigitaj de la israelaj fortoj....

de neniammilitointerni je 2024-04-23 20:29

Esperanta Retradio

Deĉifri la lingvon de balenoj

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Paŭlo S. Viana el Brazilo

La sceno estas mirinda. Grupo de balenoj en Alasko alproksimiĝas al sciencesplora ŝipo kun subakva sonregistrilo.  Unu el la grandeguloj rondiras la ŝipon, venas sur la surfacon de la akvo kaj denove plonĝas. Dume, ĝi eligas sonojn, kaj estiĝas iaspeca “konversacio” kun la sciencistoj. Oni kaptis “saluton” de baleno, responde al la homa alvoko. Estiĝis “interparolo“, kiu daŭris dudek minutojn. 

Nuntempe, tiuj esploristoj klopodas deĉifri la komunikosistemon de balenoj. Ili supozas, ke la sonoj de balenoj enhavas inteligentajn, kompleksajn mesaĝojn, similajn al lingve uzataj mesaĝoj.

La ”kantoj“ de balenoj estas de longe konataj. Unuafoje usona inĝeniero registris ilin en la jaro 1952. Ili estas longdaŭraj, ritmaj, kaj konstante evoluas tra la oceanoj. Ili babilas, fajfas kaj pulsas, kaj eltrovas lokojn per sonado. Oni rimarkis, ke iuj sonoj ripetiĝas de tempo al tempo. Ĉi tiu fenomeno ravas homojn de jarcentoj. Balenoj kondutas homece en pluraj aspektoj. Ili instruas movojn kaj agojn inter si kaj zorgas pri siaj idoj en kolektiva maniero.

Ilia plej akuta sentumo estas la aŭdado, ne la vidado: en la akvo, kompreneble, la sonoj iras pli facile ol la lumo. Balenoj posedas unikan laringon, kiu produktas sonojn en tre malalta frekvenco, tute sub la homa aŭdkapablo. Ĉi tio rezultas de biologia evoluo dum milionoj da jaroj. Per tiu komunikado ili krozas, trovas parulojn kaj nutraĵojn, defendas sian teritorion kaj evitas predantojn. Iliaj idoj balbutas, simile kiel homidoj.

Nuntempe, sciencistoj uzas rimedojn de artefarita intelekto por deĉifri la “lingvon” de balenoj. Ili interesiĝas pri tiu “lingvo”, supozante, ke iam tio povos esti utila en la deĉifrado de mesaĝoj, eventuale venontaj el la kosmo.

Estas grave pristudi balenojn kaj aliajn cetacojn. Proksimume unu kvarono el la cetacoj troviĝas nuntempe en danĝero de estingiĝo, pro homaj agoj.

Ekzistas multaj specioj de balenoj. Inter ili, la bluaj balenoj estas inter la plej grandaj bestoj en la naturo. Ili povas atingi 30 metrojn en longo kaj 180 tunojn en pezo. 

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-23 06:00

Vanege

0221 Esperanto pli komprenebla en bruaj lokoj

Iu menciis ke Esperanto povas esti malfacile aŭdebla en bruaj lokoj pro tio ke kelkaj gravaj informoj estas esprimataj per diferenco de nur unu sono. Eĉ ekster brua loko, ekzista risko de miselparolo aŭ de misaŭdo.

Oni povus altigi la "komunikan fideblecon" de Esperanto per aldoni pli da redundeco. Eblas fari tion sen tro malsimpligi la lingvojn (do sen genroj kaj sen kompleksaj verbaj fleksioj).

Ĉio estas memvola kaj nedevigita, simile al kiel kelkaj Esperantistoj diras "sepen" anstataŭ "sep" por ke estu pli da diferenco kun "ses" (kiun ili foje elparolas kiel "sis").

Jen kelkaj simplaj ideoj kiuj ne postulas multe da memorado:

- Por la pasinta tempo (-is), oni povus uzi "-ist" anstataŭe. Tio estas aldono de unu sono, do tio restus kompreneble por homoj kiuj ne konas tiun alternativon. Tio kreus pli grandan diferencon kun "-i", "-as" kaj "-os".

- Por la pronomoj, oni povus ripeti konsonanton. Ekzemple "mi" estus "mim", "vi" estus "viv", "li" estus "lil" ktp.

Do, se oni estus en brua loko, kaj oni volas esti pli bone komprenata, oni povus diri "Mim parolist kun lil" anstataŭ "Mi parolis kun li".

(Tiu solvo ne estas uzebla por posedaj pronomoj, kaj nur parte uzebla por la akuzativa formo, sed tio estas pli bona ol nenio, kaj tio ne devigas memori apartan vokalon por ĉiu pronomo.)

Homoj kiuj timas ke tia komunika helpilo detruos Esperanton ne paniku. Ĉio de Esperanto estas konservata. Tio nur estas aldona ŝanco, kiu neniam bezonas esti skribata.

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-23 05:51

Libera Folio

Zamenhof en la Juda muzeo en Vilno

Nova sekcio de la Juda muzeo en Vilno koncentriĝas al la kulturo de la identeco de la litoviaj judoj. Tie troveblas ankaŭ eksponaĵoj pri Ludoviko Zamenhof kaj lia rilato al Litovio.

La konstruaĵo de la muzeo. Foto: Grigorij Arosev.

Meze de januaro 2024 en la litovia ĉefurbo Vilno estis malfermita plia parto de la Juda muzeo. Pli frue jam ekzistis kaj daŭre funkcias muzeo dediĉita al la juda kulturo kaj arto, krome ekzistas la ”Verda domo” – tie en la malgranda konstruaĵo estas lokita konstanta ekspozicio memore al la Holokaŭsto kaj ties viktimoj.

La novinaŭgurita domo oficiale nomiĝas ”Muzeo de la kulturo kaj identeco de la litoviaj judoj”, ĝi situas en unu el la centraj stratoj de la urbo – Pylimo gatvė.

En la tri etaĝoj estas prezentitaj la vivo de la judoj ekde la apero de iliaj spuroj en Litovio ĝis la nuna momento; krome estas montrataj vivkutimoj kaj edukado de judoj. En la plej supra etaĝo oni ekspozicias artaĵojn de la pentristo Rafael Chwoles (1913-2002).

Libro de Ludoviko Zamenhof en la ekspozicio. Foto: Grigorij Arosev.

Por esperantistoj estos interese ekscii pri la ĉambro dediĉita al la lingvoj. Temas pri la ejo kie per malgrandaj ekspozicieroj estas rakontate pri kvar homoj kiuj havis rilaton al Litovio kaj samtempe antaŭenigis lingvojn. Jam konjekteblas ke inter tiuj estas Zamenhof kaj Esperanto (la tri aliaj lingvoj estas la hebrea, la jida kaj mem la litova).

Al Zamenhof estas dediĉita unu ekspozicia tablo kaj krome baldaŭ devos esti uzebla aŭda ĉiĉeronado (meze de aprilo 2024 la servo ankoraŭ ne estis preta).

Subskribo sub unu el la fotoj rakontas pri Zamenhof mem kaj mencias la fakton ke li loĝante en Litovio laboris pri la dua versio de la Internacia Lingvo. Krome estas skribite ke la edzino de Zamenhof originas el la litovia Kaunas.

La dua foto montras vizitantojn de Esperanto-kursoj en la malgranda litovia urbo Gargždai – ĝi estas konata pro la fakto ke ĝuste tie, jam la 24-an de junio 1941, okazis la unua en Litovio amasa masakro de judoj kadre de la Dua Mondmilito.

La tria foto estas kovrilo de la traduko de la zamenhofa libro, eldonita de Litovia Esperanto-Asocio en 1940. (La angla titolo estas ”Ni ne estas revuloj”, sed mi ne trovis iun ajn libron de Zamenhof kun tia nomo.)

Neniu el la laborantoj de la muzeo sciis kiu konkrete decidis ke en la ekspozicio estu prezentita ankaŭ Zamenhof kaj Esperanto, kvankam principe la afero aspektas plene logika.

En la domo, kie nun estas la juda Muzeo de kulturo kaj identeco, antaŭ pli ol jarcento troviĝis knabina gimnazio, poste oni uzis la domon por rekvalifikaj kursoj, kaj post la sendependiĝo de Litovio en la ejo estis lokitaj la arkivo kaj biblioteko de la muzeo.

Grigorij Arosev

de Libera Folio je 2024-04-23 05:04

2024-04-22

Revuo Esperanto

La nova numero

Abonantoj jam povas elŝuti la majan numeron de la revuo "Esperanto". La papera versio baldaŭ estos dissendita: https://uea.org/revuoj
La enhavlisto de la maja numero:
99 | Esperanto en Afriko, juna kaj vigla Movado
101 | Esperanto-Tago | UEA: La doto de Klara, la dinosaŭroj, Unesko, la Esperanto-tago: kion komunan ili havas?
102 | Eventoj: Kristanoj kunvenis en Madagaskaro kaj Germanio
104 | Alvoko partopreni en la 57-a ILEI-kongreso kaj Simpozio
105 | 52-a Internacia Infana-adoleskanta Kongreseto
106 | Eventoj: Kun LIBE en Beogrado aŭguste
107 | Kulturo: Eterna amo
108 | Serio: Pri katedro sed ne el katedro. Esperanto kiel
111 | Esperanto en lernejoj: Geknaboj, Fabeloj kaj... Sorĉa Lageto
112 | Fake, Science kaj Profesie tra la mondo: Nostalgiaj rememoroj pri Tanzanio kaj Kilimanĝaro
113 | AMO: 2024: AMO-plena jaro
114 | Landa agado: Esperanto ĉe foiro de 20 mil instruistoj
115 | Oficiala Informilo
116 | Unuiĝintaj Nacioj | UEA: Esperantistoj kaj EKOSOK en Kenjo
117 | Eventoj: Antaŭkongreso en Israelo
118 | Laste Aperis
119 | Forpasoj

de Redakcio je 2024-04-22 18:49

La Balta Ondo

Partoprenu en la dua vojaĝkonkurso de TEJO

vojaĝkonkurso

Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO), helpas al GEJ, PEJ, LEJO, JEFO kaj KEJ organizi la duan sezonon de la vojaĝkonkurso “Esperanto senlime”, financita de Erasmus+.

Kadre de Esperanto senlime, la partoprenantoj havos la eblon:

  • Vojaĝi inter 5 eŭropaj urboj;
  • Alfronti defiojn por gajni poentojn kaj konkuri kun aliaj teamoj;
  • Sperti aventurojn neantaŭviditajn;
  • Lerni pri daŭripoveco kaj interkulturo per propra sperto;
  • Amuziĝi kaj uzi Esperanton en tre unika etoso.

Ni serĉas 25 junulojn! Ĉu vi interesiĝas?

Por kandidatiĝi vi devas:

  • Esti entuziasma junulo, kiu aĝas inter 18 kaj 30 jarojn;
  • Loĝi en unu el la landoj de la partneroj de la projekto (Germanio, Pollando, Litovio, Francio aŭ Hispanio) aŭ povi ekvojaĝi el unu el tiuj landoj;
  • Esti membro de TEJO (se vi ankoraŭ ne estas, vi havas tempon antaŭ la komenco de la projekto);
  • Povi ĉeesti la tutan daŭron de la projekto;
  • Preti dormi en plurlita ĉambro;
  • Respekti diversecon kaj fervore lernemi;
  • Interesiĝi pri sperti aventurojn tra la mondo;

Pozitivaj aferoj por via kandidatiĝo estas:

  • Kapabli komuniki en Esperanto antaŭ la komenco de la projekto;
  • Esti aktiva en la Landa Sekcio de TEJO en via loĝlando;
  • Esti la unua fojo ke vi partoprenas en ĉi tia internacia projekto;
  • Havi sperton en petveturado kaj trajnvojaĝoj.
  • Ne timi interagi kun nekonatoj.

Se vi pensas ke tiuj kriterioj bone priskribas vin, nepre kandidatiĝu! Kontraŭ tio vi ricevos senpagan partoprenon. Ĝi inkludas la loĝadon, manĝadon kaj vojaĝkosto (ĝis ia limo) estos kovritaj de Esperanto Senlime.

Esperanto senlime komenciĝos la 8an de aŭgusto 2024 en Berlino kaj finiĝos la 17an de aŭgusto en Vilno, Litovio. Ĝi okazos inter tiuj urbo kaj Poznano, Varsovio kaj Bjalistoko en Pollando. La partoprenantoj ricevos bileton por vojaĝi trajne inter la diversaj urboj.

Vi povas kandidatiĝi plenigante la formularon ĉi tie antaŭ la 10a de majo. Se vi havas dubojn aŭ demandojn, ne hezitu kontakti Karlos per la retadreso karlos.peskera.alonso@tejo.org aŭ en Telegramo je https://t.me/Fydus por ricevi respondojn kaj klarigojn.

Al TEJO tre gravas diverseco kaj egalaj ŝancoj. Ni aparte invitas virinojn, neduumulojn, transulojn kandidatiĝi.

Fonto: https://www.tejo.org/vojagxkonkurso2/

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Partoprenu en la dua vojaĝkonkurso de TEJO appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-22 17:03

TEJO

Partoprenu teatran projekton dum FESTO en Francio!

Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO), kunlabore kun JEFO, KEJ kaj GEJ organizas la junularan interŝanĝon TEATRE “Transformante Eŭropon per Arto estante Transnacia, Reagema kaj Enpoviga” financita de la programo Erasmus+.

Pere de ĉi tiu projekto pri teatro, la partoprenantoj:

  • Kunlaboros je teatraĵo originale verkita en Esperanto. Tio eblas per:
    • Aktorado;
    • Reĝisorado;
    • Filmado de la teatraĵo;
    • Pretigi la scenejon;
    • Kontribui al la skripto;
    • Helpado kun ĝeneralaj rilataj taskoj.
  • La taskoj estos dividitaj inter ĉiuj laŭ preferoj, sed ĉiuj spertos partetojn de diversaj taskoj.

Ni serĉas 23 junulojn! Ĉu vi interesiĝas?

Por kandidatiĝi vi devas:

  • Esti entuziasma junulo, kiu aĝas inter 13 kaj 30 jarojn;
  • Loĝi en unu el la landoj de la partneroj de la projekto Francio, Hispanio, Germanio aŭ Nederlando aŭ povi ekvojaĝi el unu el tiuj landoj;
  • Esti membro de TEJO (se vi ankoraŭ ne estas, vi havas tempon antaŭ la komenco de la projekto);
  • Povi ĉeesti la tutan daŭron de la projekto;
  • Preti dormi en plurlita ĉambro;
  • Respekti diversecon kaj fervore lernemi;
  • Interesiĝi pri teatro.

Pozitivaj aferoj por via kandidatiĝo estas:

  • Kapabli komuniki en Esperanto antaŭ la komenco de la projekto;
  • Esti aktiva en la Landa Sekcio de TEJO en via loĝlando;
  • Esti la unua fojo ke vi partoprenas en ĉi tia internacia projekto.
  • Esti verkema, aktorema aŭ helpema.
  • Havi sperton pri aferoj rilate al teatro (verkado, aktorado, reĝisorado, surscenigo, ktp.).

Se vi pensas ke tiuj kriterioj bone priskribas vin, nepre kandidatiĝu! Kontraŭ tio vi ricevos senpagan partoprenon. Ĝi inkludas la loĝadon, manĝadon, kaj la kotizon de la FESTO (aranĝo en kies kadro la projekto okazos) estos kovritaj de la seminario. Aldone, por la transporto la projekto repagos ĝis 320 eŭrojn se la ĉefa transporto estas daŭripova (ekzemple trajno, buso, petveturado, ktp.) kaj ĝis 270 eŭrojn se estas aliel (ekzemple per aviadilo).

La alventago de la projekto estas la 8-a de Aŭgusto 2024 kaj la forirtago la 15-a de Aŭgusto 2024, sed la labortagoj de la junulara moviĝeblo estas de la 9-a ĝis la 14-a. La projekto okazos en Francio.

Vi povas kandidatiĝi plenigante la formularon ĉi tie antaŭ la 10-a de Majo. Se vi havas dubojn aŭ demandojn, ne hezitu kontakti Karlos per retadreso je karlos.peskera.alonso@tejo.org aŭ en Telegramo je @Fydus por ricevi respondojn kaj klarigojn.

Al TEJO tre gravas diverseco kaj egalaj ŝancoj. Ni aparte invitas virinojn, neduumulojn, transulojn kandidatiĝi.

The post Partoprenu teatran projekton dum FESTO en Francio! appeared first on Tutmonda Esperantista Junulara Organizo.

de Tejo Oficejo je 2024-04-22 13:30

Partoprenu en la dua vojaĝkonkurso de TEJO!

Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO), helpas al GEJ, PEJ, LEJO, JEFO kaj KEJ organizi la duan sezonon de la vojaĝkonkursoEsperanto senlime”, financita de Erasmus+.

Kadre de Esperanto senlime, la partoprenantoj havos la eblon:

  • Vojaĝi inter 5 eŭropaj urboj;
  • Alfronti defiojn por gajni poentojn kaj konkuri kun aliaj teamoj;
  • Sperti aventurojn neantaŭviditajn;
  • Lerni pri daŭripoveco kaj interkulturo per propra sperto;
  • Amuziĝi kaj uzi Esperanton en tre unika etoso.

Ni serĉas 25 junulojn! Ĉu vi interesiĝas?

Por kandidatiĝi vi devas:

  • Esti entuziasma junulo, kiu aĝas inter 18 kaj 30 jarojn;
  • Loĝi en unu el la landoj de la partneroj de la projekto (Germanio, Pollando, Litovio, Francio aŭ Hispanio) aŭ povi ekvojaĝi el unu el tiuj landoj;
  • Esti membro de TEJO (se vi ankoraŭ ne estas, vi havas tempon antaŭ la komenco de la projekto);
  • Povi ĉeesti la tutan daŭron de la projekto;
  • Preti dormi en plurlita ĉambro;
  • Respekti diversecon kaj fervore lernemi;
  • Interesiĝi pri sperti aventurojn tra la mondo;

Pozitivaj aferoj por via kandidatiĝo estas:

  • Kapabli komuniki en Esperanto antaŭ la komenco de la projekto;
  • Esti aktiva en la Landa Sekcio de TEJO en via loĝlando;
  • Esti la unua fojo ke vi partoprenas en ĉi tia internacia projekto;
  • Havi sperton en petveturado kaj trajnvojaĝoj.
  • Ne timi interagi kun nekonatuloj.

Se vi pensas ke tiuj kriterioj bone priskribas vin, nepre kandidatiĝu! Kontraŭ tio vi ricevos senpagan partoprenon. Ĝi inkludas la loĝadon, manĝadon kaj vojaĝkosto (ĝis ia limo) estos kovritaj de Esperanto Senlime.

Esperanto senlime komenciĝos la 8-an de Aŭgusto 2024 en Berlino, Germanio kaj finiĝos la 17-an de Aŭgusto 2024 en Vilno, Litovio. Ĝi okazos inter tiuj urbo kaj Poznano, Varsovio kaj Bjalistoko en Pollando. La partoprenantoj ricevos bileton por vojaĝi trajne inter la diversaj urboj.

Vi povas kandidatiĝi plenigante la formularon ĉi tie antaŭ la 10-a de Majo. Se vi havas dubojn aŭ demandojn, ne hezitu kontakti Karlos per retadreso je karlos.peskera.alonso@tejo.org aŭ en Telegramo je @Fydus por ricevi respondojn kaj klarigojn.

Al TEJO tre gravas diverseco kaj egalaj ŝancoj. Ni aparte invitas virinojn, neduumulojn, transulojn kandidatiĝi.

The post Partoprenu en la dua vojaĝkonkurso de TEJO! appeared first on Tutmonda Esperantista Junulara Organizo.

de Tejo Oficejo je 2024-04-22 13:00

Partoprenu projekton pri manĝaĵoj en Litovio!

Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO), kunlabore kun LEJO, GEJ, KEJ, IEJ, PEJ kaj JEFO organizas la junularan interŝanĝonKunhavante manĝkutimojn por alproksimigi kulturojn” financita de la programo Erasmus+.

Pere de ĉi tiu projekto pri manĝaĵoj, la partoprenantoj havos la eblon:

  • Prezenti siajn manĝkutimojn al junuloj de aliaj landoj:
  • Debati pri la rolo de manĝkutimojn kaj daŭripoveco;
  • Lerni el kaj instrui al aliaj junuloj kiel kuiri tipajn manĝaĵojn de siaj landoj;
  • Ludi rolludon pri manĝpolitiko;
  • Gustumi freŝajn manĝaĵojn de aliaj landoj kun aliaj junuloj.

Ni serĉas 42 junulojn! Ĉu vi interesiĝas?

Por kandidatiĝi vi devas:

  • Esti entuziasma junulo, kiu aĝas inter 13 kaj 30 jarojn;
  • Loĝi en unu el la landoj de la partneroj de la projekto Litovio, Pollando, Germanio, Nederlando, Francio, Italio aŭ Hispanio aŭ povi ekvojaĝi el unu el tiuj landoj;
  • Esti membro de TEJO (se vi ankoraŭ ne estas, vi havas tempon antaŭ la komenco de la projekto);
  • Povi ĉeesti la tutan daŭron de la projekto;
  • Preti dormi en 3- aŭ 4-lita ĉambro;
  • Respekti diversecon kaj fervore lernemi;
  • Interesiĝi pri manĝaĵoj.

Pozitivaj aferoj por via kandidatiĝo estas:

  • Kapabli komuniki en Esperanto antaŭ la komenco de la projekto;
  • Esti aktiva en la Landa Sekcio de TEJO en via loĝlando;
  • Esti la unua fojo ke vi partoprenas en ĉi tia internacia projekto.

Se vi pensas ke tiuj kriterioj bone priskribas vin, nepre kandidatiĝu! Kontraŭ tio vi ricevos senpagan partoprenon. Ĝi inkludas la loĝadon, manĝadon, kaj la kotizon de la Internacia Junulara Kongreso (IJK) (aranĝo en kies kadro la projekto okazos) estos kovritaj de la seminario. Aldone, por la transporto la projekto repagos ĝis 320 eŭrojn se la ĉefa transporto estas daŭripova (ekzemple trajno, buso, petveturado, ktp.) kaj ĝis 270 eŭrojn se estas aliel (ekzemple per aviadilo).

La alventago de la projekto estas la 18-a de Aŭgusto 2024 kaj la forirtago la 25-a de Aŭgusto 2024, sed la labortagoj de la junulara moviĝeblo estas de la 19-a ĝis la 24-a. La projekto okazos en Šventoji, Litovio kaj la partoprenantoj loĝos en ENERGETIKAS – nameliai prie jūros.

Vi povas kandidatiĝi plenigante la formularon ĉi tie antaŭ la 10-a de Majo. Se vi havas dubojn aŭ demandojn, ne hezitu kontakti Karlos per retadreso je karlos.peskera.alonso@tejo.org aŭ en Telegramo je @Fydus por ricevi respondojn kaj klarigojn.

Al TEJO tre gravas diverseco kaj egalaj ŝancoj. Ni aparte invitas virinojn, neduumulojn, transulojn kandidatiĝi.

The post Partoprenu projekton pri manĝaĵoj en Litovio! appeared first on Tutmonda Esperantista Junulara Organizo.

de Tejo Oficejo je 2024-04-22 12:00

Global Voices

Klarigoj pri la originoj de la milito kontraŭ Gazao

Palestinanoj estas kaptitaj en koŝmaro kaj povas fuĝi nenien.

Origine publikigita la Global Voices en Esperanto

Vidaĵo de detruitaj konstruaĵoj kaj disrompitaĵoj en la kvartalo al-Rimal, post la israelaj aeratakoj kontraŭ Gazao la 10-an de oktobro 2023. Foto de Mohammed Zaanoun. Uzata kun permeso.

La palestinanoj estas kaptitaj en senelireja koŝmaro.

La Israel–Palestina konflikto [eo.wikipedia] estas tre kompleksa kaj malnova problemaro karakterizita de historio de perforto, de viktimoj kaj de amasaj delokigoj trafantaj ĉefe la palestinanojn, la aŭtoktonan popolon de tio, kio estis historie konata sub la nomo Palestino. Tiu historia lando ĉesis ekzisti kiel aparta unuo en la mapo post la kreado de la ŝtato Israelo en 1948.

Por pli bone kompreni la aktualan evoluon de tiu profunde enradikiĝinta konflikto, estas necese plonĝi en la ĝeneralan historian kuntekston kaj ekzameni la nuntempajn faktorojn kiuj ludis gravan rolon dum la lastatempaj eventoj.

Kio okazis?

La 7-an de oktobro 2023 la islama rezisto-movado (Ĥamas), batalanta grupo en la Gazaa strio, malfermis breĉon en la barilo kiu de longe ĉirkaŭas la Gazaan strion, sektoro al kiu estis trudita prema blokado antaŭ 16 jaroj. Post tiu trarompo Hamaso lanĉis surprizatakon kontraŭ la najbaraj israelaj urboj. Responde Israelo lanĉis grandskalan aeratakon kontraŭ Gazao.

La homa bilanco de tiu konflikto estas enorma: pli ol 3000 homoj mortis ambaŭflanke kaj pli ol 10 000 estis vunditaj. Estas priplorindaj ne nur la tragediaj mortoj de homoj kaj la timiga kvanto de vunditoj, sed ankaŭ la multaj delokigoj de loĝantoj kaj la profunda malordigo de la ĉiutaga vivo kaŭzitaj de la konflikto.

La 8-an de oktobro 2023 la israela militkabineto deklaris militon kontraŭ Hamaso. Tamen tiu milito trafis la tutan popolon kiu loĝas en la gazaa strio. La postan tagon, la israela ministro pri defendo, Yoav Gallant, ordonis “plenan sieĝon” de Gazao deklarante ke “estos neniu elektro, neniu manĝaĵo, neniu karburaĵo, ĉio estas fermita”.

Ĉar la sieĝo haltigis la provizadon de vivbezonaĵoj kaj ĉar ĝi endanĝerigas la vivon de pli ol 2,5 milionoj da homoj kaptitaj en Gazao, ĝi estas ĝenerale konsiderata kolektiva puno.

Laŭ la komunikilo Jewish Currents “la 9-an de oktobro, uzante malhomigan lingvaĵon kiun la spertuloj en internacia juro priskribis kiel genocidan, Gallant diris “Ni batalas kontraŭ homaj bestoj kaj ni agas laŭe” “.

Kiuj estas la profundaj kaŭzoj kondukantaj al la milito kontraŭ Gazao?

Gazao estas enklavo ĉe la oriento de la mediteranea marbordo kiu landlimas sudokcidente kun Egiptio [eo.wikipedia] kaj kun Israelo en la oriento kaj nordo. Ekde 2007, kun la subteno de Egiptio, Israelo altrudis al Gazao kontinuan teran, aeran kaj maran blokadon. Homrajtaj organizaĵoj ofte priskribas ĝin kiel “la plej grandan malliberejon en la mondo”. Tiu blokado trudas kolektivan punon al la 2,3 milionoj da gazaanoj loĝantaj en la enklavo.

Israelo regas super fundamentaj sektoroj de la vivo en Gazao, interalie super la transportado de manĝaĵoj, akvo, medicinaĵoj kaj super la homoj pere de teraj limtrapasejoj kunligantaj Gazao kun la ekstera mondo. Dum la jaroj, Israelo konstante bombadis la Gazaan sektoron, tute ne zorgante pri la vivoj de civiluloj, kiuj estas kaptitaj tie kaj povas iri nenien.

Human Rights Watch [ndltr. Observejo pri homaj rajtoj – eo] asertis, ke “tiu blokado ruinigis la gazaan ekonomion, kontribuis al la fragmentiĝo de la palestina popolo kaj apartenas al la krimoj kontraŭ la homaro faritaj de la israelaj aŭtoritatoj, nome la krimo de apartismo [eo] kaj la persekutado de milionoj da palestinanoj”.

Tiu grafikaĵo estas farita de visualizing Palestine. Ĝi estas publikigita per CC BY-NC-ND 4.0 DEED. Justa uzo.

Krome Israelo ludis decidigan rolon en la trudo de sieĝo, la delokigo, la mortigado kaj la enkarcerigo de palestinanoj per la subteno al la nunaj atakoj fare de la setlantoj kaj armeanoj. Tio kombiniĝas kun diskriminaciaj leĝoj kaj kondutoj kaj estigas sistemon de apartismo kiu rekte efikas sur la palestinanojn.

Hamaso nomis la operacon “Inundo Al-Aksa” alude al la moskeo Al-Aksa, kiu estas la tria plej sankta loko de Islamo. Laŭ Associated Press, Hamaso invokis plurajn motivojn por ataki, interalie la 16-jaran blokadon de Gazao fare de Israelo, la perfortaĵojn ĉe la moskeo Al-Aksa, la israelajn fulmatakojn en Cisjordanio [eo], la intensiĝintajn atakojn de la israelaj setlantoj kontraŭ palestinanoj kaj la pligrandiĝon de la setlejoj.

En redaktora artikolo de la israela gazeto Haaretz, la israela ĵurnalisto Gideon Levy imputis la plej grandan parton de la respondeco pri la situacio al la ĉefministro Benjamin Netanjahu. Tamen li ankaŭ konsentis pri tio, ke tiu situacio “ne datiĝas de lia enposteniĝo kaj ke ĝi ne solviĝos post lia elposteniĝo”. S-ro Levy rimarkigis, ke la aktualaj eventoj estas la teruraj sekvoj de la israelaj agoj kaj de la diskriminaciaj politikoj enkondukitaj de jardekoj kontraŭ la palestinanoj.

On Saturday, they were already talking about wiping out entire neighborhoods in Gaza, about occupying the Strip and punishing Gaza “as it has never been punished before.” But Israel hasn’t stopped punishing Gaza since 1948, not for a moment.

After 75 years of abuse, the worst possible scenario awaits it [Gaza] once again. The threats of “flattening Gaza” prove only one thing: We haven’t learned a thing.

Pasintan sabaton ili jam priparolis la eblon malaperigi tutajn kvartalojn en Gazao, okupacii la strion kaj puni Gazaon “kiel ĝi neniam estis punita antaŭe”. Sed Israelo absolute neniam ĉesis puni Gazaon ekde 1948.

Post 75 jaroj da maljustaĵoj la plej malbona scenaro denove estas trafonta Gazaon. La minacoj “platigi Gazaon” pruvas nur unu aferon: ni nenion lernis.

Kia estas la aktuala humanitara situacio en Gazao?

La situacio en Gazao rapide malpliboniĝas.

La kruelaj kaj senĉesaj aeraj bombadoj de Gazao jam daŭras sep tagojn kaj rezultigis la ruinigon de tutaj kvartaloj. La palestinanoj troviĝas kaptitaj en la plej terura koŝmaro de la homaro, submetitaj al senĉesa diluvo da bomboj inkluzive de brulbomboj enhavantaj blankan fosforon, municioj internacie malpermesataj, kaj nenie estas rifuĝo por ili. Aldone al tiuj suferoj, Israelo malpermesis aliron al ĉiuj limtrapasejoj el Gazao kaj plurfoje trafis la solan limtrapasejon inter Gazao kaj Egiptio.

Dum trinkebla akvo kaj manĝaĵo mankas en Gazao, ĝiaj loĝantoj suferas mallumon. Paroloj pri tera invado ŝvebas aŭgurante eksponentan pligraviĝon de jam katastrofa humanitara situacio.

Omar Ŝakir, la direktoro de Human Rights Watch por Israelo kaj Palestino, kritikas la intencon de la israela ministro pri defendo senigi Gazaon je manĝaĵo kaj elektro dum la daŭranta konflikto.

Israeli Defense Minister Gallant’s statements are abhorrent. Depriving the population in an occupied territory of food and electricity is collective punishment, which is a war crime, as is using starvation as a weapon of war. The International Criminal Court should take note of this call to commit a war crime.

La asertoj de la israela ministro pri defendo, S-ro Gallant, estas abomenindaj. Senigi loĝantaron en okupaciita teritorio je manĝaĵo kaj elektro estas kolektiva puno, kio estas militkrimo, samkiel la uzado de malsatego kiel militilo. La Internacia Puna Kortumo [eo] notu tiun instigon fari militkrimon.

Li kritikis ankaŭ la promeson de Hamaso mortigi la ostaĝojn:

The pledge by Hamas’ armed wing to execute civilian hostages is grotesque. Such threatened acts are flagrant war crimes. The International Criminal Court should investigate the taking of hostages and any allegations of cruel treatment. All hostages should be safely released to their families.

La promeso de la militista branĉo de Hamaso mortigi la civilulajn ostaĝojn estas groteska. Tiaj minacoj estas nekontesteblaj militkrimoj. La Internacia Puna Kortumo enketu pri la ostaĝigo kaj pri ĉiu akuzo de kruela traktado. Ĉiuj ostaĝoj estu sekure liberigitaj kaj venigitaj al siaj familioj.

Vendredon la 13-an de oktobro 2023, Israelo ordonis, ke 1,1 miliono da homoj moviĝu suden de la strio. Laŭ Associated Press: “se tiu ordono estus plenumita, tio signifus ke la tuta loĝantaro de Gazao devus kunpremiĝi en la suda duono de la 40-kilometra (25-mejla) strio”. Tamen la proparolanto de UN, Stéphane Dujarric, diris ke ne eblus organizi tian evakuon sen “teruraj humanitaraj sekvoj”.

Resume, kiu estas la historia kaŭzo de la konflikto?

Tiu grafikaĵo estas farita de visualizing Palestine. Ĝi estas publikigita per CC BY-NC-ND 4.0 DEED. Justa uzo.

La Israel–Palestina konflikto datumas de la Balfour-deklaro en 1917, en kiu Britio promesis establi nacian hejmon por la juda popolo en Palestino malgraŭ tio, ke la plimulto de la loĝantoj estis palestinaj araboj.

Kreskintaj streĉoj kaj rezisto kondukis al la Araba Ribelo inter 1936 kaj 1939, kiun Britio senkompate subpremis, interalie per puna detruado de domoj kaj aera bombado de vilaĝoj – taktiko kiun Israelo plu uzas ĝis hodiaŭ.

En la malfruaj 1930-aj jaroj, la britaj aŭtoritatoj kunlaboris kun la judaj setlantoj por krei armitajn grupojn kiuj poste fariĝis la israela armeo [ndlr. hebree: Tsahal]. En 1947, la juda loĝantaro estis plimultiĝinta ĝis 33% de la tuta loĝantaro, sed ĝi posedis nur 6% de la tero. La Unuiĝintaj Nacioj aprobis la rezolucion 181, kiu proponas la dispartigon de Palestino en du ŝtatoj, unu juda kaj alia araba.

En 1948 la cionistaj paramilitistoj lanĉis militajn operacojn kiuj kondukis al masakroj, al la detruo de pli ol 500 palestinaj urboj kaj al la forpelo de ĉirkaŭ 750 000 palestinanoj. Tiu evento estas nomita “Nakba”, kio signifas “katastrofo”.

En 1967 post la Sestaga Milito, Israelo okupaciis la restantajn teritoriojn en Cisjordanio, Gazao, Orienta Jerusalemo, Golano kaj Sinajo.

La unua “Intifado” (insurekcio), kiu okazis inter 1987 kaj 1993, komenciĝis en la formo de manifestacioj kaj bojkotoj kontraŭ la israela okupacio kaj fine kondukis a la kreo de Hamaso. La israela respondo estis subpremo, arestoj kaj detruoj.

La unua Intifado finiĝis en 1993 per la Interkonsento de Oslo, post kio estis kreita la Palestina Aŭtoritato, kiu havas limigitan aŭtonomion. La duŝtata solvo restas malfacile atingebla.

En 2000, la vizito de Ariel Ŝaron [eo] al la moskeo Al-Aksa ekigis vastan perforton en tio, ke ĝi estas nomata la dua Intifado. La respondo de Israelo inkluzivis reokupacion, konstruadon de apartiga muro kaj daŭrigon de la pligrandiĝo de la setlejoj.

En 2007, Israelo trudis blokadon al Gazao kaj lanĉis militajn atakojn en 2008, 2012, 2014 kaj 2021, kiuj rezultigis gravajn vivoperdojn kaj damaĝojn al la infrastrukturo de Gazao.

de Laurent RAMETTE je 2024-04-22 10:45

Esperanta Retradio

Sinkas la grundo sub ĉinaj urboj


La grundo sub multaj ĉinaj urboj sinkas, kaj tiel plialtiĝas la risko pri inundoj, precipe en la dense setlitaj marbordaj regionoj. Estas pluraj kaŭzoj por la perdo de alteco - la daŭra elpreno de fontaĵoj el la grundo havas ĉe tio laŭ aktuala studaĵo aparte grandan parton en tio. 

Preskaŭ la duono de la urbaj regionoj en Ĉinio (45 procentoj) sinkas kun rapideco de pli ol 3 milimetroj en jaro. Ĉe 16 procentoj eĉ okazas perdo de alteco de pli ol unu centimetro en jaro. Tion povis montri esploristoj de pluraj ĉinaj universitatoj en ampleksa prilumigo kiun la teamo nuntempe prezentas en faka ĵurnalo.

Al la aparte forte trafitaj urboj apartenas laŭ la studaĵo la urbego Pekino. Ankaŭ de Ŝanhajo oni scias ke areoj tie sinkis dum la pasinta jarcento jam je ĝis tri metroj. En la jaro 2020 laŭ la esplorista teamo vivis ĉirkaŭ 920 milionoj da homoj en la ĉinaj urboj, el tiuj laŭ takso 270 milionoj sur sinkanta grundo.

Kune kun la senŝtupa perdo de alteco plialtiĝas ankaŭ la risko pri inundoj. Pro la kombino de la sinko de grundo kun la daŭra plialtiĝo de la marnivelo minacas dum la venontaj cent jaroj sinki proksimume kvarono de la dense setlitaj marbordaj regionoj sub la nivelon de la maro.

Angla sciencisto kiu ne partoprenis en la studo, sed kiu jam delonge okupiĝas pri la efikoj de sinkantaj grundaj masoj, komentis tion jene: "Krome aperas pro tio pli kaj pli ofte signifaj damaĝoj en la infrastrukturo, ekzemple ĉe fundamentoj, konstruaĵoj aŭ ĉe tubaroj, se la regiono ne sinkas unuece".

Estas pluraj kaŭzoj por la senhalta perdo de alteco de la ĉinaj urboj. "Tio povas okazi pro tute naturaj kaŭzoj, ekzemple se ŝoviĝas la tektonaj platoj", diras la brita sciencisto. Sed: "Unu el la ĉefaj kaŭzoj estas sendube la homo."

Tion ankaŭ atestas la rezultoj de la ĉinaj esploristoj. Problemecaj estas precipe la elpreno de grunda akvo kaj la pezo de la konstruaĵoj. Ĉinio travivis dum la pasintaj jardekoj unu el la plej rapidaj kaj plej ampleksaj plivastigoj de urboj en la historio de la homaro. La grundoj el kiuj estas elprenataj la grunda akvo kaj aliaj fontaĵoj, ne plu povas rezisti la pezon. "Ju pli da akvo estas elprenata, des pli rapide sinkas la grundo en certaj regionoj".

Pulsantaj radiondoj mezuris helpe de satelitoj la distancon inter la ĉina kontinenta maso kaj la satelito. Tiu sistemo estas ankaŭ aplikebla mondskale. Ĉar ne nur ĉinaj urboj perdas altecon. Bone konata ekzemplo estas la indonezia ĉefurbo Ĵakarto en kiu intertempe jam pli ol la duono de la areoj situas sub la marnivelo.

Por kontraŭagi necesas protektaj mezuroj. Aliflanke gravas malrapidigi la sinkadon de la grundo aŭ haltigi ĝin en ideala kazo, haltigante laŭeble plej rapide la elprenon de grunda akvo kaj de fontaĵoj el la grundoj kaj atentante pli bone ĉe la urboplanado.

Ke tio principe eblas, tio montriĝas ekzemple en Tokio. "Dum la 20-a jarcento kelkaj partoj de la japana ĉefurbo sinkis je pli ol kvin metroj. Dum la 1970-aj jaroj la registaro tamen komencis starigi alternativojn al la provizado per grunda akvo kaj pumpi ĝin en la grundon anstataŭ elpreni ĝin. La senhalta perdo de alteco tiel preskaŭ komplete finiĝis", diras la brita sciencisto.

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-22 06:00

Le Monde diplomatique en Esperanto

En la lando kie reĝas la pafilo

En kanto de Johnny Cash, patrino vane petegas al sia filo ne kunpreni siajn pistolojn al la urbo. Saĝa pledo kiun preskaŭ kvindek milionoj da usonanoj ignoras. Kvankam la plejparto de ili estas respublikanaj konservativuloj kiuj furioze defendas la Duan Amendon de la Konstitucio, kiu garantias ilian rajton porti armilojn, al ili aliĝas multaj demokratoj kaj progresemuloj kiuj nun estas devontigintaj sin al la principo de sindefendo.

Per rapida kaj vigla movo, la riglilo puŝas la kuglon en la kulason. Kun la pafilo firme tenata, kun ambaŭ brakoj etenditaj kaj la paftubo direktata al la celobjekto, la okulo gvidas la vicigon de la antaŭaj kaj malantaŭaj celiloj. Sekvas trankvila enspiro kaj la montra fingro delikate premas la ellasilon. En frakcio de sekundo, la universo eksplodas : la kuglingo estas elĵetita flanken, la detonacio skuas la timpanojn malgraŭ la kontraŭbruaj orelprotektiloj, kaj la potenco de la reagoforto propulsas la supran torson malantaŭen dum la paftubo leviĝas proksimume dek centimetrojn. La mondon post la eksplodo plenigas la akra superforta odoro de pulvo.

Pere de binoklo, Sandra ekzamenas la celdiskon starigitan sur ligna stablo plantita en la sekega grundo de la pafekzercejo. Kun granda rideto sur sia vizago, ŝi metas sian Smith & Wesson M & P Shield, kalibro 40, sur la tablon kaj ekkrias "Celcentron !" Ĉi tiu juna vartistino de meksika deveno lastatempe komencis ekzerci sin per pafilo. Ni renkontis ŝin sabaton matene kun aliaj membroj de la Ben Avery Shooting Facility en la nordo de Fenikso, la ĉefurbo de Arizono.

Meze de la dezerto, ĉirkaŭata de altaj kaktoj saguaro, ĉi tiu pafekzercejo kovras 668 hektarojn. Ene de la plej granda publika instalaĵo tia en Usono, vico de paftabletoj el cemento, kun kamparecaj ladtegmentoj, etendiĝas ĝis la limo de videbleco. Malantaŭ ili pafantoj, solaj aŭ kun siaj familioj - oni rajtas eniri ekde la 5-a jaro - ekzercas sin per unu aŭ pli da armiloj, inter ili aerfusiloj, longdistancaj fusiloj kaj duonaŭtomataj pafiloj. Ĉiuj ripetas la samajn gestojn diligente kaj metode. Nenio distras ilin, eĉ ne la varmo : la temperaturo estis 43°C tiun matenon. Gravas nur la celobjekto, ĝiaj samcentraj cirkloj, ĝiaj homaj vizaĝoj aŭ ĝiaj buntaj eksterteruloj kiuj plaĉas al la plej junaj.

Ĉio iras glate kaj senprobleme. Sekureco estas emfazata - kaskoj kaj protektaj okulvitroj estas portendaj -, disciplino - kuglingoj disŝutitaj sur la tero devas esti kolektitaj je la fino de la seanco per balailoj haveblaj por la pafantoj -, kaj festeneco - piknikaj tabloj estas ekipitaj per kradrostiloj kaj starigitaj ĉe la elirejo de la pafekzercejo, kie oni povas pasigi la nokton subĉiele.

"Ni estas la kvintesencaj usonaj civitanoj"

"De post la pandemio de Kovimo, niaj negocoj tre prosperas" ĝojas John, proprietulo de pafilvendejo en Cave Creek, norda antaŭurbo de Fenikso. Vendoj de pafiloj en Usono regule sekvas ciklon de haŭso kaj malhaŭso. Kaj se ilia kreskego dum la pandemio estis antaŭvidebla, pro sento de sensekureco, la profilo de iliaj aĉetantoj ne estis tia : 23 milionoj da pafiloj estis aĉetitaj en 2020 kaj, por 8,4 milionoj de la aĉetintoj, ĝi estis ilia unua armilo (1). Malantaŭ lia vitra servotablo montranta modelojn de ĉiuj grandecoj, John konfirmas : "Ĉi tiuj ne estas la kutimaj klientoj." Esploro eldonita en Decembro 2021 indikas ke proksimume duono estas virinoj kaj 40% apartenas al rasa malplimulto (2).

"Mi aĉetis mian unuan pafilon en 2016, kiam Donald Trump estis elektita", klarigas s-ino Colette Jennings, afrikusonanino tridek-iom-jara, dum manĝo de terpomfritoj kaj refreŝigaĵo en rapidmanĝejo en Tucson, la duavice plej granda urbo de Arizono. "Samkiel multaj nigruloj, min zorgigis la atakoj kontraŭ afrikusonanoj ĉe liaj amaskunvenoj kaj la abomenindaj rimarkoj faritaj de liaj subtenantoj en sociaj retoj." De tiam, ŝi nepre tenas sian pafilon ĉe si. Post kiam la polico murdis George Floyd en Majo 2020, tio instigis tutlandan sinsekvon de manifestacioj sub la slogano "Black lives matter" (la vivoj de nigruloj gravas). S-ino Jennings decidis kampanji por defendi la Duan Amendon de la usona konstitucio, kiu supoze garantias la rajton posedi kaj porti armilojn.

Ŝi estas ekzemplo de la plejparte virina kresko de la membraro de la National African American Gun Association (Naaga) je pli ol 25% en 2020, meze de la nunaj maltrankvilaj tempoj. La asocio, fondita en 2015, nun havas preskaŭ 50 000 membrojn. La posedo de pafilo fare de nigrulo tamen ne estas rutina afero. Pro tio ke li portis pafilon en sia sako, la frato de s-ino Jeninngs estis arestita. Malmultaj blankuloj spertas tian malbonokazon.

Jam en 1967, la guberniestro de Kalifornio - iu Ronald Reagan - promulgis leĝon nomitan la Mulford Act kiu malpermesis la videblan portadon de armiloj en publikaj lokoj sen permesilo. Lia intenco estis senarmigi la membrojn de la Black Panthers kiuj estis laŭleĝe patrolantaj tra la stratoj de Oakland por "kontroli la policon". La leĝoj pri la reguligo de pafiloj en Usono ĉiam estis "instrumento de subpremo de afrikusonanoj (3)", argumentas Angela Stroud, sociologo ĉe Northland College (Viskonsino), por malhelpi ribelojn en la plantejoj kaj limigi aliron al civitaneco pere de rasapartigismaj leĝoj - nomataj "Jim Crow", efektivigitaj de 1877 ĝis 1964. "Ni meritas la rajton porti armilojn ĉar ni estas la kvintesencaj usonaj civitanoj", diras Philip Smith, fondinto kaj prezidanto de la Naaga. "Ni batalis kaj mortis por ĉi tiu lando kiam ni nur estis sklavoj. Ĉi tiu ne estas rajto kiu venas de Dio, sed de nia usona civitaneco (4)."

En 2020, 19 613 hommortigoj per pafiloj estis registritaj en Usono (5). Tio estis senprecedenca pliiĝo de 25% kompare kun la antaŭa jaro, kaj turnopunkto. Poste, la simbola mejloŝtono de 20 000 mortoj estis pasita en 2021 kaj 2022 (21 068 kaj 20 390). En ĉi tiu kunteksto, ankaŭ karakterizata de la multiĝo de "amaspafatencoj" (tio estas, kun almenaŭ 4 mortoj), afrikusonanoj ne estas la solaj kiuj armas sin. S-ro Philip Gomez, naskiĝinta en Meksiko kaj studento pri juro ĉe la Universitato de Kalifornio ĉe Berkeley, decidis krei la Latino Rifle Association post kiam en Aŭgusto 2019 pafanto mortigis 23 klientojn de superbazaro Walmart en El Paso, Teksaso, kien li iris kun la sola intenco mortigi kiel eble plej multe da enmigrintoj kaj meksikanoj. Laŭ s-ro Gomez, la Latino Rifle Association celas ebligi al siaj membroj trejni sin pri armita sindefendo sen devi viziti pafistajn klubojn kie flirtas flagoj de la Konfederaciitaj Ŝtatoj kaj pafiloj havas glumarkojn kun "Konstruu la Muron", rilate al tiu starigita sur la meksika landlimo de s-ro Trump.

Ankaŭ la komunumo LGBTQ (lesbaninoj, gejoj, ambaŭseksemuloj, transseksuloj kaj kviroj) sin organizas, kiel klarigas s-ro Jason D., prezidanto de la filio en Fenikso de la Pink Pistols, klubo de posedantoj de pafiloj por seksaj kaj genraj malplimultoj. Ni renkontas lin kiam li eliras el trejnseanco ĉe Shooters World, pafekzercejo en la malriĉaj industriaj antaŭurboj de Fenikso : "Ĝi estas unu el la malmultaj lokoj kie ni ne estas ĉikanataj, kie membroj de mia komunumo estas akceptataj. Ni venas ĉi tien unu fojon semajne, sed mi ne ŝatas pafilojn, mi ne ŝatas pafadon." Nomante la lastajn gejofobiajn kaj transfobiajn atakojn, el kiuj la plej mortiga pereigis kvindek vivojn en geja noktoklubo en Orlando, Florido en 2016, li konkludas, "mi ne povas ne ĉiam porti pafilon kun mi."

La sociologo David Yamane, profesoro ĉe la universitato de Wake Forest kaj fondinto de la blogo Gun Culture 2.0, klarigas ke, kvankam la tipa posedanto de pafilo en Usono ankoraŭ estas blankulo, nejuna, viro, politike konservativa, sudulo kaj kampara, la kulturo de la pafilo ĉiam etendiĝis preter ĉi tiu profilo. "El kvindek milionoj da posedantoj de pafiloj, estas proksimume dudek milionoj da tradiciaj konservativuloj, la sama nombro kiuj sin nomas politike moderaj, kaj la cetero sin nomas liberaluloj", laŭ la usona senco de progresemuloj. "En tiu lasta grupo estas granda proporcio de unuafojaj posedantoj de pafiloj. Tre heterogena, ĝi inkluzivas socialistojn kaj anarkiistojn, sed ankaŭ ekstreme konservativaj libervolistoj kaj demokratoj. Ankaŭ estas tiuj, kiuj estas karakterizataj antaŭ ĉio de sia malfido al la ŝtato ĝenerale, komencante kun afrikusonanoj kaj latinamerikanoj."

S-ino Lara Smith, 50-jaraĝa advokato el Kalifornio kaj la nacia proparolanto por la Liberal Gun Club, klarigas ke ŝi aliĝis parte kiel reago kontraŭ la agresema dekstrisma retoriko de la National Rifle Association (NRA), la superrega rolanto en la nacia premgrupo pri pafiloj. "La Liberal Gun Club estis kreita ĝuste por plenigi la malplenon lasitan ene de la mondo de pafiloj de la rasismaj ekstremdekstraj politikoj de la NRA (6)", ŝi asertas, atentigante ke ĝia membraro ekkreskis je pli ol 10% post kiam s-ro Trump alvenis en la Blanka Domo kaj estas atinginta kelkdekmilojn hodiaŭ, distribuitaj trans tridek-tri ŝtatoj : "Multaj progresemuloj subite eksciis ke ni povus havi tiranan registaron en Vaŝingtono, kaj ke la Dua Amendo tiam protektus nin (7)."

Sed kion diras ĉi tiu fama amendo ? "Pro tio ke bone organizita milicio estas necesa por la sekureco de libera ŝtato, la rajto de la popolo teni kaj porti armilojn ne estos malobservita." Dum la lastaj jardekoj, la NRA estas trudinta larĝan interpreton de ĉi tiu rajto, kiu emas fariĝi tiu de la defendo de la propra individua kaj politika libereco. La potenco de la NRA troviĝas en siaj kvin milionoj da membroj tra la tuta lando, kaj en sia reto de dek-kvar mil "filiiĝintaj" organizaĵoj (kluboj, asocioj, firmaoj, ktp.). Kiam ĝi estis fondita en 1871, la organizaĵo plejparte koncernas sin pri ĉassekvoj kaj sporta pafado. Ĝi ne engaĝis sin en politika lobiado ĝis la 1960-aj jaroj. Ekstreme konservativaj respublikanoj transprenis la gvidantecon ĉe la ĉiujara kongreso en 1977, tuj post la fondiĝo de la Institute for Legislative Action (ILA), kiu sin prezentas sur sia retejo kiel la "armitan alon de la NRA", kaj celas konservi "la rajton de ĉiuj leĝobeemaj individuoj aĉeti, posedi kaj uzi pafilojn por laŭleĝaj celoj, kiel garantias la Dua Amendo de la Usona Konstitucio".

Ege trejnita nacio kiu scias kiel defendi sin

Kvankam, en la 18a jarcento, la rajto je armiloj konservita en la Konstitucio estis "nek kultura nek individuisma, sed politika kaj emancipa (8)", ĝia alproprigo fare de konservativuloj okazis je la prezo de fortega reduktiĝo de la signifo donita al la Dua Amendo, pri kiu estas "du konkurantaj pensoskoloj (9)". La unua ligas ĝin al la "bone organizita milicio" kiu apartenas al la federaciaj ŝtatoj kies ekzisto devas esti protektata kontraŭ minacoj de la tutlanda registaro. La dua vidas ĝin kiel neforigeblan individuan rajton, agnoskitan de la leĝoj - precipe tiu de 1986 pri la protekto de la posedantoj de pafiloj promulgita de prezidanto Reagan, kies elektiĝo estis subtenita de la NRA en 1980 - kaj de la Supera Kortumo en 2008 en sia decido 'District of Columbia vs Heller'. La altrudo de tia vizio pri la posedo de pafiloj kontraŭ krimaj minacoj aŭ ebla mistrakto de la registaro - kaj, pli ĝenerale, kontraŭ ajna provo je kolektiva reguligo (10) - okazas samtempe kun la "konservativa revolucio" de la Respublikana Partio, surbaze de la restarigo de tradiciaj valoroj kaj la retiriĝo de la ŝtato.

Ĉi tiu politika interpreto de la Dua Amendo ne nur reduktas la portadon de armiloj al individua rajto je sindefendo sed levas ĝin al dia rajto kiu ne povas - kaj ne devus - esti reguligata. "Ni estas milionoj da homoj el ĉiuj sociaj statoj kiuj akceptas la respondecon pri niaj propra sekureco kaj protekto kiel fundamenta Di-donita rajto", emas ripeti s-ro Wayne LaPierre, la vicĝenerala direktoro de la NRA de 1991 ĝis Januaro 2024. Vizio dividata kun la plejmulto de la subtenantoj de la rajto je pafiloj : "En lastaj jaroj, la mirinda afero pri la pliiĝo de novaj posedantoj de pafiloj estas tio, ke ni rekunligas ilin - aŭ unuafoje kunligas ilin - kun tiu, kiu ni estas, kun tio, kion niaj Fondintoj konservis en nia Konstitucio", klarigas s-ino Cheryl Todd, tenante ekzempleron de la usona Konstitucio. Ĝoje ridetanta sesdek-iom-jarulino, proprietulo de pafilvendejo en la antaŭurboj de Fenikso, delonga aktivulo pri la defendo de la Dua Amendo kaj prezentisto de Gun Freedom Radio, kiun ŝi fondis, ŝi klarigas plu : "Temas pri mia rajto kiel persono, kiel virino, kiel patrino, kiel avino, kiel edzino. Temas pri individua rajto pri kiu neniu ajn ŝtato havas vorton por diri aŭ rolon por ludi. Ĉar mi havas Di-donitan rajton protekti mian vivon per speciala ilo : mia pafilo."

Sed oni malfacile komprenas la potencon kaj influon de la NRA se oni pensas pri ĝi nur kiel premgrupo de la pafilindustrio kun proksimaj rilatoj al konservativaj politikistoj. Ĉiun jaron, la 80 000 kvalifikitaj trejnistoj de la NRA instruas la uzon de pafiloj al proksimume 750 000 usonanoj. Multaj ŝtatoj konfidas al ĝi la trejnadon postulatan por ricevi permesilon porti kaŝitan pafilon. Ĉi tiu respondeco ebligas al la NRA propagandi la ideon ke posedi kaj porti pafilon ne nur estas fundamenta libero certigita de la Konstitucio, sed ankaŭ civita ago. Vidpunkto resumita de Carlos, trejnisto ĉe pafista klubo filiiĝinta al la NRA en Tucson, antaŭ ol li disdonas lecionon : "Kun pafilo mi estas civitano, sen pafilo mi nur estas regato."

S-ro Ken Campbell samopinias. Laŭ ĉi tiu eksa ŝerifo, kiu estras Gunsite, "la plej malnova kaj plej granda trejnejo por pafiloj en la mondo", tute temas pri la trejnado de "bonaj civitanoj", alivorte "bonuloj kun pafiloj". Gunsite situas en Paulden, urbeto du horojn norde de Fenikso. En 1976, subkolonelo Jeff Cooper, eksa marsoldato kaj veterano de la Dua Mondmilito kaj la Korea Milito, fondis la trenejon kun la ideo transformi Usonon en ege trejnitan nacion kiu scios kiel defendi sin kontraŭ "malbonuloj". Kontraŭ 2 000 dolaroj, partoprenantoj submetiĝas al kvin tagoj da intensa trejnado por "pritrakti iun ajn situacion". La kurson instruas policistoj kaj kaŝpafistoj, eksaj marsoldatoj kaj infanteriaj komandantoj kiuj batalis en Irako kaj Afganio. La instalaĵoj de la trenejo kovras 1 300 hektarojn de dezerto. Estas 27 pafekzercejoj, kaj ankaŭ aŭtomobiloj truaditaj de kugloj por ke oni lernu kiel defendi sin se okazos interpafado en aŭtoparkejo, kaj modelaj hejmoj por ekzerci sin pri kiel reagi se okazos domrabo, tage aŭ nokte. Ĉe Gunsite, oni instruas kiel defendi preĝejon, kaj kiel esti singardema ĉe la restoracia tablo : "Vi ĉiam sidas fronte al la antaŭpordon kaj kun nenio malantaŭ via dorso, vi ĉirkaŭrigardas, kaj kiam vi vidas viron kun suspekta maniero, vi restas singardema", resumas s-ro Campbell. En lia oficejo, kie ekrano senĉese elsendas Fox News kaj kelkaj usonaj flagoj pendas apud malnovstilaj armiloj, li plu diras : "mi ne volas dependi de la ŝtato por protekti min. La ŝtato ne havas la potencon, la popolo havas ĝin."

Kritikanto pri la NRA kaj spertulo pri la sindefendo, s-ro John Correia difinas sin kiel kaj liberalulon kaj libervoliston. Lia t-ĉemizo kun la slogano "Rifle and Bible" (fusilo kaj Biblio) rememorigas nin ke li iam estis pastoro. Ni devas "defendi nin per niaj propraj rimedoj kaj ne dependi de iu ajn", li diras. Kaj precipe ne de la "policanoj kiuj alvenas post longa prokrasto" kaj "ne plenumas sian taskon konvene", kiel kredas la plimulto de posedantoj de pafiloj, nelaste pro la kreskanta nombro de fuŝoj fare de la polico. Sur Active Self Protection, sia kanalo ĉe YouTube kun ĉirkaŭ tri milionoj da abonantoj kaj kvindek milionoj da spektoj ĉiumonate - s-ro Correia prezentas sian analizon de danĝeraj situacioj (priraboj, ĉiaj atakoj, forkaptoj, ktp.), kaj de la konvenaj teknikoj por pritrakti ilin, ekde 2013. Ni renkontis lin denove kiam li estis preparanta registri novan seminarion, ĉe C2 Tactical, la plej granda pafista klubo de Arizono, situanta sur la periferio de Fenikso. Ĉi tiu patro de ses infanoj kredas ke li povas dependi nur de sia pafilo kaj Dio por defendi sian familion. "La fundamenta apartaĵo de la usona kulturo de pafiloj", li insistas, "estas tio, ke ni gajnis nian liberecon per pafiloj. La Unua Amendo - kiu garantias la rajton je la libera parolo, la gazetaro, la religio, politikaj kunvenoj kaj tiel plu - estas pli grava ol la Dua, sed estas la Dua kiu garantias la Unuan, provizante bastionon kontraŭ tiraneco de la ŝtato kaj rememorigante nin ke la ŝtato ekzistas nur pro tio, ke ni deziras ke ĝi ekzistu. Se ni deziras ŝanĝi ĝin, ni rajtas tion fari, kaj la armita rezisto ĉiam restas opcio de lasta instanco."

La malfido al la ŝtato devenas de la duobla konvinko pri ĝia malkapablo protekti civitanojn kaj ĝia neliceco kiam ĝi defendas ilin, krom se ĉiu individuo fariĝos nura regato senigita je la libero rezisti kaj je la rajto (kaj devo) protekti siajn karulojn. Ĉe la alia ekstremo de la usona politika spektro, Gully samopinias. Ĉiusemajne, kun siaj kamaradoj de la Socialist Rifle Association, li eliras en la dezerton ĉirkaŭ la urbo Tucson, kie li loĝas, por pafi. Ni renkontas lin kaj lia amiko Dave. Ili malpakas skatolojn da kugloj kaj tiras el iliaj ujoj larĝan gamon da fusiloj, ĉaspafiloj kaj pistoloj kovritaj per plurkoloraj glumarkoj kun sloganoj kiel "Patriotismo estas politika propagando", "Faru ke rasistoj timu denove", kaj "Detruu la potencon, ne homojn". Rustaj kuglingoj estas disŝutitaj sur la tero. La du viroj ekzercas sin per pafado al ladskatoloj kaj malnova mikroonda forno. Ĉi tie, Gully trejnas "plejparte gejojn kaj transseksulojn kiuj estas en danĝero en la nuna kunteksto". Tute aparte de tiuj, la "ĉiutaga perforto" kaj la "pli kaj pli granda brutaleco de la policanoj" devigas ilin armiĝi. Gully diras ke li estas preta sin turni al armita perforto "se la faŝistoj translimiĝos". Sed li aldonas ke li manifestacios kune kun ili en la tago kiam la registaro malpermesos pafilojn.

Siaflanke, s-ro Campbell konfesas ke li "donas pli kaj pli da privataj lecionoj al tiuj kiuj ne volas diri publike ke ili portas pafilon ... holivudaj steluloj, advokatoj, profesoroj, ktp. Kiam oni sin nomas demokrato, estas malfacile konfesi ke oni posedas pafilon." En la "kultura milito" kondukata inter la du ĉefaj politikaj partioj, se oni asocias proprajn kaj politikajn liberojn kun la rajto esti armita sed malakceptas la NRA kaj la Respublikanan Partion, tio efektive signifas ke oni estas "politike senhejma", kiel Sro. Yamane karakterizas sin. Progresema posedanto de pafilo, li defendas la rajton je abortigo tiom, kiom la rajto porti armilojn, kaj trovas sin egale malestimigata de demokratoj kaj respublikanoj. S-ro Scott Prior, prezidanto de la Liberal Gun Club de Arizono, ankaŭ malakceptas la "retorikon de la NRA kaj multaj konservativuloj" kiuj asocias pafilojn kun sia propra flanko - asociado ankaŭ farata de la progresemaj amaskomunikiloj. "Maldekstruloj, kiuj posedas pafilojn, ne aperas publike. Kaj ĉiam kiam ni interagas kun dekstruloj, estas batalo por provi pruvi ke ni subtenas la Duan Amendon tiom, kiom ili." Ekzemple, en Februaro 2023 ĉe la ĉiujara tiucela amaskunveno organizita antaŭ la asembleejo en la ĉefurbo de Arizono. "Demokratoj komprenas nenion pri pafiloj", diras s-ro Prior, "ili faras nenion krom proponi restriktojn kiuj jam ekzistas", kiel kontroloj pri krimaj antecedentoj okaze de aĉetoj, jam adoptitaj de ĉiuj ŝtatoj.

Malantaŭ ĉiu herbero estas armito

La ekspozicio de pafiloj en Prescott Valley, norda Arizono, estas iaspeca foiro por armiloj kaj akcesoraĵoj. Ted, fervora Trumpisto portanta T-ĉemizon kun la vortoj "Out of ammo" (kugloj elĉerpitaj), ridas malantaŭ sia budo kovrita per glumarkoj kun la slogano "Make Democrats American Again" (faru ke demokratoj refariĝu usonanoj) kiam ni mencias la onidirojn ke la demokratoj malpermesos pafilojn : "Estas milionoj da pafiloj en ĉi tiu lando, neniu iam povos malpermesi ilin. Ili provu forpreni ilin ! Dum la Dua Mondmilito, la japanoj ne atakis la teritorion de Usono, ĉar ili sciis ke malantaŭ ĉiu herbero estas armito ..."

Multaj portantoj de pafiloj, kaj progresemuloj kaj konservativuloj, sentas sin malŝatataj kaj miskomprenataj de la Demokratia Partio. Precipe de ĝiaj elitoj kaj subtenantoj sur la Orienta Marbordo kaj en Kalifornio. La New York Times kaj Washington Post eldonas "ĉiam malpli da raportoj ekster la plej progresemaj urbaj lokoj. Ili ne plu havas eĉ la plej etan ideon pri la realaĵoj de la lando ekster ĉi tiuj lokoj" insistas s-ro Yamane. "Pro tio, ke ili neniam renkontis posedantojn de pafiloj sur ilia propra tereno, ekzemple, ili konstante telefonas al mi por demandi : "Sed kial ĉi tiuj homoj faras ĉi tion ?".

La elitoj de la Demokratia Partio ne nur malestimas liberalajn posedantojn de pafiloj. Ili malamas ilin. "Eĉ pli ol ili malamas la NRA (11) ", diras s-ino Smith post kunsido kun reprezentantoj de la potenca asocio Everytown for Gun Safety, fondita en 2013 de s-ro Michael Bloomberg, la eksurbestro de Novjorko, kun la celo antaŭenigi rigoran reguligon de pafiloj en la lando. "Tio estas unu el la kialoj pro kiuj mi eksiĝis el la Demokratia Partio", konfesis s-ro Prior. "Mi pasigis mian junaĝon en Teksaso, miaj geonkloj estis armilfaristoj kaj, sen konsidero de mia politika kredaro, pafiloj estis kaj estas parto de mia vivo." Multaj usonanoj ĉasadas kaj faras sportan pafadon. Laŭ s-ino Todd, "Obama ne aprobis malbonajn leĝojn, sed lia retoriko estis katastrofa. Kaj Biden daŭras sammaniere." Male, ŝi atentigas, "Donald Trump aprobis multajn regulojn pri pafiloj, pli ol la demokratoj !". Naŭzita, samkiel multaj posedantoj de pafiloj, de la decido de la eksprezidanto "nepardoneble" malpermesi "bump stocks" - akcesoraĵo kiu pliigas la pafkadencon de duonaŭtomata armilo - ŝi diras ke, kvankam respublikano, ŝi "pensos kaj repensos antaŭ ol ŝi voĉdonos favore al Trump". La Demokratia Partio, tamen, ne ĝoju : konsidere de ŝia parolado kaj opinioj, doni al ĝi ŝian voĉdonon restas por ŝi tute neimageble.


(1) Jennifer Carlson, Merchants of the Right. Gun Sellers and the Crisis of American Democracy, Princeton University Press, 2023.

(2) Matthew Miller, Wilson Zhang kaj Deborah Azrael, 'Firearm purchasing during the Covid-19 pandemic : Results from the 2021 national firearms survey', Annals of Internal Medicine, vol. 175, n° 2, Filadelfio, 2022.

(3) Angela Stroud, 'Guns don't kill people… : Good guys and the legitimization of gun violence', Humanities and Social Sciences Communications, vol. 169, n° 7, 2020, www.nature.com

(4) Lakeidra Chavis kaj Agya K. Aning, 'In a year of racial and political turmoil, this black gun group is booming', The Trace, Novjorko, la 16-a de Decembro 2020.

(5) Kp. 'Standard reports', www.gunviolencearchive.org

(6) Derek Walter, 'Vote democrat, love guns ? There's a group for you, too', The Trace, la 15-a de Septembro 2017.

(7) Kali Holloway, '6 gun groups that aren't for white right-wingers', la 3-a de Septembro 2017, www.salon.com

(8) Vidu Benoît Bréville, 'De Robespierre à Charlton Heston', Le Monde Diplomatique, Februaro 2013.

(9) Richard Uviler kaj William Merkel, The Militia and the Right to Arms, or, How the Second Amendment Fell Silent, Duke University Press, Durham, 2003 ; Patrick Charles, The Second Amendment. The Intent and Its Interpretation by the States and the Supreme Court, McFarland & Company, Jefferson, 2009.

(10) Mugambi Jouet, 'Guns, identity and nationhood', Palgrave Communications, vol. 138, n° 5, Londono, 2019.

(11) Ben Strauss, 'The loneliness of the liberal gun lover', Politico, la 4-a de Novembro 2017, www.politico.com

de Maëlle MARIETTE & Franck POUPEAU je 2024-04-22 05:02

2024-04-21

Vanege

0220 Lingvospecifaj memeoj

 Amuza afero kiam oni lernas lingvon estas malkovri la memeojn kiuj ekzistas nur en tiu lingvo. Ne nur ili estas amuzaj, sed ili ankaŭ instruas parton de la kulturo kiu estas diskonigata per tiu lingvo.

Ekzemplo de tia memeo estas la apotekaj ŝildoj kun tekno-muziko:
En Francio, apotekoj oftege havas tian ŝildon kiu estas kruco kun verdaj LED-lampoj. Tiuj lampoj montras kompleksajn animaciojn, kiuj verŝajne celas altiri kiom eble plej da atento de la preterpasantoj. Tio estas tiel de longega tempo, kaj ĉiuj loĝantoj de Francio kutimiĝis al ili. Tamen, en aliaj landoj oni multe malpli ofte uzas tian ŝildon. Fari filmeton de tia ŝildo kaj aldoni tekno-muzikon igas (re)konscii pri tiu apartaĵo. https://www.youtube.com/watch?v=xeN4A_Pr2SU

Ankaŭ ekzistas multe da memeoj kiuj estas malpli profundaj: ekzemple ripetado de famaj citaĵoj el franclingvaj filmoj. Sed pli amuze estas kiam la citaĵoj venas de hazardaj filmetoj, kiuj populariĝis nur pro la ridigeco de ili. Ekzemplo estas "il est tombé" (li falis). https://www.youtube.com/watch?v=pCd905wqB1w

Foje memeo ne venas de filmeto sed de simpla amuza bildo. Bona ekzemplo en la Franca estas la citaĵo "tema la taille du rat" ("rigardu la grandecon de ĉi tiu rato"), kiu venas de bildo en kiu ulo tenas grandegan raton. Mi ŝatas ĉi tiun memeon ĉar ĝi temas pri besto, sed la citaĵo ankaŭ estas uzebla por paroli pri homoj kiuj estas malpuraj aŭ egoismaj. Tiam "Tema la taille du rat!" signifas ion kiel "Rigardu kiom egoisma tiu ulo estas!". Interesa fakto: la vorto "tema" estas silaboinversa versio de la slanga vorto "mate" (de la verbo "mater" kiu signifas "rigardi").

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-21 19:48

Neniam milito inter ni

La koraloj denove trafitaj de amasa blankiĝa epizodo

Australian Institute of Marine Science/Veronique Mocellin/Handout via REUTERS) 21/04/2024 La usona agentejo Nacia Oceana kaj Atmosfera Administracio (NOAA) taksas, ke 30 ĝis 50% el la tutmondaj koralaj rifoj jam pereis. La klimata varmiĝo ja estigas damaĝojn...

de neniammilitointerni je 2024-04-21 18:39

La Balta Ondo

Nova eldono de la Zagreba lernolibro

ZagrebaAperis la deka kroata eldono de la lernolibro de Esperantoo. La eldonisto estas Kroata Esperanto-Ligo. La aŭtoroj estas Roger Imbert, Ivan Špoljarec, Spomenka Štimec kaj Zlatko Tišljar. La novan eldonon grafike aranĝis Ivan Špoljarec, kiu tradicie grafike aranĝis la antaŭajn eldonojn. Sur la dorsa paĝo de la lernilo troviĝas la kovriloj de la presitaj 20 eksterlandaj eldonoj, samkiel la informo ke Tradicio de Esperanto estas nemateria Kultura heredaĵo de Kroatio, registrita sub la signo Z-7298 ekde la jaro 2017. Nikola Rašić verkis ampleksan postparolon Esperanto kaj esperantistoj.

Fakte ekzistas 11 eldonoj de la lernilo en la kroata, sed unu ne estas eldonita per la latina skribo sed per la brajla. Ĝin eldonis Antun Kovač. La prezo de la 80-paĝa lernilo estas 10 eŭroj plus sendokostoj. Ĝi mendeblas per kel@esperanto.hr aŭ per poŝtelefono 091 4617550.

Fonto: https://esperanto.hr

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Nova eldono de la Zagreba lernolibro appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-21 18:05

UEA facila

Esperanta Retradio

Virinoj en muziko (212)

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis sonia Risso el Urugvajo
Mrs. Crosby Adams, (1858-1951) laŭ la nomo kiun Juliette Graves adoptis post sia edziniĝo, estis usona komponistino, verkistino, preleganto kaj koncertpianisto kiu atingis nacian atenton dum sia kariero. Ŝi estas unu el la plej prestiĝaj pianistoj en la historio de Usono, pro sia granda pionira laboro pri kreado de metodoj por muzikstudantoj, kiuj servis kiel gvidilo por la plimulto de la pianinstruistoj en la lando.

Juliette naskiĝis en la Niagara regiono de la subŝtato Nov-jorko. Ŝi kreskis en bieno proksime de la granda rivero, kiu vekis ŝian amon por la naturo, kaj al kiu ŝi atribuis siajn muzikajn sentemojn. Apud tiu ĉi rivero, kaj je sia sepa jaraĝo ŝi komencis studi pianon; poste ŝi prenis pianolecionojn kun Cecelia Cary en Rochester, kaj ĉe Claude Crittenden kiam ŝi jam estis instruantino ĉe la Ingham Universitato en Le Roy, la unua Universitato por virinoj en la Nov-jorka Ŝtato; poste en Ĉikago ŝi studis muzikteorion sub Adolf Weidig.

Juliette geedziĝis (1883)  kun la respektata korusdirigento kaj instruisto de muzikteorio Crosby Adams. La Paro translokiĝis unue al Bufalo, de tie al Kansasurbo, poste al Ĉikago kaj finfine al Montreat, Norda Karolino (1913). Ĉie ŝi instruis ludi pianon kaj orgenon, ĉu en propraj privataj lernejoj, ĉu en ŝtataj, aŭ en preĝejoj. 


Ŝiaj plej daŭrantaj kontribuoj al usona muzika historio estas ŝiaj komponaĵoj de infanmuziko kaj ŝiaj instrumetodoj. Ŝi evoluigis ĉiujn siajn metodojn pensante pri la bezonoj kaj interesoj de la studentoj, surbaze de logika ordo depende de la nivelo. Ŝi publikigis sian unuan eldonon de "Kvin Tonaj Skizoj Op. 1" (1886), kaj poste publikigis multajn pianoaranĝojn, duetojn, kantojn kaj studojn por komencantoj, inkluzive sian bonegan verkon “La grada studado” distribuita en 10 volumoj, kiu estis tre populare uzita de piano-instruistoj tra la lando.


Ŝi fondis "The Crosby Adams Music School" (1892) en Ĉikago, lernejo kiu atingis grandan nacian reputacion, estante la unua ŝtata muziklernejo en Usono kiu inkludis la trejnadon de muzikinstruistoj en publikaj lernejoj. Ĝi ofertis programojn en instrumenta muziko, voĉa muziko, harmonio, kaj muzikhistorio.

Juliette Adams iĝis grava muzikrecenzisto en muzikrevuoj, aperante regule en Ĉikago-gazetoj kaj prelegante. En Ĉikago, ŝi kreis la Festivalojn de Pupaj Muzikoj, novan manieron alporti infanojn al muziko, por kio ŝi publikigis du librojn kaj piansolojn bazitajn sur pupoj. 

Krome, s-ino Adams verkis aliajn librojn: “Ĉapitroj de Muzika Vivo”, aŭtobiografiajn rakontojn kaj “Studoj pri Himnologio"(1929), pri kiu ŝi atingis grandan kritikan sukceson. Ĝi estis vaste uzata en seminarioj, preĝejoj kaj muziklernejoj, kaj estis reeldonita (1938).

Ŝi estis rekonata de siaj samtempuloj, kiel ekzemple de la fama Amy Beach (V.enM. 211) kun kiu ŝi amikiĝis. La du virinoj korespondis ofte pri siaj muzikaj komponaĵoj, konĉertoj, kaj verkoj en progreso kaj konservis amikecon dum siaj vivoj. 

S-ino Adams ankaŭ korespondis kun la konata komponisto Edward MacDowell de kies muziko de amo al naturo ŝi sentis sin inspirita. Ŝi ne nur skribis libron pri lia muziko sed ankaŭ establis MacDowel Klubon en Ilinois. La geedzoj Adams konstruis dometon en sovaĝa regiono de Norda Karolino, laŭ inspiro de tiu de MacDowel, por fari de ĝi "instruistan lernejon" kien publikaj muzikinstruistoj el la tuta lando venis por plibonigi siajn instrukapablojn.

La lasta koncerto de Mrs. Crosby Adams estis donita en Norda Karolino dum ŝia 92-a naskiĝtago. 




de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-21 06:00

2024-04-20

Vanege

0219 Mi ŝatas legi tekston kiun mi ne tute komprenas

Kiam mi ne komprenas ĉiujn vortojn en teksto, mi ŝatas tion. Mi vidas tion kiel ludon: la ludo estas diveni kion la nekonataj vortoj (aŭ esprimoj) signifas. Tio estas defio kiun mi volonte akceptas se mi iom enuas. Mi sentas min kiel detektivo kiu devas uzi la kuntekston kaj aliajn elementojn de la teksto por kompreni la misterajn partojn.

Fakte, kiam mi legas tekston por plezuro (kiam kompreni ĉion ne estas absolute grave), mi ŝatas elekti lingvon en kiu mi ŝatus rekoni pli da vortoj. Tial, mi evitas legi aferojn en la Franca kaj la Angla se ekzistas Nederlanda aŭ Germana versio. (En la Franca kaj la Angla, la probableco ke mi komprenos absolute ĉion estas tro granda). Tio igas la legadon pli amuza kaj "utila" al mi. Lastatempe mi iom faris tion per ludi videoludon (kiun mi jam konas) germanlingve.

Granda defio por mi estis kiam mi komencis lerni la Nederlandan: tiam mi devis memori multege da ĝermanaj vortoj antaŭ ol komenci kompreni iomete. Sed ju pli defio estas malfacila, des pli ĝi interesas min. Pro tio, mi ankaŭ tre interesiĝus pri lerni legi la Indonezian (se mi ne estus nun okupata pro la Germana). La Indonezia ne estas hindeŭropa lingvo, do la vortoj aspektas tre malsame ĝenerale. Mi ankaŭ ŝatus povi legi la ĉinan skribon, sed tiu skribmaniero malpli interesas min ĉar ĝi ne helpos min povi aŭskulti podkastojn en la estonteco (komparu al la Indonezia kiu estas fonetika skribita).

Mi legas tekston en Globasa de tempo al tempo (kutime por provlegi aŭ por sekvi la konversaciojn en la Globasa-Discord-servilo). Globasa estas konstruita lingvo kun vortoj el multaj lingvofamilioj. Lerni rekoni la vortojn nehindeŭropajn estas granda plezuro por mi, kaj tio sentiĝas tre utila ĉar ili helpos min rekoni vortojn de la lingvoj kiujn mi poste studos.

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-20 20:09

Le Monde diplomatique en Esperanto

Kiam la vivo de la afrik-usonanoj de la Sudo estis pli malfacila ol dum sklaveco

Usono partoprenis en la 1-a Mondmilito kun la celo “certigi demokration en la mondo”, dum rasa segregacio de la afrik-usonanoj de la Sudo estis pli detale zorgema ol estontaj naziaj leĝoj de Nurenbergo. En tiu dua parto de la esplorado pri Jim Crow, Loic Wacquant analizas ĉi tiun politikan kaj subpreman sistemon, kiu pluvivis ĝis la 1960-a jardeko.

Por kontraŭstari la ekonomiajn misuzojn, kiujn ili suferis kiel duonfarmistoj kaj la mistraktadojn, al kiuj blankuloj ĉiutage submetis ilin, logika ago povis esti, ke nigruloj efektivigu elektadan premon sur la aŭtoritatojn. Tamen, kvankam surpapere afrik-usonanoj en 1870 atingis la voĉdonrajton starigitan de la dekkvina amendo al la Konstitucio de Usono, praktike oni al ili sisteme malhelpis iri al balotejoj ĉie en la Sudo. Serio da komplikaj normoj kaj reguloj, kiuj malfaciligis registron en la balotlisto, postuloj rilate al kondiĉoj de rezidejo, partoprenimpostoj, ekzameno pri kapableco de legokompreno, aŭtomata senigo de rajtoj okaze de kondamno kaj, ankaŭ, la nuraj ĉikanadoj kaj premoj de lokaj funkciuloj, transformis la afrik-usonanojn en “zombiajn civitanojn” malhavantajn politikan forton (1). Krome, ĉiu protesto kontraŭ ĉi tiuj limigoj estis silentita ĉar “ne voĉdoni kaj ne plendi pri tio ke ĝi ne povas voĉdoni estas konsistiga parto de la ‘pozicio', kiun devas okupi la nigrula kasto (2).

Antaŭ la baldaŭaj elektadoj, blankulaj kandidatoj kaj gazetaro ekscitis rasajn pasiojn denuncante la “mankon de deco” kaj “seksperfortojn” supozeble plenumitajn de voluptamaj nigruloj kontraŭ blankulinoj. Dum la elektada periodo, blankuloj sin sentis puŝitaj defendi la “internan fronton”. La subkuŝanta ideo estis la ekzisto de rekta ligo inter voĉdonado kaj seksperforto, inter aliro de afrik-usonanoj al la balotbudo kaj tuja enrompo de la malpura nigrula bestaĉo en la dormejon, sanktejon de la virto de blankulinoj.

Kiam neformalaj premoj kaj perforto ne sufiĉis por silentigi la bruadon de la afrik-usonanoj dezirantaj partopreni en elektadoj, la iamaj konfederaciaj ŝtatoj helpis sin per leĝaj intrigoj pensitaj por nuligi la rajton de voĉdonado de iliaj nigrulaj civitanoj. Ĉi-okaze, kiel en multaj aliaj, Misisipo servis kiel modelo. Per forto kaj fraŭdo, diskriminacio pri registrado en balotlisto kaj timigo, la aŭtoritatoj de la “ŝtato de la Magnolio” malpliigis la nombron de nigrulaj balotantoj, kiuj variis de 96% de tiu loĝantaro en 1868 ĝis malpli ol 6% en 1892. En 1964 ĝi daŭre estis nur 7%. En Jackson, la ĉefurbo, nur unu afrik-usonano el 270 registritaj kuraĝis meti sian balotilon en la urnon de la elektado de 1875 (3).

Kun aprobo de la suprema kortumo

Por efektivigi ĉi tiun ekskludon, oni entreprenis precize zorgeman juran laboron. Oni difinis kondiĉojn por plenumi la voĉdonrajton : esti registrita en la balotlisto kvar monatojn anticipe, loĝi en la ŝtato dum du jaroj kaj en la sama elektodistrikto dum almenaŭ tuta jaro (kriterio kapabla escepti “migrantan rason”), ĉiuj impostoj pagitaj, ankaŭ ĉiujara balota imposto de 2 dolaroj (alta sumo por malriĉaj duonfarmistoj, kiuj malofte havis kontantan monon) kaj plenumi neniun el la krimoj inkluzivitaj en listo, kiu enhavis kriman brulegon, bigamion, fraŭdon kaj etajn ŝtelojn. Laste senecese oni povus uzi finan, tre malprecizan, postulon : kapablon legi artikolon de la ŝtata konstitucio kaj “proponi akcepteblan interpreton”. Ĉi tiu lasta postulo permesis al taskitoj pri la balotlisto akcepti analfabetajn blankulojn kaj ekskluzivigi nigrulajn kandidatojn.

La aliaj ŝtatoj de la Sudo baldaŭ sekvis ĉi tiun ekzemplon kaj amendis siajn konstituciojn por enkonduki novajn formalajn dispoziciojn celantajn malhelpi voĉdonadon de afrik-usonanoj. Oni ĝeneraligis novajn kondiĉojn koncerne proprieton, instruadon kaj “karakteron”, kies apliko adaptiĝis laŭokaze por certigi la ekskludon de nigruloj. Kelkaj ŝtatoj aplikis “la avoklaŭzon” laŭ kiu povis registriĝi en la balotlisto nur loĝantoj kies geavoj (kiuj plejparte estis sklavoj ĝis la 1900-a jardeko) jam aperis en la balotlisto de 1868 (4).

La artifikoj estis abundaj. Ekzemple, nigruloj volantaj voĉdoni foje ricevis formularojn de registro ellaboritajn intence por ke ili plenumu erarojn, kiuj utilos kiel kialoj por rifuzi iliajn registradojn. Alifoje oni al ili diris, ke la formularoj “ne plu estis haveblaj”, oni al ili petis tagon post tago, ke ili “revenu morgaŭ” aŭ oni simple ilin ignoris. Registristoj sendevigis blankulajn petantojn de la legoekzameno, sed ili esceptis afrik-usonanojn se ĉi tiuj “misprononcis ununuran vorton”. Krome, oni ĉiam povis elpensi novajn regulojn, kiel en kantono, kiu eĉ postulis, ke la registradoj de nigrulaj kandidatoj estu garantiitaj de du laŭregule registritaj blankulaj balotantoj.

Juĝaj institucioj havis la povon respektigi la fundamentajn rajtojn, limigi misuzojn kaj malhelpi perforton kontraŭ nigruloj per punoj por blankuloj, kiuj plenumis ĝin. Tamen, en la Sudo de Jim Crow, leĝo kaj justico ne estis garantiantoj de protekto, sed kromaj fontoj de subpremo. Tio estis pligravigita de la fakto, ke la membroj tiel de loka polico, kiel de tribunaloj kaj prizonoj estis ekskluzive blankuloj kaj superistoj (5).

La rolo de la tribunaloj

La polico diligente subpremis malobservojn, eĉ malgravajn, de la kondutoreguloj de rasa submetiĝo, tiel subtenante ĉikanon kaj perforton plenumitajn de plantejposedantoj, mastroj kaj milicanoj. Tiu subprema rolo etendiĝis kaj plifortiĝis per aliaj agantoj : busŝoforoj, agentoj de gasprovizado, leterportistoj, fajrobrigadistoj, impostkolektistoj kaj ĉiaj duarangaj publikaj funkciuloj en ĉasado de iu ajn signo de ribelo fare de nigruloj. Dum li patrolis, por senranga policisto sen edukado kaj devenanta de la plej malriĉa tavolo de blankula socio, ĉiu nigrulo estis denaska krimulo, ĉiu nigrulino instinkte estis prostituitino ; afrik-usonanoj nur komprenis la lingvaĵon de forto kaj devis esti strikte regitaj. Tial, polica perforto estis la kutima agmaniero. Batadoj oftis, samkiel torturo kaj murdoj.

La tribunaloj de la Sudo malrespektis la rajtojn de afrik-usonanoj kun la aprobo de la Supera Kortumo de Usono, kiu multfoje rifuzis interveni por korekti rasajn antaŭjuĝojn en procesoj de la Sudo. En la juĝoj, oni akceptis konfesojn akiritajn per batadoj kaj torturoj ; montroj de partieco kaj antaŭjuĝoj fare de la ĵurioj oftis.

Dum blankulaj advokatoj defendantaj nigrulajn klientojn ofte estis minacitaj de morto, iliaj nigrulaj samprofesiuloj malfacile povis anstataŭi ilin : ilia raso estis malkaŝe uzita kontraŭ iliaj klientoj (en kelkaj ŝtatoj oni al ili eĉ ne permesis sin prezenti antaŭ la tribunalo). Kiel konsekvenco, ĝis la 1940-a jardeko multaj akuzitoj estis juĝitaj kaj kondamnitaj ne ĝuante la servojn de defenda advokato. En Misisipo, la juĝoj pri murdo kutime havis daŭron de duona tago por certigi rapidan kondamnon kaj tiel malhelpi, ke hordoj da furiozaj blankuloj aperos en la tribunalejo por kapti la akuziton kaj ties parencojn.

Estis tre malmultaj nigrulaj advokatoj ; neniu ekster la grandaj urboj, dum la afro-usona loĝantaro precipe rezidis en la kamparo. Ili estis plejparte memlernantoj, ilia klientaro estis malriĉa, kaj ili renkontis nesupereblajn obstaklojn, kiu variis de ĉikano ĝis ekskludo. En kelkaj kantonoj oni al ili ne permesis eniri en la tribunalejon aŭ fari ĵuron ; en aliaj ili devis prezenti siajn pledojn el la galerio. Blankulaj juĝistoj kaj atestantoj traktis ilin per evidenta malestimo ; kelkaj eĉ rifuzis respondi al iliaj demandoj kaj insultis ilin dum la pridemandado.

La rasa malegaleco rilate al la kondamnoj estis astronomia : en Georgio, ekzemple, estis ĝenerale konata, ke “plenumis jarojn en malliberejo multaj pli da nigruloj pro ŝtelo de bienbesto ol blankuloj, pro murdo de nigruloj (6). Krome, la tribunalo nur juĝis la plej gravajn krimojn plenumitajn de nigruloj kontraŭ blankuloj. La malgravaj deliktoj, male, ofte estis private traktitaj de plantejposedantoj kaj ĉefoj en minoj kaj lignoekspluatejoj, kie la vipo daŭre estis uzita. Finfine, post 1890, nigrulaj civitanoj de Dixieland (7) estis malpli protektitaj de la justico ol sklavoj.

Konkreta klaso de puno profunde markis la historion kaj ikonografion de la Sudo de Jim Crow : la “luigo de prizonuloj” (convict leasing) kaj poste, kiam ĝi estis nuligita en la 1910-a jardeko, la skipoj da prizonuloj kune piedkatenitaj (chain gang), kiuj laboris sur ŝoseoj aŭ dispecigante ŝtonojn en la malliberejo. La ŝtatoj de la Sudo, ruinigitaj de la enlanda milito kaj kun kadukaj infrastrukturoj, klopodis por ŝpari kostojn de konstruado kaj funkciado de malliberejoj luigante prizonulojn al plantejoj kaj entreprenoj de aliaj sektoroj, kiel ekzemple fervojo, lignoekspluata kaj mina industrioj, same kiel por la produktado de kotono, sukero kaj tabako. Plantejposedantoj kaj entreprenoj pagis por ĉiu prizonulo ĉiumonatan pagon al la ŝtato (po 3 dolaroj en Georgio kaj 1,10 dolaroj en Misisipo en la 1890-a jardeko) kaj kovris la kostojn de kontrolo, nutrado kaj subtenado de prizonuloj, kiujn ili devigis labori sub kondiĉoj, kiuj kaŭzis neelteneblajn nivelojn de eluziĝo.

JPEG - 84.2 kio
"katenbando" de nigruloj via Wikicommons

En Misisipo de la 1880-a jardeko, la ĉiujara mortoprocentaĵo de asignitaj kondamnitoj, plejparte nigruloj, variis de 6% ĝis 16%. Kiel rezulto, “eĉ ne unu prizonulo vivis sufiĉe longe por plenumi kondamnon de dek jaroj aŭ pli (8). Malliberigitaj virinoj ankaŭ estis submetitaj al seksperforto fare de siaj kontrolistoj kaj aliaj arestitoj. La okjaruloj ankaŭ estis luigitaj, ĉar impostpagantoj rifuzis malŝpari publikan monon por junaj nigruloj, kiujn ili konsideris kiel nekorekteblajn krimulojn. La prizonuloj estis regule vipataj.

Kiam blankulo mortigas negron...

De ĝia komenco en Misisipo en la 1860-a jardeko ĝis ĝia fino en Alabamo fine de la 1920-a jardeko, la luigo de prizonuloj estigis konsiderindajn profitojn al ŝtatoj (Tenesio eĉ vendis urinon de la kondamnitoj al lokaj tanejoj kaj kadavrojn nepostulitajn al la Fakultato pri Medicino de Naŝvilo), entreprenoj, kiuj uzis ilin, kaj komisiitoj, kiuj subluigis ilin, same kiel ŝerifoj, kiuj ricevis renton ĉiufoje kiam ili arestis nigrulon pro negravaj aŭ fikciaj akuzoj por igi tiun kondamnito.

Ĉar nigruloj estis konsideritaj genetike impulsiĝemaj kaj perfortaj, aŭtoritatoj ofte ignoris krimojn plenumitajn kontraŭ ili, eĉ agresojn kaj seksperfortojn, kaj tio rezultigis senproporciajn nivelojn de perforto en la afro-usona komunumo. Diro resumis ĝin jene : “Kiam negro mortigas blankulon, tio estas murdo. Kiam blankulo mortigas negron, tio estas pravigita hommortigo. Kiam negro mortigas negron, tio estas nigrulo malplia (9). Tamen, la plantejposedantoj ja kutimis interveni por defendi siajn duonfarmistojn aŭ taglaboristojn, ĉar ili ne volis, ke la malliberejo senigu ilin je laboristoj.

Komunuma Justico

Politika ekskludo kaj juĝa disigo konsistigis paron : la senigo de la voĉdonrajto samtempe ebligis la forigon de la nigruloj el ĵurioj (ĉar enskribiĝo en la balotlisto estis deviga por aperi en la listoj de eblaj ĵurianoj) kaj malpliigon de ilia parto en la financado de lernejoj kaj aliaj publikaj servoj. Kaj reciproke, juĝa ekskludo signifis, ke la nigruloj ne povis turni sin al tribunaloj por defendi siajn rajtojn, inkluzive la voĉdonan.

Tiu ĝeneraligita perforto prenis tri ĉefajn formojn, kiuj kune dronigis nigrulajn vivojn en sufokan timon : ĉiutagajn timigojn kaj agresojn, homĉasadojn kaj linĉadojn, kaj tumultojn kaj pogromojn. La romanverkisto Richard Wright, naskiĝinta en Misisipo, rakontas en sia membiografio Black Boy : “La aferoj kiuj influis mian konduton kiel nigrulo ne necesis okazi al mi, nur aŭdante pri ili mi konstatis kiel ili efikis la plej profundajn tavolojn de mia konscio. Fakte, la blankula brutaleco, kiun mi neniam vidis, regis mian konduton pli efike ol tiu, kiun mi ja konis. (10).

En la imagaro, tiel akademia kiel publika, linĉado estas forte ligita al Jim Crow. Tamen, tiu “komunuma justico”, ekster laŭleĝaj formalaĵoj de juĝaj procesoj, nek estis propra de tiu regiono de Usono nek ekskluzive celis nigrulojn. Linĉadoj okazis en ĉiuj regionoj de la regno kaj ĝis la 1880-a jardeko plejparte koncernis blankulojn. Okazis tiam ke, subite, ĝi “nigriĝis” kaj transformiĝis en sudan instrumenton de la materiala kaj simbola kastopovo, kies celo estis malhelpi, ke iamaj sklavoj postulu siajn ekonomiajn, civilajn kaj politikajn rajtojn. Tiel, 90% de la linĉadoj okazintaj en la vera Sudo inter 1882 kaj 1968 koncernis afro-usonajn viktimojn, dum en la okcidentaj montoriĉaj ŝtatoj kaj Kalifornio nur 5% de la totalo koncernis ilin (11).

Alia miskoncepto estas, ke tiu torturmortigo estis precipe reago al seksperfortoj supozeble aŭ vere faritaj de nigruloj. Fakte, pli ol kvarono de la 4.715 linĉadoj registritaj inter 1881 kaj 1946 okazis pro malobservoj de kodoj de rasa konduto (foje tiel malgravaj, kiel insulto al blankulo), tio estas la sama proporcio kiel pro seksperfortoj aŭ klopodoj de seksperforto (12). La kolektiva sento de blankuloj, ke la akuzito estas uppity (aroganta, vanta) aŭ insolenta povis konduki al mortkondamno. Blankuloj sciis, ke ilia propra senpuneco estis certigita : inter 1915 kaj 1932, “el la dekmiloj da personoj, kiuj partoprenis en linĉadoj, aktive aŭ kiel spektantoj, ĉar ĉi-lastaj ankaŭ kulpas, nur 49 estis akuzitaj kaj 4 estis kondamnitaj” (13).

Tamen, tiuj linĉadoj estis nur la pinto de la grandega glacimonto de provoj de murdoj kaj minacoj, kiuj aldoniĝis al eĉ pli granda nombro da ekzekutoj kaj severaj kondamnoj rapidege verdiktitaj de la tribunaloj sub la preteksto malhelpi perforton. Miloj da nigruloj estis linĉitaj (almenaŭ 3.446 inter 1890 kaj 1968 laŭ elnombrado de la Tuskegee Institute), sed aliaj miloj “estis kaŝe mortigitaj en izolitaj kantonoj kaj iliaj korpoj, ĵetitaj en riverojn kaj riveretojn”. Eĉ pli oftaj estis la “negroĉasadoj” (nigger hunts) dum kiu dekoj, foje centoj, da blankuloj organizitaj en bandoj (posses), tre armitaj kaj ofte ebriiĝintaj, persekutis nigrulon suspektitan aŭ akuzitan plenumi krimon.

Aliaj specoj de persekutadoj fare de blankulaj “gardistoj” kaj milicanoj, similaj laŭmaniere al homĉasadoj, multiĝis en la Sudo post la enlanda milito. La plej fama kaj plej bone organizita el tiuj grupoj da milicanoj estis Ku-Kluks-Klano, sed ekzistis aliaj kiel White League (‘Blankula Ligo') kaj Knights of the White Camelia (‘Kavaliroj de la Blanka Kamelio') (14). En ĝia unua fazo, en la postmilita jardeko, KKK pretendis kontraŭbatali la “malbonaĵojn” de la Rekonstruo kaj tion, kion ĝi kvalifikis “afrikanigo” de la suda socio per “degenerado” de ĝia loĝantaro (15). Ĝiaj membroj konsideris sin agentojn de la leĝo kaj ordo taskitajn reteni hipotezan kreskantan ondon da nigrula krimeco kaj bremsi la politikan partoprenon de afrik-usonanoj kaj respublikanoj (la partio respondeca de la Emancipiĝo). La federacia registaro devigis la sekretan organizaĵon sin malfondi en 1871.

La dua Klano estiĝis en 1915 kaj ĝiaj ĉeloj etendiĝis tra la tuta la regno ĝis 1926. Ĝia mesaĝo de prezento, “One Hundred Percent American” (‘Cent procento usona'), enhavis rekonkeron de la “lando de la blankulo”, plifirmigi protestantismon, kaj restarigi rigidan patriarkecon. Rajdante kaj paradante ope, armitaj kaj ornamitaj de siaj blankaj tunikoj kaj kapuĉoj kaj bruligante krucojn, kiuj iĝis ilia fabrikmarko (tiel vestaĵoj, kiel ritoj estis inspiritaj de la porsudisma kaj rasisma filmo de D. W. Griffith, La naskiĝo de nacio), membroj de ĉi tiu dua KKK agresis ne nur afrik-usonanojn sed ankaŭ judojn, katolikojn, enmigrintojn kaj virinojn, kiuj ne sin tenis al establitaj genraj normoj. Frontliniaj batalantoj en rasmilito, ilia perforto, pafadoj kaj disrabadoj kaj brulegoj de bienoj administritaj de nigruloj gajnigis al ili elstaran lokon en la panteono de la usona terorismo.

Pogromoj kaj “rostadoj de nigruloj”

La plej detrua pogromo de blankuloj kontraŭ nigruloj okazis en 1921 en Tulsa (Oklahomo), en la kvartalo de Greenwood, konita kiel “Black Wall Street”. En malpli ol 24 horoj, kelkaj centoj da nigrulaj loĝantoj estis murditaj (la ĝusta nombro daŭre estas kontestata) kaj pli ol mil estis vunditaj. La atako (16) cindrigis 35 domblokojn de prospera kvartalo, detruis 1.300 loĝejojn kaj neniigis dekduojn da butikoj. Ĉi tiuj “rasa milito” komenciĝis per provo de linĉado de nigrula adoleskanta liveristo, kiun oni akuzis pri seksagreso de blankula liftistino kaj posta interveno de liaj nigrulaj najbaroj por malhelpi tion. Tio provokis reagon de grupoj da blankuloj, apogitaj kaj armitaj de la loka polico kaj nacia gvardio. Municipaj aŭtoritatoj aktive instigis murdon, disrabadon kaj brulegon, atribuante la rolon de policaj helpaj trupoj al centoj da blankulaj civitanoj al kiuj ili transdonis insignojn, armilojn kaj municion, kaj poste arestante ĉirkaŭ ses mil nigrulajn loĝantojn.

JPEG - 94.6 kio
La ruinoj de Tulsa post la pogromo de 1921. Wikicommons

La okazaĵo, kiu elĉenigis tiun rasan masakron rilatis al seksaj kondutoreguloj inter nigruloj kaj blankuloj. Sed la strukturaj fortoj, kiuj puŝis ĝin ankaŭ rilatis al la deziro de la urbaj industriaj kaj fervojaj kompanioj al si alproprigi la valorajn terenojn loĝatajn de rezidantoj de Greenwood, la rankoro de blankuloj kontraŭ la ekonomia abundo de la nigruloj de Tulsa kaj la deziro remeti fierajn kaj prosperajn afrik-usonanojn en taŭgan pozicion. La senprecedenca graveco de tiuj tumultoj sendis klaran mesaĝon : kvankam ili ĝuos ekonomian kaj socian sukceson, nigruloj daŭre restos malsupera kasto, kies rajtoj povos esti nuligitaj iam ajn.

Tamen, la plej karakteriza formo de perforto de Jim Crow daŭre estas linĉado kun publika torturo, kiel kolektiva spektaklo kaj rasa forofero. Tiuj turmentoj “rase festaj” –se oni al ni permesas ĉi tiun harstarigan esprimon–, kiuj enhavis antaŭmortan torturon kaj postmortan profanadon antaŭ entuziasma homamaso estis nur malgranda parto (ĉirkaŭ 10%) de la totalo de registritaj linĉadoj. Sed ilia efiko havis nenion komunan kun ilia ofteco, pro la potenco de la mesaĝo de absoluta etnorasa povo, kiun ili komunikis, la sento de hororo, kiun ili estigis, kaj la reklamo, kiun ili ricevis per buŝa tradicio kaj ilia posta traktado en blankula komerca kulturo en formo de gazetartikoloj, fotografaĵoj, suveniroj kaj poŝtkartoj presitaj specife por soleni ilin (17). Ĉi tiuj surscenigoj de “komunuma justico” sekvis precize ellaboritan dramaturgion.

La nigrula akuzito estis kaptita aŭ perforte elprenita el malliberejo aŭ tribunalo (ofte kun la kunkulpeco de la loka ŝerifo), sendetale identigita kaj mistraktita de siaj hipotezaj blankulaj viktimoj, devigita konfesi dum komedio de neformala proceso, kaj poste feste transportita al loko elektita pro sia religia kaj politika signifo : tombejo, kverko proksime de la urbocentro, ponto aŭ vojkruciĝo, simbolaj spacoj de transiro. La ekzekutomaniero : fajro, mortpafado, dismembrigo, sufokado, pendumilo aŭ strangolado, povis esti voĉdonita de la “grego” entuziasma pro la proksimiĝanta spektaklo. Foje oni eĉ konstruis altan estradon por ke la homamaso vidu pli bone.

La rita buĉo estis planita plurajn tagojn anticipe por ebligi, ke ĝi estos reklamita en la gazetaro kaj, ke oni aranĝos specialajn trajnojn plenplenajn de entuziasmaj turistoj. La entreprenoj donis liberan tagon al siaj dungitoj por ke ili povu ĉeesti en la festo ; la lernejoj alĝustigis sian horaron kaj la blankuloj, pretaj vojaĝi longajn distancojn per aŭto, plenigis la ŝoseojn kondukantajn al turmentejo. La anoncitan tagon, miloj da spektantoj, reprezenta specimeno de la loka blankula loĝantaro, inkluzive de familioj kun infanoj dimanĉe vestitaj, kiuj gaje piknikis, dum horoj ĝuis sadismajn praktikojn (kiuj konsistis el senhaŭtigo, tranĉadoj, ŝprucigo de benzino, brulmarkoj, ŝirado de oreloj, senokuligoj, dismembrigoj, sentripigoj, kastradoj), malrapidan bruladon kaj finan morton per pendigo, aŭ mortpafado de la bad niggah.

Ĉe la forpaso de la linĉito, la plej aŭdacaj gapuloj kuris kiel huragano por al si alproprigi iun valoran memoraĵon (pecon de la korpo de la murdito, ekzemple man- aŭ pied-fingron, dentojn, dispremitajn ostojn, tranĉaĵon de hepato aŭ de karbigita koro, aŭ pecon de ŝnuro aŭ branĉo) por ĝin konservi aŭ donaci al karulo. Aliaj pozis por fotografaĵoj antaŭ la fajro aŭ eŝafodo kaj tiel sukcesis aperi sur la poŝtkartoj, kiuj estis produktitaj surloke per moveblaj presiloj. La nuda, mutilita, disŝirita kaj bruligita korpo de la viktimo poste estis levita sur arbon aŭ elektrofoston kaj lasita pendanta dum semajnoj, kiel sanga vida reklamo de la povo de rasa justico, dum lokaj gazetoj elokvente rakontis la festan etoson de tiuj “rostadoj de nigruloj“.

La imago de rasa perforto en la epoko de Jim Crow havis neniujn limojn. Manieroj por ekzekuti viktimojn ofte sin kombinis : sama persono povis esti sinsekve malrapide bruligita viva, poste pendigita kaj fine trapikita de centoj da kugloj de revolvero kaj fusilo. Aŭ li ankaŭ povis esti unue pendigita, poste mutilita kaj fine bruligita. Pluraj viktimoj povis esti kune pendigitaj de la sama arbo, dum ceremonio nomita necktie party (‘kravatofesto'). En 1911 en Kentukio, nigrulo arestita kaj punita, ĉar li pafis blankulon, estis kondukita al la operejo de Livermore kaj tie li estis ŝnurita sur la scenejo por ke centoj da “gardistoj” povu lin celi per siaj armiloj kaj distrui lian korpon per plumbo. La enirbileto por la galerio permesis pafi nur unu kuglon ; tiu de la orkestro donis rajton malplenigi tutan ŝargilon (18).

Ĉi tiuj festivaloj de kastofuriozo estis komunumaj okazaĵoj en kiuj la ĉefroluloj estis malriĉaj kamparaj blankuloj de la malsuperaj klasoj (peckerwoods), sed en kiuj ankaŭ ĉeestis la eminentuloj de la urbo (white quality). Ili estis implicite apogitaj de la eklezio kaj malkaŝe instigitaj de polico kaj aŭtoritatuloj, kiuj donis senpunitecon. Fakte, lokaj ŝerifoj, juĝistoj kaj policistoj aperas en memorigaj fotografaĵoj de linĉadoj popularigitaj komence de la 20-a jarcento en formatoj de kolekteblaj kaj ilustritaj poŝtkartoj. Juraj kuracistoj havis je sia dispono norman esprimon por alĝustigi ĉi tiujn murdojn al la historia irado de la rasa normaleco de la Sudo : la viktimo mortis “per manoj de neidentigitoj (19).

Devigita senposedigo, konstantaj minacoj, subita elpelo, agresoj kaj murdoj hazarde plenumitaj de individuoj kaj milicoj agantaj tute senpune, kontraŭleĝa uzo de leĝa forto, publika torturo, linĉadoj kaj pogromoj : la blankuloj estis firme decidintaj teni submetitaj ĉiurimede siajn darkies-ojn kaj eĉ atingi, ke ili konsentu kaj eĉ akceptu la blankulan superecon. Ne strange, do, ke tiom da afrik-usonanoj konsideris la liberan vivon en la Nova Sudo “eĉ pli malbona” (worser) ol tiu de la sklaveco (20).

En tempoj de paco, neniu alia segregacia reĝimo de la moderna epoko –Sudafriko de la naskiĝo de la respubliko en 1910 ĝis la fino de apartismo en 1991 rilate al la bantuoj, la nazia Germanujo de la unuaj kontraŭjudaj leĝoj de 1933 ĝis la komenco de la konkermilito en 1939, Barato de la sendependeco ĝis la nuntempo rilate al la dalitoj (21), Japanujo Tokugawa de 1603 ĝis 1867 rilate al la kasto de burakumin (22)– tiom forte sin subtenis per kruda fizika subpremo kaj murdema brutaleco, kiel la reĝimo de Jim Crow en la Sudo de Usono.

LE MONDE DIPLOMATIQUE publikigis la unuan parton de ĉi tiu teksto en Aprilo : “Kiam la usona demokratio organizis rasan terorismon”.


(1) V. O. Key, Southern Politics in State and Nation, Knopf, Novjorko, 1983 (1-a eldono 1949).

(2) John Dollard, Caste and Class in a Southern Town, University de Wisconsin Press, Madison, 1989.

(3) Neil R. McMillen, Dark Journey. Black Mississippians in the Age of Jim Crow, University de Illinois Press, Urbana, 1990.

(4) Michael J. Klarman, From Jim Crow to Civil Rights. The Supreme Court and the Struggle for Racial Equality, Oxford University Press, 2006.

(6) Leon F. Litwack, Trouble in Mind. Black Southerners in the Age of Jim Crow, Knopf, Novjorko, 1998.

(7) (JG) Kromnomo de la sudo de Usono speciale por la iamaj Konfederaciaj Ŝtatoj

(8) David M. Oshinsky, Worse than Slavery. Parchman Farm and the Ordeal of Jim Crow Justice, Free Press, Novjorko, 1997.

(9) Edward L. Ayers, Vengeance and Justice. Crime and Punishment in the Nineteenth-Century American South, OUP, 1984.

(10) Richard Wright, Black Boy. A Record of Childhood and Youth, Library of America, Vaŝingtono, 2020 (1-a eldono 1945).

(11) Orlando Patterson, Rituals of Blood. Consequences of Slavery in Two American Centuries, Civitas Books, Novjorko, 1998.

(12) Jennifer L. Ritterhouse, Growing Up Jim Crow. How Black and White Southern Children Learned Race, University of North Carolina (UNC) Press, Chapel Hill, 2006.

(13) Arthur F. Raper, The Tragedy of Lynching, UNC Press, 2017 (1-a eldono 1933).

(14) La Blankula Ligo estis kvazaŭarmea organizaĵo aktiva en la 1870-a jardeko, instigita de la rankoro pro la milita malvenko de la Sudo kaj la deziro silentigi la respublikanajn politikistojn, kiuj apogis nigrulan voĉdonadrajton. La Kavaliroj de la Blanka Kamelio estis sekreta milico fondita post la enlanda milito, kiu volis malhelpi “miksiĝon de rasoj” per teroro.

(15) Elaine Frantz Parsons, Ku-Klŭ. The Birth of the Klan during Reconstruction, UNC Press, Chapel Hill, 2015.

(16) Noto el la Redakcio : La atako efektiviĝis per tero kaj aero, per aviadiloj ĵetantaj bombojn plenigitajn de terebinto.

(17) Edifan specimenon de ekzemploj oni povas legi en James Allen, Without Sanctuary : Lynching Photography in America, Twin Palms, Santa Fe, 1999.

(18) Philip Dray, At the Hands of Persons Unknown : The Lynching of Black America, Modern Library, New York, 2007. En Francio, la ĵurnalo Le Petit dediĉis la kovrilon de sia ilustrita ekstraĵo de la 7-a de Majo 1911 al ĉi tiu sceno de linĉado : “Nigrulo mortpafita sur teatra scenejo”.

(19) Laŭ la ĝenerala frazo alvokita post ordinaraj linĉadoj kaj aliaj kolektivaj murdoj de nigruloj.

(20) Neil McMillen, citita verko

Hispana

de Loïc WACQUANT je 2024-04-20 16:50

La Balta Ondo

Rimleteroj: Jubilea reeldono

RimleterojNove re-eldonita kiel la unua parto de nia Festjaro BAULDTON: Rimleteroj, kuna projekto de la festatoj dum ilia frua esperantisteco!

En 1953 William Auld invitis Marjorie Boulton korespondi uzante rondelojn, poem-stilon de mezepoka Francujo. Ŝi tuj akceptis la duelinviton. Dum periodo naŭ-monata la duopo inter­ŝanĝis 84 poŝt­kartojn verkitajn laŭ tiu stilo, montrante sian junaĝan vervon kaj vivlongan spriton. La tekstoj konserviĝis, kaj nun vi, kara leganto, povas konatiĝi kun tiu sendube unika fenomeno, reeldonita omaĝe al tiuj elstaraj esperantistoj precize cent jarojn post ilia naskiĝo.

Troviĝas en la libro ne nur la 84 rondeloj, sed ankaŭ biografietoj de William Auld kaj Marjorie Boulton, po unu tiuepoka foto de ambaŭ, kaj antaŭparolo kaj postparolo verkitaj de Tim Owen. La internajn flankojn de la kovrilo ornamas plenkoloraj fotoj de kelkaj el la originalaj poŝtkartoj.

Trovu tiun elstare belan novan eldonon de Rimleteroj ĉe kutimaj retbutikoj kiel Amazon! Ni lanĉas kontraŭ nur £10!

Elŝutu specimenan tekston ĉe https://www.dropbox.com/

Fonto: https://esperanto.org.uk/news/publishing/rimleteroj-r207/

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Rimleteroj: Jubilea reeldono appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-20 14:01

Esperanta Retradio

Kiel la vivo venis al la tero


La origino de la vivo sur la tero prezentas al la scienco ankoraŭ ĉiam kelkajn enigmojn. Novaj studrezultoj nun supozigas ke ĉe tio ludis gravan rolon ankaŭ substancoj el la kosmo, kiuj venis sur la teron nur post la ekesto de la planedo. 

Ekzistas multaj teorioj pri la origino de la vivo - aparte vasta estas la supozo, ke la unuaj vivaĵoj formiĝis en la prasupo kiu jam antaŭ miliardoj da jaroj estis plena de neorganikaj kaj organikaj molekuloj.

De kie tiuj molekuloj vere devenis, tio tamen estas disputata iom pli: "Estas teorioj ke vulkanaj aktivecoj en la akvo kondukis al la formiĝo de tiuj substancoj, aŭ aliflanke ke necesis unue pluraj fazoj de sekeco kaj malsekeco sur la tero, por formi la molekulajn ligaĵojn kiuj estas necesaj por la vivo", diras astrofizikisto de la universitato de Jena en Germanio.

Dum la pasintaj jaroj tamen plua tezo atingis pli grandan akcepton inter esploristoj: Molekuloj en la prasupo povus esti havintĵ eventuale ankaŭ kosman devenon - ekzemple la peptidoj ĉe kiuj temas pri pli mallonga formo de proteinoj.

Tiuj mallongĉenaj ligaĵoj de molekuloj estis ekstreme gravaj por la ekesto de la vivo sur la tero, ĉar ĉiuj vivaĵoj konsistas je molekula nivelo el la samaj ĥemiaj konstruelementoj. La peptidoj formiĝas el unuopaj aminacidoj kaj transprenas en la korpo komplete malsamajn funkciojn: Ĉu por transporti substancojn, ĉu por akceli reakciojn aŭ ĉu por formi stabiligajn skeletojn en la ĉeloj.

La teorion de la kosmaj peptidoj plifortigis la sciencisto antaŭ du jaroj en studaĵo, en kiu esploristoj pruvis ĥemiajn reakciojn kiuj en la kosmo sub certaj antaŭkondiĉoj povus esti kondukintaj al la formiĝo de la vivnecesaj ligaĵoj. Ili laŭ tio ekestis supozeble en kosmaj polvonuboj, de ili tiam estis portataj al la tero de meteoritoj, asteroidoj kaj kometoj. Ke la peptidoj povas vere esti de ekstertera naturo, tion montras aminacidoj kaj diversaj sukeroj kiuj estis trovitaj en meteoritoj.

Por enprofundiĝi en tiu supozo, la astrofizikistoj simulis nun kune kun german-franca esplorista teamo la ĥemiajn reakciojn en laboratorio, kiuj povus esti okazintaj antaŭ miliardoj da jaroj en la kosmo. "Temas por tiel diri pri daŭrigo de niaj ĝisnunaj prilumigoj - sed nun ni povis analizi la ĥemiajn reakciojn multe pli precize ol antaŭe kaj ni povis montri ke por tio estas necesaj nur kelkaj malmultaj substancoj."

La rezultoj de la eksperimentoj kiuj estis realigitaj inter alie en vakuaj ĉambretoj, montras ke por la formiĝo de la vivnecesaj molekulaj liĝaĵoj estis bezonata precipe karbona monoksido (CO) kaj amoniako (NH3). "Tio ĉio estas trovebla en la molekulaj nuboj en la kosmo", li diras.

La ekstreme malaltaj temperaturoj en la kosmo povus krome esti akcelintaj la formiĝon de la peptidoj. Ĉe la ekesto de tiuj molekulaj ligaĵoj akvo principe devas esti disigita al siaj unuopaj konsisteroj, kio normalkaze postulas sufiĉe grandajn kvantojn da energio. La ekstrema malvarmo en la kosmaj polvonuboj malaltigas la energibezonon tamen signife, pro kio la mallongĉenaj peptidoj povis supozeble formiĝi pli facile.

Krome sur la substancoj pro la malvarmaj temperaturoj en la kosmo gluas ankaŭ aliaj karbonaj partikloj kiuj protektas la peptidojn kontraŭ la influo de la UV-radioj. "Normalkaze tiuj ligaĵoj estas sufiĉe rompiĝemaj kaj estas rapide detruataj de UV-fotonoj - la malvarmego do helpas al ili rezisti kontraŭ tio", diras la fizikisto.

Ĉu la vivo sur la tero do vere devenas el la kosmo? La astrofizikisto konsideras tion tre probabla, eĉ se por la fina klarigo de la tezo necesas ankoraŭ pluaj studoj.

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-20 06:00

2024-04-19

La Balta Ondo

Venu al la unua IJK en Litovio!

ijk

Litova Esperanta Junulara Organizo (LEJO) invitas vin al la 80a Internacia Junulara Kongreso (IJK), kiu okazos ĉi-jare en Šventoji la 18-25an de aŭgusto. La kongreso estas jubilea, 80a kongreso kaj estas vere historia, la unua en Litovio kaj ankaŭ en la Baltiaj landoj. Ĝi estas grava fakto por nia Esperanto-movado.

La nombro da partoprenantoj, kiun ni atendas, estas ĉirkaŭ 200-300 el la tuta mondo. Sciante, ke okazos kutimaj grandaj eventoj – Baltiaj Esperanto-Tagoj en Tartu (la 10-14an de julio) kaj la Universala Kongreso en Tanzanio (la 3-10an de aŭgusto), ni okazigos la IJK-on en la antaŭlasta semajno de aŭgusto kaj do ĝi estos bona tempo por finĝui someron. Ni kredas, ke Litovio fariĝos vere alloga centro dum ĉi tiu kongresa semajno kaj por esperantistoj kaj por feriaj turistoj. La kongresurbo Šventoji fariĝos la ĉefurbo de diversaj kulturoj.

Konsiderante, ke la mondo nun estas en geopolitikaj streĉiĝoj, kaj ke estas la dudeka datreveno de la aliĝo de Litovio al NATO kaj EU, ni decidis, ke la temo de la ĉi-jara kongreso estas Packonstruado. Ni ne dubas, ke la kongreso estos bonega okazo por litovoj kaj eksterlandaj gastoj diskuti, profundigi, demandi kaj dividi la spertojn. Organizante internacian eventon kun Tutmonda Esperantista Junulara Organizo (TEJO), ni certigas, ke la teamo mem estas ankaŭ internacia. La teamanoj estas junuloj el Eŭropo, Sudameriko kaj Azio. Kunlaboro kun homoj el diversaj kulturaj regionoj certigas kvalitan eventon, konsiderante la bezonojn de ĉiu homo.

Sed mi ne estas junulo?..
Malgraŭ tio, ke IJK estas oficiale destinita al la esperantistaro de la TEJO-aĝo (18-35 jaroj), oni bonvenigas ĉiujn, kiuj sentas sin juna. LEJO opinias, ke ĉi tiu historia 80a evento devas akcepti ĉiujn, kiuj volas ĝui la fakton, ke ĝi estas la unua tia evento en Litovio, al kiu ni dediĉas sian tutan liberan tempon por havi plej bonan kongreson. Plej grave estas, ke ni volas senti la subtenon de la loka Esperanto-movado.

Kion ni povas atendi el la kongreso?
La kongresa programo ankoraŭ estas kreata. Sed ĝi ja estos simila al aliaj Esperanto-renkontiĝoj. Tage estos prelegoj pri diversaj temoj, Esperanto-kursoj por komencantoj kaj progresantoj, kaj ekskursoj. Ekzemple, piedmarŝo al Latvio, vizito de la lago Plateliai, ĉirkaŭaj muzeoj ktp. Ni havos buntegan internacian vesperon kun naciaj manĝoj, t(d)rinkaĵoj portitaj de partoprenantoj mem. Plej probable okazos koncerto de la fama sveda esperantisto Bertilo, kaj vespero de la plej malnova litova folklora ensemblo Ratilio. Ĉiuvespere ni havos ejojn por danci, babili aŭ kunkanti.

Kie mi trovu pli da informoj pri aliĝo al la kongreso?
Ĉefa informejo: https://ijk2024.tejo.org
Aliĝilo: https://ijk2024.tejo.org/alighilo

La unua aliĝperiodo, dum kiu estas la plej favora prezo por rezervi sian lokon, finiĝos la 21an de aprilo.

Loĝado: https://ijk2024.tejo.org/ijk-2024/kongresejo/logxado

La kongreso okazos en “Energetikas – nameliai prie jūros”. La lokoj por loĝi estos lignaj dometoj de “Energetikas” en bazaj kondiĉoj, kaj pli bonkondiĉa loĝado estos je unuminuta perpieda distanco de la kongresejo, en la hotelo “Banga”.

Se vi aliĝas kaj havas proponon por la kongresa programo, bonvolu plenigi la formularon https://forms.gle/9RKm4euLoacFmY1Y6.

Se vi havas demandojn aŭ konsilojn al ni, bv. skribu esperante al ijk2024@tejo.org.

La celo de LEJO por la IJK estas montri Litovion kiel ege progresantan kulturriĉan kaj belan landon kaj ni ege ĝojos, se vi estos parto de tio!

Jogailė Čojutė
Litova Esperanta Junulara Organizo

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Venu al la unua IJK en Litovio! appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-19 21:17

Vanege

0218 Foje mi ne sukcesas dormi kaj mi ne scias kial

 Hodiaŭ, mi tre mallonge dormis. Mi estis en lito dum 9 horoj, sed mi certe ne dormis pli ol 4 horojn. Inter 23:30 kaj 01:30 mi dormis. Inter 01:30 kaj 05:30, mi restis sendorma surlite.

Se oni ne sukcesas dormi dum pli ol 30 minutoj, mi lernis ke estas malbona ideo daŭrigi. La provado dormi kaj ne sukcesi kreas frustriĝon kiu plie malhelpas dormi.

Mi do provis legi sciencan revuon. Post 30 minutoj, mi ankoraŭ ne sentis min sufiĉe laca por povi sukcesi ekdormi. Post 60 minutoj, mi ankoraŭ ne povis ekdormi kaj mi laciĝis de legi.

Mi pensas ke mi elĉerpis ĉiujn teknikojn por bone dormi. Mi jam parolis pri ili: vidi sunon frue en la mateno, fari sufiĉe da sporto dum la tago, ne uzi ekranon dum la lasta horo antaŭ ol provi dormi, fari notojn por elcerbigi la pensojn kiuj restas tro longe...

Mi havas neniun ideon kial mi ne bone dormis hodiaŭ.

Mi ne komprenas kial dormado estas malfacila arto por mi. Verŝajne ekzistas genetika kialo kiu faras ke dormi estas malfacila afero por mi. Mia patro havis la saman problemon kaj regule tre malmulte dormas.

Sed nu, tia terura nokto okazis nur unufoje al mi en la lastaj 6 semajnoj. Verŝajne tio estas sufiĉa malofta frekvenco, kaj mi devus konsideri min relative sukcesa kompare al multaj homoj.

Pro nur 4 horoj de dormo, mi fartis iom aĉe hodiaŭ. Tuj post la vekiĝo estis la plej terura momento. Mi sentis min naŭza, kaj estis malfacile fokusiĝi pri pluraj aferoj samtempe (kio estus iom danĝera sur biciklo).

Tamen, mi sukcesis labori multe kaj bone hodiaŭ. La fakto ke estis malmulte da homoj en la oficejo helpis ne tro malŝpari la malmulto da energio kiun mi havis.

Mi ankaŭ pensas ke mi ne aspektis (tro) laca. Mi sentis min laca interne, sed mi ne devis konstante oscedi.

Fine, mi travivis la tagon multe pli bone ol pensis ke mi povus. Eble tio okazis ĉar mi sufiĉe dormis en la lastaj tagoj, kio kreis rezervon de energio, iel.

Mi devus pli ofte akcepti ke mi ne ĉiutage dormos bone.

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-19 18:29

Neniam milito inter ni

Sahelo: La « homdevena » klimata ŝanĝiĝo kulpas pri la mortiga varmo

Luis Tato, AFP 19/04/2024 La intensa kaj mortiga varmo, kiu frapis Sahelon komence de aprilo estas ligita al la « homdevena » klimata ŝanĝiĝo, asertas la sciencistoj de la reto World Weather Attribution (WWA) en studaĵo publikigita ĉi-ĵaŭde. Malio kaj...

de neniammilitointerni je 2024-04-19 13:14

E@I

IJF 2024: riĉa semajno en Italio

Ekde la 27a de marto ĝis la 2a de aprilo okazis la 47-a IJF (Internacia Junulara Festivalo) en Serrada di Folgaria, Italio. Organizita de IEJ, tiu septaga evento havis la ĉefan temon «La pontoj trans la montoj».

Krom la kutimaj programeroj (interkona vespero, trinkomanĝa nokto, internacia vespero), la partoprenantoj proponis ankaŭ aliajn. Lingvokursoj (esperanto kaj la itala), diversaj prezentadoj, ekskursoj, prelegoj, atelieroj… ĉiu povis trovi sian feliĉon!

 

Trinkomanĝa nokto
Filozofia debato
Vizito de muzeo
Grupfoto en Rovereto

 

 

Alia grava evento okazis dum la evento mem: seminario kies la temo estis «Kreante pontojn per Interkomprenigo: Homaj Rajtoj kaj Migrado en la ĉi-jarcenta Eŭropo» granda nomo, je la skalo de ĝia graveco. Do, dum la aliaj amuziĝis, promenis kaj trinkis teon, tiu grupo de frenezuloj laboris por lerni pli pri la temo, kundividi spertojn, krei materialon por ilustri ĝian laboron, kaj multe pli. (Ne zorgu, ni tamen bone pasigis la tempon).

Ĉar la temo interesis min (kaj ankaŭ permesis min partopreni IJF-on senpage), mi decidis esti seminariano. Estis okazo por mi plibonigi miajn sciojn pri tiu temo, sed ankaŭ aŭskulti la vidpuktojn kaj spertojn de la aliaj partoprenantoj. La taskoj estis tre diversaj: lernado kaj teoriaj partoj, energigiloj (gravaj por ke ĉiuj kiuj ne multe dormis povu bone vekiĝi), kreado de materialoj, prezentadoj, eĉ granda rolludo realskale!

Ni ankaŭ havis la ŝancon renkonti rete ukrainan rifunĝinton kaj vizan oficiston de belga ambasadejo. Estis oportuno por ni aŭskulti iliajn historiojn kaj sentojn. La renkontiĝo estis tre kortuŝa, sed ankaŭ plena de forteco kaj optimismo.

Niaj faciligantoj Vojtek kaj Albert multe helpis per iliaj konoj, spertoj, kaj komfortigis nin por sukcesi bone labori kune, do koran dankon al ili!

Nia seminaria maskoto “Ugo”

 

Krom tiu intensa seminario, estis vigla noktovivo (kial dormi kiam oni povas amuziĝi?). Krom la trinkomanĝa nokto, la itala vespero kaj la internacia vespero, ni povis ludi, babili, promeni, spekti teatradon, fari artaĵojn trinkante teon/bieron, kaj ĉiam danci (eĉ silente!). Mi ege ĝuis tiun eventon, dum kiu mi retrovis amikojn, sed ankaŭ trovis novajn.

 

Kaj… unu el la plej GRAVAJ ANONCOJ de tiu seminario (almenaŭ por mi) estis la oficiala prezento de la sufikso «-ug-». Se vi ankoraŭ ne konas, ne zorgu(g), vi baldaŭ uzos ĝin.

Dankon al IEJ pro la organizado, dankon al la Consilio de Eŭropo pro la subvencioj, kaj dankon al ĉiuj pro la bona humoro, kaj belaj kontribuoj!

 

 

 

Lea GAVOILLE

Volontulo ĉe E@I, veninta de EKC (Esperanto-KulturCentro en Tuluzo)

The post IJF 2024: riĉa semajno en Italio first appeared on E@I.

de leagavoille je 2024-04-19 10:16

Esperanta Retradio

La "bozono" de Higgs - ĉu vi scias pri kio temas?

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Paŭlo S. Viana el Brazilo
Je la 8-a de aprilo 2024 forpasis unu el la plej brilaj sciencistoj en la mondo, la 94-jara brita Nobel-premiito Peter Higgs. Li malkovris la ekziston de partiklo, kiu kompletigas la galerion da subatomaj korpuskloj — la “bozono” de Higgs. Tiu malkovro estis anoncita en la jaro 2012, kaj ĝi famigis tiun scienciston tra la mondo. Por tio oni popularigis ankaŭ la konstruon de la plej granda akcelilo de partikloj en la mondo, je la kosto de miliardoj da eŭroj. Li estis profesoro en la Universitato de Edimburgo, en Skotlando.

Tamen, ĉu ni, ordinaraj homoj, povas bone kompreni, pri kio temas? Efektive, kio estas la  “bozono” de Higgs?

Se oni rajtas resumi, ĝi estis teoria eltrovo, kiu kondukis al ekspliko pri la origino de la maso de subatomaj partikloj. Unuvorte, pri la maniero, kiel la materio fariĝas materio. Oni nomas ĝin la “meĥanismo de Higgs”, sen kiu la materio ne ekzistus konkrete en la universo. 

Simpla maniero klarigi tiun meĥanismon estas imagi, ke la spaco estas ia kampo, kie “naĝas“ korpuskloj, ĉiu kun sia kvanto da maso. Ĉi tiu kampo konsistas el la ”bozonoj“ de Higgs, kaj kiam la aliaj korpuskloj interagas kun tiuj bozonoj, tiam ili akiras sian konkretan mason. Se tio ne okazus, ne ekzistus maso en la universo. Ĉar tiu ”kampo de Higgs“ troviĝas en la tuta universo, tial oni kromnomis la nove eltrovitan partiklon ”la partiklo de Dio“.

La teoria eltrovo de Higgs povis esti fizike pruvita per la akcelilo de korpuskloj supre menciita. Per ĝi, la sciencistoj dum eta ono de sekundo dokumentis ĝian veran ekziston. La grandega strukturo situas en la limo inter Francujo kaj Svisujo, 100 metrojn sub la tersurfaco, kaj konsistas el tunelo 27 kilometrojn longa. 

Peter Higgs naskiĝis en disktrikto de Newcastle, en Anglujo. Lia patro estis inĝeniero. Li mem frue interesiĝis pri matematiko kaj fiziko, kaj dumvive fariĝis esploristo en tiu kampo. Lia magistra tezo havis kiel temon la teorion pri ondumantaj molekuloj. Alivorte, li grave kontribuis al nia kompreno pri la ekzisto de materio en la universo. Li ricevis plurajn premiojn dum sia kariero.

Kurioze, ke malgraŭ la kromnomo donita al la partiklo eltrovita de Higgs (partiklo de Dio), li tamen verŝajne neniam interesiĝis pri religiaj ideoj. 


de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-19 06:00

2024-04-18

La Balta Ondo

La gajnintoj de la konkurso “Partoprenu IJK-n 2024”

ijk

TEJO ĝojas anonci la plenan liston de la gajnintoj de la konkurso “Partoprenu Internacian Junularan Kongreson 2024”.

  • Espoir Ngoma Kasati Demokratia Respubliko Kongo
  • Kaleth Ochoa Rojano Kolombio
  • Santiago Esmeral Argentino
  • Ŝujano Hou Ĉinio
  • Logan Hall Usono

La Fonduso Partoprenu la IJK-on de TEJO subtenos ilian vojaĝon al Šventoji, Litovio por partopreni kaj kunlabori al la plej mojosa evento de la jaro, la Internacia Junulara Kongreso 2024. Gratulon al la venkintoj kaj bonan vojaĝon!

Pluraj junaj esperantistoj el la tuta mondo partoprenis en la konkurso. Ni varme dankas ĉiujn pro ilia partopreno!

Ĉu vi volas subteni la Fonduson por helpi pli da junuloj de ĉie partopreni en la IJK? Skribu al ijk2024@tejo.org.

Fonto: https://www.tejo.org/gajnintoj-partoprenu-ijk-2024/

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post La gajnintoj de la konkurso “Partoprenu IJK-n 2024” appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-18 21:50

Vanege

0217 Ĝisdatigo pri miaj progresoj en aŭskultata Germana | podkastoj en malrapida germana kun subtekstoj

 Antaŭ pli ol 100 tagoj, mi parolis pri tekniko kiun mi uzas por rapide povi kompreni parolatan lingvon. (Artikolo 0107 | https://vanege.medium.com/0107-mia-tekniko-por-lerni-kompreni-parolatan-germanan-df605a068c93). Mi ankaŭ diris ke mi uzas tiun teknikon por la Germana.

Kompare al 100 tagoj antaŭe, mi faris multe da progreso. Antaŭe, mi povis kompreni tre malmulte da parolata Germanaĵo, sed nun mi kapablas multe pli. (Ankoraŭ tre nesufiĉe por sekvi konversacion, sed mi trovas la diferencon grandega por nur 100 tagoj).

Unue, mi trovis tre bonan podkaston kun baznivela Germana: "Slow German Listening Experience" (https://podtail.com/en/podcast/slow-german-listening-experience/). La vortoj estas tre bazaj, kaj pro mia bona kono de la Nederlanda, estas nur inter 2 kaj 5 vortoj kiujn mi ne lege komprenas en la teksto de ĉiu epizodo.

Mi legis la tekston de ĉiuj epizodoj, mi kontrolis la signifon de ĉiuj vortoj/esprimoj kiujn mi ne komprenis (per DeepL), kaj mi aŭskultis ĉiujn epizodojn plurfoje.

Mi pensas ke tio okazigis la plej grandan parton de mia progreso (aŭskulti tiun podkaston estas tio kion mi ĉefe faris). Estas tre facile aktivigi la podkaston kiam mi leviĝas aŭ kiam mi devas piediri. Kiam mi jam aŭskultis epizodon, mi povas facile reaŭskulti ĝin je rapideco x2. Tio trejnas min je rapide rekoni vortojn.

Bedaŭrinde ne plu restas epizodoj kiujn mi ankoraŭ ne aŭskultis, kaj mi rimarkis ke la vortoj restas tro bazaj. Plie, la podkastisto foje parolas Angle por klarigi malsimplajn vortojn (tio estas iom da perdo de tempo por mi). Estas tempo ekuzi pli altnivelan podkaston, kiu ankaŭ disponigas subtekstojn. (Subteksto estas ege grava, ĉar mi volas certiĝi ke mi povas kompreni ĉion de podkasto antaŭ ol mi aŭskultas ĝin. Oni ne efike lernas se oni ne komprenas.)

Kaj mi trovis tian podkaston: Slow German mit Annik Rubens (https://slowgerman.com/). La epizodoj estas pli multaj (pli ol 260), kaj la teksto estas pli altnivela (pli simila al normala Germana) kaj ŝajne ankaŭ pli interesa. Mi jam legis kaj aŭskultis epizodon, kaj mi tre ĝuis.

Post 100 tagoj, mi provos fari novan ĝisdatigan artikolon. Mi esperas ke tiam, mi legis kaj aŭskultis almenaŭ 100 epizodojn de la podkasto. Mi antaŭvidas multe da progreso en legado kaj aŭda komprenado.

(Pri "Easy German", la Youtube-kanalo kiun mi menciis en la unua artikolo, mi ĉesis uzi ĝin regule ĉar ĝi havas grandan problemon: la videoj ne ekzistas en podkasta formo, do mi ne povas facile trejniĝi per reaŭskulti ilin (nu, eblas uzi Youtube Playlist, sed tio ne estas oportuna). Ili ja havas podkaston, sed la enhavo estas tute malsama, kaj ankoraŭ tro altnivela por mi. Se mi ne povas sufiĉe kompreni, la sperto ne estas ĝuebla.)

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-18 19:39

Global Voices

‘Etikedu la arbojn': La malaperanta kenja lingvo estas savita per arbarigado

“La klasoj kaj la etikedoj en la arbaro ŝanĝas la tajdon”

Origine publikigita la Global Voices en Esperanto

Ilustraĵo de Minority Africa, uzata kun permeso.

Ĉi tiu rakonto estis origine publikigita de Minority Africa, kaj ĉi tiu redaktita versio estas reeldonita ĉe Global Voices kiel parto de enhav-kundivida partnereca interkonsento.

Promenado tra la arbaro Mukogodo [en] en la graflando Laikipia [en], la plej granda nacia kaj seka arbarrezervejo de Kenjo [eo] kovranta teron de pli ol 30 000 hektaroj, rivelas vidon: metalaj etikedoj kiu ornamas la arbojn, ĉiuj portantaj du vortojn: unu vorto estas en la angla, dum la alia estas ĝia traduko en la jaakua lingvo [eo], la lingvo de la indiĝena jaakua tribo[en].

La etikedoj, ekzemple, unu kun la angla vorto “Elephant” kaj ĝia ekvivalento en la jaakua “Sogomei”, estas iniciato de Ann Naibini kaj Juliana Kageni, fratinoj forte laborantaj por revivigi sian mortantan jaakuan lingvon kaj tradiciojn. Ili estas la nepoj de unu el la tri ceteraj plejaĝuloj de la jaakua tribo.

“La vortoj estas en la angla, kaj iliaj tradukoj estas en la jaakua lingvo por faciligi la komprenon por junaj lernantoj,” diras Kageni.

En 2020, la jaakua estis deklarita inter la kritike endanĝerigitaj lingvoj en Kenjo fare de Unesko.

La jaakua popolo estis tradicia komunumo de ĉasistos, abelbredistoj [eo] kaj kolektistoj kiu migris de suda Etiopio [eo] al la arbaro Mukogodo antaŭ pli ol jarcento. Ili ekloĝis en la graflando Laikipia, regiono Monto Kenja [en]. La jaakuoj similas al la popolo rendille [ndltr. vivanta en la plej seka regiono de Kenjo – la dezerto Kaisut] kaj la somaliaj homoj vivantaj en norda Kenjo.

La komunumo migris for de la arbaro en 1977 post kiam la registaro malpermesis ĉian ĉasadon en la arbaro, kio influis ilian vivmanieron. Ekde tiam, la jaakua popolo perdis sian kulturan identecon profite al la najbaraj masajoj (Maasai) kaj aliaj triboj kiel la kikujoj [eo]. Hodiaŭ multaj el ili ne povas komuniki en sia propra lingvo.

Ni estis asimilitaj de la najbara masaja komunumo kaj tial malrapide formortiĝas niaj tradicioj kaj lingvo,” diras Naibini.

Ŝia fratino, Kageni, 30-jara kaj instruistino laŭ profesio, uzas siajn kapablojn kaj scion por revivigi la lingvon de siaj prapatroj instruante al la komunumanoj kiel skribi kaj prononci ĝin.

Kageni havas entute 390 lernantojn. Ili konsistas el plenkreskuloj kaj infanoj. Estas 100 plenkreskuloj kaj 290 infanoj al kiu ŝi instruas la lingvon. Ŝi faras siajn semajnajn klasojn en la vilaĝo Mukogodo, proksime de la arbaro Mukogodo. Laŭ Kageni, averaĝe, homo povas paroli aŭ skribi la jaakunan post ses monatoj da lernado.

“Kiel instruistino, mi certigas, ke ĝis la fino de la semajno, almenaŭ la plimulto de la ĉeestantoj povas aldoni jaakunan vorton kaj scias kiel prononci ĝin kaj skribi ĝin por tiuj kiuj scipovas skribi,” diras Kageni.

Kageni krome klarigas, ke ju pli alta estas la nombro da infanoj, kiuj volas lerni la lingvon, des pli grandaj estas la ŝancoj de la reviviĝo de la lingvo en la estonteco. Ĝi similas al la propra sperto de la fratinoj, kiam ili evoluigis intereson pri la lernado de la jaakuna vivante kun sia avo, Lerima Letiko, post la morto de siaj gepatroj kiam la knabinoj estis junegaj.

“Infanoj estas la pioniroj de estontaj generacioj de iu ajn komunumo, do kiam ni vidas ilin veni ĉi tien grandnombre, ni vidas, kaj ni kredas, ke niaj tradicioj kaj lingvo reviviĝos tre baldaŭ, ĉar tio montras iom da intereso ĉe gejunuloj, io kio estos. estu transdonata al multaj venontaj generacioj,” diras Kageni.

Ĉi tio spegulas similan senton kundividitan de ilia avo Letiko, kiu estas ĉirkaŭ 110 jarojn maljuna kaj nun estas la pioniro de la Mukogodo Location Resource Center, komunum-bazita organizaĵo pledanta por la lingva revivigo [eo] de la jaakua kaj la konservado de jaakuaj tradicioj.

Ekde la forlaso de la arbaro antaŭ pli ol kvar jardekoj, la maljunulo retrorigardas kun sento de kontento pri la progreso farita.

“Vivi ekster la arbaro vere influas niajn tradiciojn kaj la vivmanieron,” diras Letiko, kiu restis post kiam la jaakuoj forlasis la arbaron en 1977.

Li notas, ke danke al la klopodoj de Naibini kaj Kageni, kelkaj homoj komencis kompreni vortojn en la jaakua, kaj li firme kredas, ke kun la paso de la tempo, pli da homoj povos konversacii en Yaakunte [en, YouTube]

“Neniu el miaj filoj povas paroli la lingvon, sed mi aplaŭdas miajn nepinojn ĉar ili lernas la lingvon kaj nun instruas aliajn,” li diras.

Laŭ loka historiisto kaj lingvisto Peter Chamasuet, multaj junuloj opinias, ke uzi la svahilan kaj la anglan estas maniero de modernigo. Tamen ĉi tiu pensmaniero havas gravan efikon sur la lokaj lingvoj.

Ĉi tiu ne estas la unua lingvo, kiu suferas ĉi tiun sorton. diras Chamasuet: “Multaj iris, kaj multaj ankoraŭ sekvos pro la vivmaniero laŭ kiu homoj brakumas fremdajn lingvojn,” li diras. “Kiam jaakuoj rimarkis ke ilia nombro malpliiĝis, ili decidis intergeedziĝi kun la najbara maa komunumo [ndltr. ‘maa’ estas la lingvo de la masajoj] kaj akceptis esti asimilitaj, kaj tio vere influis iliajn tradiciojn.”

Sed hodiaŭ, ĉi tiu rakonto ŝanĝiĝas. La lingvokursoj kaj la etikedoj en la arbaro renversas la tajdon. Laŭ Kageni, homoj kiuj paŝtas brutaron aŭ kolektas brullignon el la arbaro ankaŭ havas ŝancon lerni la lingvon sen nepre ĉeesti klasĉambrajn lecionojn.

“Ni decidis etikedi la arbojn ĉar ne ĉiuj homoj povos ĉeesti klasojn,” diras Kageni. Mi certas, ke multaj aliras la arbaron dum paŝtado de sia brutaro, kolektado de brullignon aŭ simple travojaĝante ĝin. Ili povos lerni la lingvon dum ili estas tie.”

Preter helpi revivigi la lingvon, ĉi tiu iniciato ankaŭ prenis la mantelon de revivigo de la arbaro kiu estis origine hejmo de la jaakua tribo.

En 2010, la jaakua komunumo, sub la gvido de Letiko kaj apogita fare de la Yaaku Laikipiak Trust, komencis iniciaton planti pli da arboj. Ĉi tiu iniciato jam plantis ĉirkaŭ 600 arboplantidojn de ilia arbokulturejo en la arbaron Mukogodo kaj alpinglis la etikedojn kun diversaj nomoj.

Ĝis nun, pli ol 300 arboj estis etikeditaj. Ilia celo estas planti, etikedi kaj translokigi pli ol 3 000 arbojn al la indiĝena arbaro ĉiujare.

Laŭ Naibini kaj Kageni, bondezirantoj donacis pli ol 50 000 arbajn sembulbojn, kaj en la venontaj jaroj ili certigos, ke ĉiuj tiuj arboj estu etikedataj kaj plantataj ene de la arbaro Mukogodo.

“Mi estas optimisma, ke iam, la jaakua tribo estos kiel aliaj triboj, kiuj ĝuas kaj fieras uzi sian lingvon,” diras Kageni.

de Herman Dekeŭnink je 2024-04-18 17:12

Esperanta Retradio

Diverĝas kulturaj valoroj mondskale


Dum la pasintaj 40 jaroj laŭ prilumigo la imagoj pri valoroj en la okcidenta sfero kaj en la cetera mondo disevoluis. Tio aparte validas por la opinioj ĉirkaŭ malfermeco kaj toleremo. 

La tutmondiĝo estis konsiderata de multaj homoj kiel forto kiu ebenigas ĉion. Por tio troveblas ankaŭ pruviloj: Grandaj konzernoj kaj markoj dominas la konsumkonduton de la homoj en la tuta mondo. Kaj se finfine ĉiuj kunportas kun si la samajn telefonojn en la poŝo, se ili havas egalajn ŝuojn kaj egalajn vestaĵojn, se ili manĝas en la samaj restoraciaj ĉenoj, elŝutas la saman muzikon, spektas la samajn filmojn kaj kunretigas sin sur la samaj sociaj retaj platformoj - tiam ankaŭ la imagoj pri valoroj de la homoj devus similiĝi mondskale, ĉu ne?

Kiel prijuĝa analizo de datumoj el 76 landoj montras, la imagoj pri valoroj dum la jaro 1981 kaj 2022 mondskale diverĝis. Tio validas por opinioj kiuj rilatas al toleremo kaj individua libereco.

Ekzemplo por tio kiel valoroj disevoluas, estas imagoj pri la edukado de infanoj. En la jaro 1981 indikis ankoraŭ 39 procentoj de la enketitaj aŭstralianoj kaj 32 procentoj de la pakistananoj, ke obeemo de infanoj estas grava. En la jaro 2022 nur ankoraŭ 18 procentoj de la aŭstralianoj, sed aliflanke 49 procentoj de la enketitaj pakistananoj subtenis tiun opinion. Similajn evoluojn observis du sciologoj de la universitato de Ĉikago ĉe temoj kiel la akcepto de samseksemo, helpo por sinmortigo, divorco, prostituo kaj aborto. En tiu kampo la imagoj pri valoroj  en la bonstataj nacioj de la okcidenta sfero disevoluis aparte forte dum la prilumiga periodo.

Se valoroj pli kaj pli diverĝas, tiam tio portas en si la danĝeron pri novaj internaciaj konfliktoj. En la landoj de la proksima oriento, en Azio kaj Afriko, montriĝas ekzemple pli kaj pli forta, kelkfoje malamikeca, sinteno kontraŭ okcidentaj ŝtatoj - kaj supozeble kunligite kun tio ankaŭ rilate al la valoroj de tiuj landoj. "Nia prilumigo supozigas ke la tutmondiĝo kaj la kun tio kunligita kontakto inter grupoj ne sufiĉas por reciproke alproksimiĝi ankaŭ rilate al imagoj pri sociaj valoroj", skribas la sociologoj. Ankaŭ la opinio ke kreskanta bonstato akcelas la disvastiĝon de toleremo kaj de emancipaj valoroj, validas eble nur por unuopaj regionoj de la mondo kaj ne por la tuta terglobo.

Kial tio estas tiel, pri tio la esploristoj nenion povas diri. Sed ili povas fine resumi el siaj observoj la jenon: La disvolviĝo de speco de universala civilizo sur la tero kiu iam kundividos demokratiajn valorojn kaj la liberecon de la individuo, estas apenaŭ verŝajna. Iliaj rezultoj pli kongruas kun la tezoj kiujn la usona politologo Samuel Huntington starigis en sia verko "Batalo de kulturoj" dum la 1990-aj jaroj. En tiu verko li desegnis scenaron laŭ kiu la 21-a jarcento estos dominata de konfliktoj inter kulturaj sferoj, ekzemple inter la okcidenta sfero kaj Ĉinio kaj la islama sfero.

Kio ajn fine fakte okazos, unu afero estos certa: nur ekonomia disvolviĝo kaj kunlaboro ne devige kondukos al libereco kaj demokratio.

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-18 06:00

2024-04-17

UEA facila

Asocio de Verduloj Esperantistaj

Ni estas homoj kiuj interesiĝas pri ekologio kaj politiko. Kvarono de la membroj de AVE (Asocio de Verduloj Esperantistaj) estas ankaŭ membroj de verdaj politikaj partioj. Ni sendas al nia membraro ĉiu-semajnan retan bultenon AVE-Novaĵoj. Ni kunlaboras kun partioj, kies nomoj ofte enhavas la vorton Verda (en la nacia lingvo), ĉar la verda koloro estas la koloro de la naturo kaj de la espero. Ni informas niajn partiojn, ke Esperanto estas facila kaj neŭtrala lingvo por internacia komunikado, kaj tradukas por ili gravajn tekstojn: ekzemple la Tutmonda Asocio de Verdaj Partioj prezentis sian programon en 12 lingvoj, inter ili Esperanto. Membroj de AVE prezentas Esperanton ĉe internacia kunveno de Tutmonda Asocio de Verdaj Partioj (Global Greens), Liverpolo, 2017 Kompreneble ni ankaŭ montras la ideojn de Verdaj Partioj al niaj samideanoj de la Esperanto-Movado. Kelkaj interesiĝas pri ekologio. Krom tio ni havas praktikan agadon. UN (Unuiĝintaj Nacioj) faris liston de 17 celoj por daŭri-pova evoluo, ali-vorte por formo de ekonomia evoluado, kiu ne foruzas la naturajn rimedojn bezonotajn ankaŭ de estontaj generacioj. Ni agadas kun samideanoj en kelkaj afrikaj landoj (nuntempe en Tanzanio, Burundo kaj Kongo) por subteni ilian agadon ne nur per konsiloj, sed ankaŭ per mono. 1. Ni subtenas plurajn orfojn aŭ duon-orfojn, pagante iliajn lernejajn aŭ universitatajn kotizojn. Ni faras tion en la vilaĝaro Salama en nord-okcidenta Tanzanio kadre de la projekto Mazingira-Salama, kaj kunlabore kun la Societo de Bona Volo en Goma, DR Kongo. Krome, ni – kune kun aliaj – kolektis monon por la konstruado de nova mezlernejo en Marambeka, Tanzanio. Lernejo en la Esperanto-Centro de ANEB, Rumonge, Burundo, subtenata de AVE 2. Kadre de la projekto Mazingira, ni partoprenis en agado por fosi putojn en pluraj vilaĝoj en Tanzanio. Ni ankaŭ zorgas, ke la homoj en du urboj en DR Kongo (Kalima kaj Bukavu) havu bonkvalitan, puran trink-akvon. 3. AVE subtenas la plantadon de arboj en pluraj afrikaj regionoj – por vidi la detalojn bonvolu rigardi nian retejon. En Afriko oni ofte kuiras per fajro el lignokarbo. Por produkti lignokarbon oni forhakas arbojn, sed se la arboj ne estas replantitaj, tio povas havi seriozajn sekvojn. Sen arboj, pezaj pluvoj pli facile povas forporti la teron. Tial necesas saĝe uzi la arbarojn. Krome, la folioj de grandaj arboj protektas la grundon sube de la tro forta sun-brilo. Sub tiuj arboj la homoj povas planti legomojn por nutri siajn infanojn. Tial plantado de arboj estas alia grava agado de AVE. Manfred Westermayer

2024-04-17 18:41

TEJO

La gajnintoj de la konkurso “Partoprenu IJK-n” 2024

TEJO ĝojas anonci la plenan liston de gajnintoj de la konkurso “Partoprenu Internacian Junularan Kongreso-n 2024”!

  • Espoir Ngoma Kasati · Demokratia Respubliko Kongo
  • Kaleth Ochoa Rojano · Kolombio
  • Santiago Esmeral · Argentino
  • Ŝujano Hou · Ĉinio
  • Logan Hall · Usono

La Fonduso Partoprenu la IJK-on de TEJO subtenos ilian vojaĝon al Šventoji, Litovio por partopreni kaj kunlabori al la plej mojosa evento de la jaro, la Internacia Junulara Kongreso 2024. Gratulon al la venkintoj kaj bonan vojaĝon!

Pluraj junaj esperantistoj el ĉie en la mondo partoprenis en la konkurso. Ni varme dankas ĉiujn pro ilia partopreno!

Ĉu vi volas subteni la Fonduson por helpi pli da junuloj de ĉie partopreni en la IJK? Skribu al ijk2024@tejo.org!

The post La gajnintoj de la konkurso “Partoprenu IJK-n” 2024 appeared first on Tutmonda Esperantista Junulara Organizo.

de Tejo Oficejo je 2024-04-17 15:00

Global Voices

Muro kaj gardoturo: kial Israelo fiaskas?

Proponante novan aliron al paco kaj justeco por palestinanoj kaj israelanoj

Origine publikigita la Global Voices en Esperanto

 

‘Homa u-migdal (muro kaj turo) loko en Negba, Israelo.’ La 17-a de oktobro 2005 Foto: mankas aŭtomate legeblaj informoj pri aŭtoro. Supozeble Bukvoed (laŭ kopirajtaj deklaroj). Wikimedia Commons. (CC BY 2.5).

Tiu ĉi artikolo estas verkita de Ilan Pappé, israela historiisto, politikologo kaj eksa politikisto kiu nuntempe estas profesoro en la Kolegio de Sociaj Sciencoj kaj Internaciaj Studoj ĉe la Exeter-Universitato. Origine publikigita en The Palestinian Chronicle, ĝi estas republikigita kun permeso. Nia teamo aldonis la ligilojn por provizi pliajn klarigojn.

Verŝajne la fruaj pensantoj kaj gvidantoj de la cionista movado fine de la 19-a jarcento en Eŭropo imagis aŭ almenaŭ esperis ke Palestino estis malplena lando kaj ke se tie estis homoj, tio estis senradikaj nomadaj triboj kiuj fakte ne loĝas en la lando.

Se estus tiel, probable la judaj rifuĝintoj vojaĝantaj al tiu ĉi malplena lando povus konstrui prosperan socion kaj eble ili trovus la vojon kiel preventi sian apartigon de la araba mondo.

Efektive ni scias ke sufiĉe multaj el la fruaj arkitektoj de cionismo perfekte konsciis la fakton ke Palestino ne estas malplena lando.

Tiuj ĉi arkitektoj de cionismo estis tro rasismaj kaj orientalismaj, same kiel la resto de Eŭropo, por kompreni kiel progresema estis palestina socio rilate tiun periodon, kun edukita kaj politike klera urba elito kaj kampara komunumo pace vivinta kadre de vera sistemo de kunekzistado kaj solidareco.

Palestina socio estis sojle de moderneco — same kiel multaj aliaj socioj en la regiono, miksaĵo de tradicia heredaĵo kaj novaj ideoj. Tio povus iĝi bazo por nacia identeco kaj vidmaniero rilate liberecon kaj sendependecon de tiu ĉi lando, en kiu ili loĝis dum jarcentoj.

Cionistoj certe sciis antaŭe ke Palestino estis la lando de palestinanoj, sed ili traktis la indiĝenan loĝantaron kiel demografian obstaklon, forigendan por ke la cionisma projekto de konstruado de juda ŝtato en Palestino sukcesu.

Tiel la cionista frazo “La Palestina Demando” aŭ “La Palestina Problemo” eniris la politikan leksikonon de monda politiko.

En la okuloj de la cionista gvidantaro tiu ĉi “problemo” povus esti solvita nur per forpuŝado de la palestinanoj kaj ilia anstataŭigo je judaj enmigrintoj.

Eĉ pli, Palestino devus esti eligita el la araba mondo kaj transformita je antaŭposteno, servante la aspirojn de okcidenta imperiismo kaj koloniismo ekregi la tutan Mezorienton.

Ĉio ĉi komenciĝis de Homa kaj Migdal — laŭvorte, la muro kaj gardoturo. 

“Muro kaj gardoturo”

Tiuj ĉi du elementoj estis rigardataj kiel la plej gravaj markiloj de la juda “reveno” al la supozeble malplena lando kaj ili plu ĉeestas en ĉiu cionista setlejo.

Tiutempe palestinaj vilaĝoj ne havis murojn aŭ gardoturojn kaj ili plu ne havas ilin.

Homoj estis transmoviĝantaj libere tien kaj reen, ĝuante la vidon de vilaĝoj laŭlonge de la vojo, dum la nutraĵoj kaj akvo estis alireblaj por ĉiu ajn preterpasanto.

Cionistaj setlejoj inverse estis kun religia fervoro gardantaj siajn ĝardenojn kaj kampojn kaj traktis ĉiujn ajn dezirantajn tuŝi ilin kiel rabistojn kaj teroristojn. Pro tio ili ekde komenco estis konstruantaj ne normalajn homajn loĝejojn, sed bastionojn kun muroj kaj gardoturoj, nebuligante diferencon inter civiluloj kaj soldatoj en la setlista komunumo.

Por mallonga periodo la cionistaj setlejoj estis aprezataj de la socialistaj kaj komunistaj movadoj tra la mondo, ĉar tio estis lokoj kie oni fanatike kaj malsukcese eksperimentis kun komunismo. La naturo de tiuj ĉi setlejoj tamen diras al ni ekde la komenco kion cionismo signifis por tiu ĉi lando kaj ĝia popolo.

Iu ajn alveninta kiel cionisto, sendepende de tio ĉu li esperis trovi malplenan landon aŭ celis fari ĝin malplena, estis rekrutitaj je setlista militarisma socio kiu povis efektivigi la revon pri la malplena lando sole per kruda forto.

La indiĝena loĝantaro rifuzis la oferton, laŭ vortoj de Theodore Herzl, “forflugi” al aliaj landoj.

Malgraŭ la granda elreviĝo pro la rezigno de Britio je ĝia pli frua promeso respekti la rajton pri memdeterminado de ĉiuj arabaj popoloj, la palestinanoj plu esperis ke la imperio protektos ilin kontraŭ la cionista projekto de anstataŭigado kaj translokado.

Je la 1930-aj jaroj la gvidantoj de la palestina komunumo komprenis ke tio ĉi ne okazos. Do ili ribelis, nur por esti brutale subpremitaj de la imperio, kiu devintus protekti ilin laŭe al la “Mandato“, kiun ĝi ricevis de la Ligo de Nacioj.

La imperio ankaŭ restis indiferenta kiam la setlinta movado entreprenis grandan etnan purigadon en 1948, sekve de kiu duono de la indiĝena loĝantaro estis elpelita dum la Nakba (arabe: Katastrofo).

Post la Katastrofo tamen Palestino plu estis plena je palestinanoj kaj la elpelitoj rifuzis akcepti iun ajn alian identecon kaj luktis por sia reveno, kion ili faras ĝis nun.

Subtenante la revon viva

Tiuj kiuj restis en la historia Palestino plu klopodis pruvi ke la lando ne estis malplena kaj ke la setlintoj devis uzi forton por atingi sian celon kaj transformi la araban, islaman kaj kristanan Palestinon je tiu de eŭropaj judoj.

Ĉiujare necesis pli da fortoj por efektivigi tiun ĉi eŭropan revon koste de la palestina popolo.

En 2020 ni markis jam centjaron da daŭraj klopodoj efektivigi perforte la vizion pri transformo de “malplena lando” je juda ento. Eĉ pli, pro certaj demokratiaj kaj foje teokratiaj rezonoj, ŝajnas ke ne ekzistas konsento inter la judoj mem pri tiu ĉi parto de la “vizio”.

Miliardoj kaj miliardoj da dolaroj de usonaj impostpagantoj estis uzitaj kaj plu bezonataj por subteni la revon pri la malplena lando Palestino — kaj la persista cionista peno efektivigi ĝin.

Senprecedenca aro da perfortaj kaj senkompataj agoj estis ĉiutage uzata kontraŭ palestinanoj, iliaj vilaĝoj kaj urboj, kaj kontraŭ la tuta Gazaa Sektoro, por efektivigi tiun ĉi revon.

La homa kosto, pagita de la palestinanoj por tiu ĉi fiaskinta projekto, estas enorma kaj jam atingis proksimume 132 mil.

La nombro de vunditaj, traŭmitaj palestinanoj estas tiom alta ke verŝajne ĉiu palestina familio havas almenaŭ unu membron, ĉu temas pri infano, virino aŭ viro, en tiu ĉi listo.

La palestina nacio, kies homa kapitalo povis progresigi ekonomiojn kaj kulturojn tra la araba mondo, estis fragmentita kaj ne havis eblecon profiti tiun ĉi nekredeble grandan potencialon.

Tia estas la fono de la genocida politiko, kiun Israelo plenumas nun en Gazao kaj dum la senprecedenca murdokampanjo en Cisjordanio.

La sola demokratio?

Tiuj ĉi tragikaj eventoj denove starigas la demandon: kiel la Okcidento kaj la Tutmonda Nordo povus aserti ke tiu ĉi perforta projekto de subpremado de milionoj da palestinanoj estas realigata de la sola demokratio en Mezoriento?

Eble eĉ pli grava estas, kial tiom da subtenantoj de Israelo kaj israelaj judoj kredas ke tiu ĉi projekto estas daŭripova en la 21-a jarcento?

La vero estas ke ĝi ne estas daŭripova.

La problemo estas ke ĝia malintegriĝo povus esti longa kaj vere sangoverŝa procezo, kies precipaj viktimoj estos la palestinanoj.

Estas ankaŭ malklare, ĉu la palestinanoj pretas ekagi kiel unueca liberiga movado post la fina etapo de la malintegriĝo de la cionista projekto.

Ĉu ili povos seniĝi je la sento de malvenko kaj rekonstrui propran patrujon kiel liberan landon por ĉiuj?

Mi persone havas grandan kredon je la juna palestina generacio, kiu povos fari tion.

Tiu ĉi lasta fazo povus esti malpli perforta; ĝi povus esti pli konstruktiva kaj produktiva por ambaŭ socioj, tiu de la setlintoj kaj de la koloniita popolo, nur se la regiono kaj la mondo intervenos.

Se iuj nacioj ĉesos furiozigi milionojn da homoj, asertante ke centjara projekto — celinta perforte senigi la teron de ĝia indiĝena loĝantarro — estas projekto kiu spegulas kaj fortigas demokration kaj civilizitan socion.

Se tio okazos, usonanoj povos ne plu demandi: “Kial ili malamas nin?”

Kaj judoj tra la mondo ne plu estos devigitaj defendi judan rasismon, uzante kiel armilojn antisemitismon kaj neadon de Holokaŭsto.

Espereble eĉ kristanaj cionistoj povos reveni al la bazaj homaj perceptoj de kristanaj normoj kaj aliĝi al la avangardo de la koalicio, celanta haltigi la detruadon de Palestino kaj ĝia popolo.

Internaciaj korporacioj, sekureckompanioj kaj milita industrio kompreneble ne aliĝos al nova koalicio kiu oponas la projekton de malplenigado de la lando. Tamen ili povus alfronti defion.

La sola necesa premiso estas ke ni, naivaj homoj kiuj plu kredas je moralo kaj justeco, servantaj kiel lumturoj en tiu ĉu epoko de mallumo, efektive komprenu ke haltigo de la klopodoj malplenigi Palestinon estas komenco de nova epoko, de la oble pli bona mondo por ĉiuj.

de Stano BELOV je 2024-04-17 13:03

Neniam milito inter ni

Kartvelio: La deputitoj komencas la ekzamenon de teksto pri eksterlanda influado

AFP 17/04/2024 Mardon, la kartvelaj deputitoj komencis la unuan ekzamenon de la kontestita leĝo pri « eksterlandaj agentoj », kaŭzo de ampleksaj manifestacioj en 2023. Ĝiaj kritikantoj, kiuj alvokas al mobilizado, juĝas tiun tekston liberdetrua. La reganta...

de neniammilitointerni je 2024-04-17 12:38

La Balta Ondo

ILEI raportas

ILEIRaportas la Prezidanto kaj la Estraro de ILEI (Internacia Ligo de Esperantistaj Instruistoj) pri trimonata agado, de 2024-01-15 ĝis 2024-04-15.

Ŝlocilpunktoj: nova etapo de kunlaboro por “Landa Agado” (LAPA); ILEI-kongreso-2024 kaj aliaj; ILEI-forumoj; instruistaj trejnadoj: intaj kaj ontaj; novaj kursoj de Esperanto; eventoj enkadre de la Jaro de Interkultura Kompetento-2024; nova konkurso enkadre de la projekto “Premio La Torre”; universitata agado; omaĝe al 75-jariĝo de ILEI; IPR (Internacia Pedagogia Revuo) kaj JA (Juna Amiko); sciencaj esploroj pere de Esperanto kaj por ĝi; novaj publikaĵoj.

Eventoj
Ekde aprilo 2024 ILEI iĝis la ĉefa patrono de “Landa Agado” – la laŭlanda, laŭkontinenta raporto pri la stato de diversaj Esperanto-asocioj kaj la landoj, eldonita de Stefan MacGill. LAPA ampleksas sep mondajn regionojn.

La Estraro
Estis komencita la preparado de elekto de la venonta Estraro de ILEI. Ekde 2024 la reprezentanto de ILEI en Fondaĵo Ludoviko Zamenhof iĝis Laura Brazzabeni.

ILEI-Kongreso 2024
LKK trovis senpagan kongresejon kaj preparis novan informilon kaj dissendis. Nun LKK esploros pri invitleteroj por Brazilo. Aliĝilo jam estas ĉe: 2024.kongreso.org. La 17an de marto la Prezidanto de LKK s-ro Aristophio Alves Filho prelegis pri la 57a ILEI kongreso en Brazilo dum la Dimanĉa Kunveno pri komerco kaj ekonomio de IKEF. Jen estas la filmeto, kiu prezentas la ejon kaj la kongreson:
https://youtu.be/tdMIUySeqHI?si=DjMOazu35Kz8MQb8.

Simpozio
La simpozia temo: “Lingvoj de instruado kaj justa edukado”. Respondecas la estrarano Fernando Pita. ILEI bonvenigas ĉiujn fakulojn kontribui al la simpozio!

ILEI-kongreso 2023
Laŭ la malnetaj kalkuloj de la kasisto Karine Arakelyan la kongreso-2023 estas profita.

Postaj Kongresoj
Ĉe la paĝaro de ILEI aperis alvokoj por kandidatiĝo al la kongresoj 2025 kaj 2026: https://www.ilei.info/novajxoj/alvoko_por_2025-2026.php.
Konforme al la Kongresa regularo de ILEI, la Estraro de ILEI invitas landajn sekciojn de ILEI, aŭ aliajn Esperanto-organizojn kunlabore kun la ILEI-sekcio, aŭ memstare se en la lando ne ekzistas sekcio de ILEI, kandidatiĝi por invitanto de la 58a Kongreso de ILEI planata por la jaro 2025; kaj invitanto de la 59a Kongreso de ILEI planata por la jaro 2026. Pli detale legu ĉe: https://www.ilei.info/novajxoj/alvoko_por_2025-2026.php.

ILEI-forumoj
Daŭras forumoj por instruistoj “Lerneja Esperanto-agado”. Vica reta kunveno okazis la 23an de januaro 2024, kie Koffi Gbeglo prezentis Esperanto-agadon en Instituto Zamenhof, Lomeo, Togolando. Survojas la preparado de la vica kunveno. La sekva kunveno estas planata pri diversaj lernrimedoj.

Kapabligo
ILEI subvencias per 1.000 eŭroj la Seminarion de Serba Esperanto-Ligo (SEL) por instruista trejnado kaj aktivula lertigo okazonta inter la 17a kaj 24a de aŭgusto 2024 en Beogrado, enkadre de Erasmus-projekto de SEL. Pere de la sama projekto du instruantinoj de Esperanto el Serbio trejniĝas en Poznano, du membrinoj de ILEI-RS partoprenis la seminarion dum ILEI-kongreso 2023, kaj unu membro partoprenis la Hispanan Kongreson de Esperanto en Sevilla kaj tiuokazan universitatan seminarion pri Esperanto, homa konduto, sociaj retoj kaj artefarita intelekto.
La aŭgusta seminario en Beogrado okazos kiel parto de ampleksa evento organizata kunlabore kun LIBE kaj sub respondeco de Radojica Petroviĉ kaj Aranka Laslo. Prelegos Duncan Charters, Francesco Maurelli, Sara Spano kaj aliaj fakuloj. Pliaj informoj legeblas ĉi tie kaj ĉe https://eventaservo.org/. Pli detala prezento aperos en IPR 2024/2. UEA subvencias la seminarion per 4.975 EUR. Stipendion ricevos 12 seminarianoj elektotaj per la Stipendikonkurso, kiu daŭros ĝis la fino de aprilo.

Instruado de Esperanto
Kurso en Benino (de Latifou Gbadamassi). En decembron 2023 la organizaĵo ‘’Infanoj Ĉirkaũ Afriko’’akiris permeson por enkonduki Esperanton, kiel nedevigan lernobjekton, en ŝtataj mezlernejoj de Benino. Por tiu eksperimento estis elektita la porknabina liceo en Lokossa.
La elektebla kurso de Esperanto por la gestudentoj de scienco kaj tekniko de la Universitato de Zaozhuang, Ĉinio. Uzataj rimedoj: lernolibro de Sun Mingxiao kaj PPT de Anna Anna Löwenstein. Instruas Alessandra Madella (en la ĉina) kaj asistas Hirundo, la prezidantino de Shandong-a Esperanto Asocio.
La kurson de Esperanto ĉe la universitato en Pekino partoprenis ĉirkaŭ 50 studentoj, venantaj el diversaj fakoj kaj klasoj, inkluzive de la angla, franca, hispana, portugala, rusa, korea, turka, ankaŭ pri komputilo, lingvistiko kaj aliaj. Junaj studentoj en nur tri horoj majstris la esencojn de prononcado kaj literumo.

Porafrika agado
La estraro de UEA decidis helpi al Latifou Gbadamassi per duono (250 EUR) de la petita sumo (500 EUR) por kurso de Esperanto por 74 knabinoj, kondiĉe ke li raportu kaj strebu kunlabori kun la samlandanoj. ILEI ankaŭ pagas 250 eŭrojn kaj zorgos pri transportado de 20 lernolibroj en la suahila al Tanzanio.

Sekcioj
Bona novaĵo: ILEI havas nun 39 sekciojn (kompare kun 33 en 2023). Tre aktivaj estas afrikanoj. Ĉiuj novaj sekcioj sendis siajn raportojn. La Estraro petas sekciestrojn, kiuj ankoraŭ ne faris tion, sendi iliajn raportojn pri la sekcia agado en 2023!

<…>

Sekretario de ILEI: Elena Nadikova
Prezidanto de ILEI: Ahmad Reza Mamduhi
2024-04-15

Elŝutu la tutan okpaĝan raporton ĉe www.ilei.info.

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post ILEI raportas appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-17 11:36

Vanege

0216 Vilaĝoj sur Tero kiujn oni devas havi antaŭ Luna vilaĝo

 Vi eble aŭdis pri la planoj krei vilaĝon sur Luno, por havi daŭran homan ĉeeston en alia loko ol la Tero. Tio helpus la homaron travivi se absolute ĉio en Tero estus detruita. (Kio estas tre malverŝajna, verŝajne ĉiam restos eta loko en Tero kiu ankoraŭ estas travivebla).

Sed antaŭ tio, ekzistas paŝoj kiuj estas pli atingeblaj, sed kiuj ankaŭ helpos la homaron adaptiĝi al malfacilaj vivkondiĉoj. Absolute ĉio en la kosmo (kaj sur la Luno) povas mortigi onin, kaj mi ne multe kredas ke eblas havi bone funkciantan Lunan vilaĝon antaŭ ol oni bone pretiĝis en medio malpli mortigema.

Oni povas lerni adaptiĝi al la manko de lumo, al la manko de spaco, kaj al la manko de duoksigeno. Sed se oni devas samtempe adaptiĝi al la risko de kosmaj radioj, al la manko de gravito, kaj al la Luna pulmo-detruanta polvo, oni igas la lernadon malpli rapida kaj facila.

Do jen "vilaĝoj" kiujn oni devus unue fari por akumuli sciojn. Ili flankefike altigos nian ŝancon travivi sur la Tero mem.

- Vilaĝo sur la maro

Granda vilaĝo kiu flosas sur la oceanoj. La vilaĝo povus moviĝi por eskapi problemojn kiuj okazus en kelkaj mondpartoj. Esence, tio estus iom kiel moderna ŝipo, sed ĝi ne estus dependa de la "tero" por moviĝo kaj provizado de manĝaĵo. La elektro venus de suno aŭ vento, kaj homoj ĉefe manĝos aferojn kiujn venas de akvo. Algoj estus baza manĝaĵo por homoj kiuj loĝas tie. Eble ili ankaŭ kultivus fruktojn kaj legomojn se ili havas sufiĉe da spaco por instali efikajn plantodomojn (forcejojn).

- Vilaĝo sub la maro

La tuta vilaĝo estus sub akvo. Eble vitro protektus la tutan vilaĝon de la akvo kiu troviĝas supre. (Eble nur la gravajn konstruaĵojn). Proksime de la surfaco estas pli facile, tiam estas pli da lumo kaj malpli da premo. Tia vilaĝo estus utila por lerni kiel izoligi grandan surfacon de premodiferenco. Tia vilaĝo devigas al ni multe lerni pri tre efika uzo de spaco.

- Vilaĝo tute sub la tera surfaco

Sur Luno, homoj devus loĝi sub la grundo por esti protektita de kosmaj radioj. Tio signifas ke homoj devas lerni vivi en tuta manko de natura lumo. Eblas trejniĝi pri tio en la Tero mem. Se tia vilaĝo kapablas travivi dum longa tempo sen ajna kontakto kun la surfaco, tio multege altigas la ŝancon ke la homaro travivos longan tempon. Se okazas nuklea konflikto, meteorŝtona kolizio, aŭ danĝerega malsano surface, la vilaĝo povus dumtempe fermiĝi kaj poste malfermiĝi kiam la risko malaperis.

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-17 08:48

Esperanta Retradio

Egipta televida serio dum Ramadano

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Gian Piero Savio el Israelo

Enamiĝo de armea oficiro al judino

 La dissendado de la egipta televida serio “La juda kvartalo”  ĉiuvespere je la fino de la fasto, dum la tuta monato de Ramadano, provokas tre viglajn disputojn en la egipta gazetaro. Temas pri unu el la serioj produktitaj, kiel ĉiujare, ĝuste por Ramadano kaj spektitaj fare de milionoj da arabparolantoj en la tuta mondo.

Tiaj serioj kutime konsistas el 30 ĉapitroj, ĝuste kiel la tagoj de Ramadano. Malgraŭ, ke tio kaŭzas malĝojon ĉe nemalmultaj islamaj doktoroj, spektado de televidaj serioj fariĝis unu el la popularaj ritoj de la sankta monato: fasto el sunleviĝo ĝis sunsubiro, preĝo en moskeoj, almozdonado kaj fastorompa vespermanĝo antaŭ televida ekrano. Do, al la tradicia scivolemo, pri kiu fastas, kaj kiu ne, aldoniĝis, dum la lastaj jardekoj, ankaŭ la kutima demando: “Kiun serion vi spektas?”.

La intrigo de la nuna pridiskutata drama serio “La juda kvartalo” disvolviĝas ekde 1948 ĝis la mezo de 50-aj jaroj. Unuflanke estas tiuj, kiuj laŭdas ĝin asertante, ke unuafoje oni montras egiptajn judojn humanece simpatiajn male al la tradicie antisemitaj kliŝoj. Aliflanke estas tiuj, kiuj plendas pri la prezentado de judoj tro pozitive je malprofito de la egiptaj roluloj. Pli ekvilibre, multaj asertas, ke tiu serio bone montras la plurismon de la tiama egipta socio kaj kulturo sed samtempe ili plendas pri la historiaj fuŝoj kaj la  neglektema prezentado de la vivo en la tiama juda kvartalo de Kairo.

Temis pri aparte streĉaj jaroj kaj la intrigo rakontas la amrilaton inter la judino Lajla, filino de la ŝtofkomercisto Aarono, kaj la muzulmano Ali, oficiro en la egipta armeo. Fone de la kreo de la israela ŝtato en 1948, de la egipta milita atako kontraŭ ĝi kaj de la revolucio de liberaj egiptaj oficiroj en 1952, ŝajnas, ke tia amo neniel povos supervenki tiom da malfacilaĵoj. Dum la milito de 1948, Ali batalas en Palestino kaj la israela armeo kaptas lin. En Kairo, en la juda kvartalo, aŭdiĝas alarmosireno kaj ĉiuj loĝantoj – judoj, kristanoj kaj muzulmanoj – rifuĝas en la sinagogo, kie ĉiu, laŭ sia kredo, preĝas pri propra savo.

Dume, la “muzulmanaj fratoj” identigas la egiptajn judojn kiel kunlaborantojn de la israelaj cionistoj en la okupacio de Palestino kaj atencas la judan kvartalon. Grava atenco okazas en la vendejo, kie Lajla laboras.

Kvankam ne fizike vundita en tiu terura atenco, ŝi falas en gravan staton de depresio: ŝia amato Ali malaperis en la milito kaj ŝia frato kaŝe veturis al Israelo por batali kontraŭ Egiptujo, kiun Lajla firme konsideras sia vera patrujo. Kiam la “muzulmanaj fratoj” fajrigas la butikon de ŝia patro, la tuta familio perdas ĉiujn enspezfontojn. Lajla estas devigita konsenti edziniĝon al tre riĉa judo konvertita al islamo.

Sed kompreneble, kiel ĉiam okazas en popola serio, lastmomente reaperas Ali, kiu sukcesis fuĝi el la israela prizono kaj malebligas la geedziĝon.

Tamen ĝis la verkado de tiuj ĉi linioj, oni ne scias, kio okazos plue sed sendube akraj polemikoj pri la televida serio vigle daŭros en la egipta gazetaro, almenaŭ ĝis la fino de Ramadano.

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-17 06:00

2024-04-16

La Balta Ondo

Estonteco kaj lingvaj rajtoj

estonteco

En septembro 2024 Unuiĝintaj Nacioj okazigos la Pintkonferencon de la Estonteco, inter kies esperataj rezultoj estos Pakto por la Estonteco pri la demando kiel trakti la nunajn urĝajn defiojn kiujn la mondo frontas. Bedaŭrinde, la unua malneto de la Pakto por la Estonteco tute ne mencias multlingvecon nek lingvajn rajtojn. Temas pri grava defio, ĉar solvi la krizojn de la mondo postulas inkluzivecon kaj malferman komunikadon, kiuj estas neeblaj dum daŭras lingva diskriminacio.

UEA delonge rolas kiel ĉampiono de lingvaj rajtoj, kaj ni lastatempe strategie okupiĝis pri pledado por atento al lingvaj rajtoj en la procezo kondukanta al la Pakto. Jam de la 1990aj jaroj la Centro por Esploro kaj Dokumentado pri Mondaj Lingvoj-Problemoj (CED) kunvenigas de tempo al tempo sian Nitobe-Simpozion kiu emfazas lingvajn rajtojn kaj ilian gravecon al nuntempaj geopolitiko kaj daŭripovo. Sekve, kaj surbaze de la impeto de la 75a datreveno de la Universala Deklaracio de Homaj Rajtoj, la Komitato pri Lingvoj, substanca komitato de NRO-oj (kies prezidanto, Francis M. Hult, estas reprezentanto de UEA al UN), kunvokis dialogan forumon en decembro 2023 por plifortigi al la koncernatoj de UN, ke oni ne forgesu, ke homaj rajtoj inkluzivas lingvajn homajn rajtojn. Tiuj eventoj metis fundamenton por pledi por inkluzivo de lingvaj rajtoj en la Pakton por la Estonteco.

Reprezentantoj de UEA en Novjorko plue aktivis en la formalaj kaj neformalaj mekanismoj por provizi al la Pakto por la Estonteco materialon prilingvan, nome de la civila socio. Tiu laboro inkluzivis prezenton de skribaj rekomendoj pere de la Konferenco de NROj en Konsulta Rilato kun Unuiĝintaj Nacioj (CoNGO) kaj la Ĉefgrupo de NROj, kune kun daŭra konsultado kun membraj ŝtatoj havantaj fortan historion de subtenado de multlingvismo kaj lingvaj rajtoj. La kulmina okazo por inkluzivigo kaj dialogo flanke de la civila socio en la preparo de la Pintkonferenco de la Estonteco estos la UN-Konferenco de Civila Socio okazonta en majo en Najrobio, Kenjo. La Konferenco estos nemalhavebla ŝanco por UEA daŭrigi sian bazan laboron per progresigo de konscio pri lingvaj rajtoj al la koncernatoj de UN ĉe tiu ĉi tutmonda forumo.

Espereble reprezentos UEA en la Konferenco Anny Joanice (Burundo) kaj Mana Brinson (D.R. Kongo).

Francis M. Hult

Read also in English.

Fonto: https://unesperante.wordpress.com/2024/04/16/estonteco-kaj-lingvaj-rajtoj/

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Estonteco kaj lingvaj rajtoj appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-16 20:39

Vanege

0215 Plantoj por purigi aeron

Plantoj estas vivaj. Ili ne simple ĉeestas, sed ili ankaŭ spiras. Ili prenas aferojn el la aero kaj elĵetas aferojn al la aero. Preskaŭ ĉiuj lernis ke granda parto de plantoj enprenas CO2 kaj ellasas O2 kiam estas lumo. (Sed malmultaj scias ke dum la nokto, plantoj povas preni pli el la aero da O2 ol ili produktas, do estas malbona ideo dormi en loko kun multaj plantoj kun fermitaj fenestroj.)

Sed plantoj kapablas preni multe pli da aliaj aferoj el la aero. Ili ekzemple povas filtri poluaĵojn kiel vaporiĝemajn organikajn kombinaĵojn, formaldehidon kaj benzenon.

Tion oni fakte scias de esploroj de NASA. Kiam oni devas loĝi dum longa tempo en fermita spaco (kiel kosmoŝipo), estas utile scii kiuj poluaĵoj estas en la areo, kaj kiel malaltigi la kvanton de ili.

Oni tamen konsciu ke la efiko de plantoj estas tre neglektebla kompare al simple ventumi. Do oni pensu fari tion ĉiutage. La ekstera aero preskaŭ ĉiam estas pli pura ol la interna aero. La aero en domo estas konstante poluata per la laborado de maŝinoj (dum la kuirado de manĝaĵo) kaj la enaerigado de materialoj uzataj por pritrakti meblojn kaj surfacojn (ekzemple formaldehido kaj benzeno).

Tamen la ideo ke oni povas (tre iomete) purigi aeron per plantoj estas bona merkatika argumento por vendi plantojn. Eĉ estas firmao kiu genetike selektas plantojn por ekhavi plantojn kiuj maksimume filtras poluaĵojn.

Ĉiuokaze, oni bezonas ventumi. Plantoj ne povas helpi kontraŭ troa humideco.

https://en.wikipedia.org/wiki/NASA_Clean_Air_Study

de Unknown (noreply@blogger.com) je 2024-04-16 18:34

Global Voices

La sokrota lingvo provante pluvivi en foresto de teknologio

Nesufiĉa interreta infrastrukturo sufokas esprimliberecon kaj lingvokonservadon

Origine publikigita la Global Voices en Esperanto

Bildo de Noran Morsi por Global Voices.

De Abdel Kareem Ben Qablan Al SocotriF

Ĉi tiu artikolo estas parto de serio kiu ekzamenas la parolliberecon [eo] kaj informan aliron en civitanaj spacoj tra ses lingvaj komunumoj en la MENA-regiono.  

En la turbulentaj jemenaj maroj, la antikva sokotra lingvo [eo] paliĝas meze de la pliiĝo de araba regado, la daŭra milito en Jemeno [eo] ekde 2015, kaj la ŝanĝiĝantaj ventoj de potenco en la regiono.

La insularo Sokroto [eo] longe eltenis la tajdojn de ekskludo kaj izolado meze de ŝanĝiĝantaj reĝimoj en Jemeno. Ĝi aperas kiel rimarkinda viktimo de politikaj hazardludoj, ĵetante ombrojn sur siajn homojn kaj lingvon. La nebulo de marĝeniĝo malklarigis la kulturan identecon de Sokotro kaj malhelpis ĝian lingvan progreson. Meze de tiuj defioj, la sokotroj baraktas kun tuja teknologia malfermiteco.

Malgraŭ la engaĝiĝo de la sokrotoj por sia gepatra lingvo, la foresto de esencaj teknologiaj servoj kiel alirebla interreto limigas ilian esprimon, negative influante la supervivon de la sokotra lingvo.

Tamen, seninterreta izoliteco protektis la lingvan kaj kulturan heredaĵon de la insularo dum jarmiloj. La rapida, neplanita teknologia salto, pelita de politikaj ŝanĝoj kaj la ĉeesto de la Unuiĝintaj Arabaj Emirlandoj (UAE), iĝis duoble tranĉa glavo por sokotroj, kovrante lingvajn kaj kulturajn rekonilojn.

Kio estas la sokotra lingvo, kaj kie ĝi estas parolata?

Mapo de Gerald J. Coleman el la Centra Informkolekta Agentejo (CIA), en CIA World Factbook 2015. Alirite ĉe Vikimedia Komunejo. Publika domajno.

La insularo Sokrotro [eo], vivanta natura kaj historia muzeo, staras gracie kiel kolosa ŝipo en la Hinda Oceano [eo]. Ĝia strategia loko ligas Okcidentan Azion (Proksiman Orienton), Azion, kaj Afrikon, funkciante kiel decida trairejo por petrolŝipoj.

Konsistante de kvar ĉefaj insuloj ornamitaj per natura kaj rara faŭno, la insularo atingis la statuson de Monda Heredaĵo de Unesko en 2008. La sokotra kulturo estas riĉa je mitoj, kiel esti la hejmo de la mita fenikso, kreante sian neston el cinamo-bastonetoj, kardamomo, kariofiloj kaj safrano.

La sokotroj, indiĝena etno apartenanta al la tribo Mahra Qahatani, fiere parolas sian praulan lingvon, la sokotran, kune kun la araba. Laŭ takso de Ethnologue [eo] temas pri proksimume 71,000 parolantoj.

Ahmed Al-Ramli, fakulo pri la sokotra heredaĵo kaj historio-esploristo, difinas la sokotran kiel “neskribitan parolan ŝemidan lingvon [eo]”, elstarigante unikajn trajtojn kiel la “flanka ش ” aŭ la “tria س”, forestanta en multaj ŝemidaj lingvoj.

Ofte erare konsiderata variaĵo de la araba, la sokotra estas oficiale klasifikita kiel afro-azia, ŝemida, kaj apartenanta al la moderna sudaraba lingvaro [eo].

Malgraŭ tiuj distingoj, al la sokotra mankas oficiala agnosko kiel lingvo en Jemeno, rezultigante ĝian klasifikon kiel dialekto prefere ol memstara lingvo.

En konversacio kun Global Voices pri agnosko de la sokotra kiel lingvo prefere ol dialekto, Saleh Al-Hajjar, iama kultura konsilisto de sokotra registaro, diris:

Every language has nouns, verbs, and articles. Socotri goes beyond, including verb conjugations, sources, various plurals, names of time, place, exaggeration, not to mention its rich literature, and extensive poetic compositions rivaling the pre-Islamic Mu'allaqat.

Ĉiu lingvo havas substantivojn, verbojn kaj artikolojn. La sokotra preteriras tion, inkluzive de verbokonjugacioj, fontoj, diversaj pluraloj, nomoj de tempo, loko, troigo, por ne mencii ĝian riĉan literaturon, kaj ampleksajn poeziajn kunmetaĵojn konkurantajn kun la antaŭ-islama Mu'allaqat [ndltr. grupo de sep longaj arabaj poemoj].

Kio estas la nuna stato de la teknologia fendo en Jemeno?

Sokotro. Foto de blackseav, Wikimedia commons. CC BY 3.0. 

Ekde 2015, Jemeno spertas gigantan militon inter la koalicio gvidata de Saud-Arabio kaj Unuiĝintaj Arabaj Emirlandoj, kaj hutio-ribeloj alianciĝintaj kun la forpasinta prezidento Ali Abdula Saleh [eo], kiu cedis la potencon post la protestoj de la Araba Printempo [eo] en 2011 kaj estis murdita de la hutioj en 2017 por ŝanĝi sian opinion kaj pledi por dialogo kun Saud-Arabio [eo].

UN opiniis ke la jemena krizo estis la plej malbona tutmonda humanitara katastrofo de la mondo, kiu rezultis en dekmiloj da civitanaj viktimoj, delokigante 3,3 milionojn da homoj, kaj submetante 80 procentojn de la populacio al malsato, subnutrado kaj malsano.

Laŭ Access Now la 25-an de junio 2020:

The brutal realities of the war are reflected in the internet and telecommunications infrastructure. It has become a battleground for exerting control, with authorities connecting or disconnecting the population to serve a military objective. As a result, millions of Yemenis have been deprived of their right to communicate, to access and exchange information, and importantly, to share their reality and lived experiences.

La brutalaj realaĵoj de la milito reflektiĝas en interreto kaj la telekomunika infrastrukturo. Ĝi fariĝis batalkampo por pligrandigi kontrolon, kun aŭtoritatoj ligante aŭ malligante la loĝantaron por servi armean celon. Rezulte de tio, milionoj da jemenanoj estis senigitaj de sia rajto komuniki, aliri kaj interŝanĝi informojn, kaj grave, kundividi sian realecon kaj vivajn spertojn.

La Jemena Politika Centro konfirmis, ke multaj retejoj estis blokitaj, kaj komunika infrastrukturo estis celo de atako ekde la komenco de la milito. La blokado sur Jemeno igis telekomunikajn kompaniojn nekapablaj konservi aŭ ĝisdatigi komunikado-instalaĵojn.

Komence de januaro 2022, sabotado difektis subakvan kablon kaj rezultis en 80-procenta redukto de la interreta kapacito, influante 28 milionojn da jemenanoj. Sabotado, cenzuro kaj daŭraj interretaj interrompoj izolas Jemenon de la tutmonda komunumo.

Kiel la foresto de interreto influas la dokumentadon
kaj disvastigon de la sokotra lingvo?

Insulo Sokotro. Foto de Rod Waddington el FlickrCC BY-SA 2.0. 

Ciferecaj rajtoj estas decidaj por sokrotoj, sed la foresto de baza interreta aliro grave limigas ilian liberan esprimon de opinioj, influante la evoluon, dokumentadon kaj konservadon de la lingvo. Minacanta danĝero por la sokotra lingvo kuŝas en la malabundeco de dokumentitaj literaturaj verkoj, ĉefe konservitaj en la mensoj de la pli aĝaj sokrotoj.

Ekde la komenco de 2022, la interreta penetra indico en Jemeno estis 26.7 procentoj, tio signifas ke 22,59 milionoj el 33 milionoj da homoj en Jemeno ne havas retaliron.

En konversacio inter sokrotaj intelektuloj kaj Global Voices, Skander Mohammed Althani, ĝenerala direktoro de la Fondaĵo pri Informa Teknologio en Sokotro [eo], emfazis ke la manko de interreto ne estas la sola obstaklo al la lingvodisvastigo. Li emfazis ke lingvoj disvastiĝis antaŭ la informteknologia revolucio.

Li emfazis la gravecon transiri de parola al skriba formo, notante ke, post ĉi tiu decida paŝo, teknologio povas kontribui al la tutmonda disvastigo de la sokrota lingvo.

Li ankaŭ emfazis kiel la foresto de alirebla interreto en la sokrota insularo subfosas la argumentojn de lingvo-entuziasmuloj kaj fakuloj kiuj pledas por la agnosko de la sokrota kiel memstara lingvo, prefere ol simple dialekto. Tiu foresto havas pli larĝajn sekvojn, etendiĝantajn preter sole la lingvo:

In this era, technology serves as the conduit for people's voices to reach decision-makers. The current state of fixed internet service in Socotra, introduced in 2010,  inadequately serves the Socotri people, lagging far behind the global information and technology revolution.

En ĉi tiu epoko, teknologio funkcias kiel la kanalo por ke la voĉoj de la popolo atingu decidantojn. La nuna stato de fiksa interreta servo en Sokotro, lanĉita en 2010, servas neadekvate la sokrotran popolon, postrestinte multe malantaŭ la tutmonda informa kaj teknologia revolucioj.

Li kredas, ke la alta kosto estas atribuita al ligado de la komunikadoj de Sokotro al la centra nodo per satelitoj, igante ĝin treege multekosta servo.

La sokotra akademiano d-ro Ahmed Terbahi subtenas ĉi tiun vidpunkton, emfazante ke “la foresto de interreto inter sokrotoj malhelpas la dokumentadon kaj konservadon de la lingvo, influante ĝian unikan kulturan heredaĵon kaj uzadon”. Li aldonas:

The internet's inadequacy, with service data not meeting people's needs, coupled with the lack of internet service in most areas of Socotra and disproportionately high costs compared to the general income, are the main reasons for the limited spread of the Socotri language.

La neadekvateco de interreto, kun servodatumoj kiuj ne kontentigas la bezonojn de la homoj, kunligita kun la manko de interreta servo en la plej multaj lokoj de Sokotro kaj misproporcie altaj kostoj kompare kun la ĝenerala enspezo, estas la ĉefkialoj de la limigita disvastiĝo de la sokotra lingvo.

La konsultisto pri kulturaj aferoj de Sokroto, Saleh Al-Hajjar, aldonis:

The absence of technology hinders the Socotris’ ability to create content and print books, contributing to a lack of foundational knowledge. If present, this knowledge could help leverage modern technology to identify letters and understand the unique phonetics of the Socotri language. Technology's presence in the archipelago is an urgent necessity for the spread of the language.

La foresto de teknologio malhelpas la kapablon de la sokrotoj krei enhavon kaj eldoni librojn, kontribuante al manko de fundamenta scio. Se tiu scio ĉeestas, tio povus helpi utiligi modernan teknologion por identigi literojn kaj kompreni la unikan fonetikon de la sokotra lingvo. La ĉeesto de teknologio en la insularo estas urĝa neceso por la disvastigo de la lingvo.

Kiel lingvaj defioj influas sokrotojn libere esprimi sin?

Dragon Blood Tree, Sokotro. Foto de . FlickrCC BY-SA 2.0 DEED.

La korbato de la sokotra kulturo ankoraŭ resonas sed ĝi estas je la rando de formortado pro konsekvenca neglekto far sinsekvaj jemenaj registaroj. Kritikaj rimedoj necesaj por la inkluzivigo de la lingvoj mahra [eo] kaj sokrota [eo] en edukaj instruplanoj estas evidente forestantaj. Krome, ekzistas palpebla manko de subteno por la dokumentado kaj konservado de la arta, kultura, literatura kaj lingva heredaĵo de la sokrota.

Tiu ĉi kultura erozio estas minaco pro la ekstrema manko de iniciatoj por protekti la unikan medion de la insularo. Nekontrolitaj kaj neplanitaj konstrulaboroj havis negativajn efikojn sur la insularo, plue minacante la sokotran kulturon.

La geografia izoliteco de Sokotro kaj ĝia memstara naturo konservis la praulan lingvon. Infanoj lernas ĝin hejme antaŭ ol akiri la araban, la oficialan lingvon en la lernejo.

Tamen, la lastatempaj ŝanĝoj en la vivstilo de la insularo, sekvo de migradoj pro milito kaj la entrudiĝo de UAE [eo], kaŭzis sorĉon de ŝanĝo. Kontestate prenante kontrolon de la insulo en 2018, la UAE konektis la insulon al sia reto en 2020, anstataŭigante la jemenan interretan reton. En 2023, la UAE plu malkonektis la jemenan fikstelefonan servon kaj moveblan reton, favore al la telekomunika reto de UAE.

La sokrotoj esprimas siajn zorgojn pri la efiko de tiuj ŝanĝoj sur ilia kulturo kaj lingvo.

Profesoro Omar Suleiman bin Qublan, ĝenerala direktoro de la Kultura Oficejo de Sokotro, en konversacio kun Global Voices, esprimis ĉi tiujn zorgojn, deklarante:

Concerns loom over the Socotri language as island's residents mingle with outsiders, especially city-bound migrants. These shifts contribute to the gradual erosion of identity, heritage, and Socotran culture, as cultures blend and expressions intertwine. Newcomers face challenges conversing in Socotri, thereby impacting its usage, especially in the key urban centers of the archipelago.

Estas zorgoj pri la sokotra lingvo ĉar la loĝantoj de la insulo miksiĝas kun eksteruloj, precipe urbemaj migrantoj. Tiuj ŝanĝoj kontribuas al la laŭpaŝa erozio de identeco, heredaĵo kaj sokotra kulturo, kiam kulturoj miksiĝas kaj esprimoj miksiĝas. Novuloj havas malfacilecon konversacii en la sokrota, tiel influante ĝian uzadon, precipe en la ĉefaj urbaj centroj de la insularo.

Kontraŭ tiu fono, junaj intelektuloj kaj entuziasmuloj reagis al la perceptita minaco al sia lingvo, identeco, kaj vivmaniero establante la 9-an de majo 2023 la sokotran lingvo-centron por studoj kaj esplorado. Tio sekvis la Sudan Konsultiĝan Renkontiĝon en la ĉefurbo Adeno, oficiale agnoskante la lingvojn mahran kaj sokrotan en siaj respektivaj regionoj.

Ĵurnalisto Abdulrahman Jassfi opinias, ke la sokrota lingvo-centro helpos konservi la lingvon, precipe se ĝi estas inkluzivita kiel fako en elementaj lernejoj.

Inter defioj, la sokrota lingvo alfrontas formortadon sed prosperas pro la persistemo de sia popolo. En la delikata ekvilibro inter tradicio kaj moderneco, la sorto de la sokrota estas necerta. La rakonto emfazas la bezonon je agnosko, konservado kaj adaptado, reflektante la rezisteman spiriton de komunumo favora al la konservado de la unika melodio de la sokrota dum la paso de la tempo.

de Herman Dekeŭnink je 2024-04-16 17:20

Jorge

bibliografio de verkoj de Jorge Camacho

Ĉefaj verkoj:

[Lasta aktualigo: 26.12.2023]

Poemaroj:
*Poemoj en Ibere libere (kun aliaj, 1993) / en OLE / en la libroservo de UEA
*Poemaro Celakantoj (2004) / ole / ls
*Poemaro Saturno (2004) / ole / ls
*Poemaro Eklipsas (2007) / ole / ls
*Poemaro Koploj kaj filandroj (2009) / ole / ls
*Poemaro La silika hakilo (2011) / ole / ls
*Poemaro En la profundo (2013) / ole / ls
*Poemoj en Nova mondo en niaj koroj (2016) ls
*Poemaro Strangaj spikoj (2016) / ole / ls
*Poemaro Palestino strangolata (2016) / ole / ls/ prezentofilmo pri Palestino strangolata
*Poemaro Brulvunde (2017) / ole / eldls / prezentofilmo pri Brulvunde
*Poemoj en Baza literatura krestomatio (BLK, 2019) / LOdE

En la hispana: 
*Palestina estrangulada (NOVA!!!: "segunda edición, revisada y ampliada") (legu en Esperanto la enkondukon de Santiago Alba) 
 














Eseoj kaj prelegoj:
*Iuj prelegoj haveblas en la disko Barlastono bis!
*Eseo Amika rondo varma aŭ pri la verda junularo en Fonto, n-ro 117 (Septembro 1990)
*Eseo Kion oni trovas en la tekstoj de “Persone” en Fonto, n-ro 132 (Decembro 1991)
*Prelego Ĉu verki aŭ ĉu ne verki esperante? en Barlastono bis! 3 (1993)
*Prelego La tekstoj de rokmuzika grupo Persone en Esperanto en Barlastono bis! 4 (1994)
*Eseo Enkonduko en la verkaron de Miguel Espinosa en Menade bal püki bal (kun aliaj, 1998)
*Eseo La mava lingvo: neologismoj kaj malneologismoj en esperanto en Lingva arto. Jubilea libro omaĝe al William Auld kaj Marjorie Boulton (kun aliaj, 1999)
*Vikipedia artikolo Esperantigo de vortoj el hispana fonto (2005) 
*Eseo Lingvaj manipulistoj en Beletra Almanako 1 (Septembro 2007)
*Recenza eseo Poeto en marĉando kun Anubo en Beletra Almanako 1 (Septembro 2007)
*Recenza artikolo Esperanto kiel ĉioklevo en Libera Folio (2011)
*Eseo La esperanta malpopolo en La arto labori kune (kun aliaj, 2010) 
*Eseo De hajko al hajko en Belarta rikolto 2013 (kun aliaj, 2013)
*Eseo Vortoj en vortaroj en Beletra Almanako 18 (Oktobro 2013)
*Eseo Motivoj por ne kabei en Beletra Almanako 19 (Februaro 2014)
*Eseo Lanta fajro en Beletra Almanako 21 (Oktobro 2014)
*Artikoloj Japanujo kaj mi kaj Malheloj kaj malbeloj en HEL en Beletra Almanako 25 (Februaro 2016)
*Eseo La vartisto de vortoj en Belarta rikolto 2016 (kun aliaj, 2016)
*Filmeto pri la poezio de Baldur Ragnarsson (2016) 
* Artikolo La senlima okupacio (2024) NOVA!!!

Rakontoj kaj noveloj:
*Rakonto en La mirinda libro (kun aliaj, 1984)

*Rakontoj en Sferoj 6 (kun aliaj, 1988)
*Rakontetoj en Trezoro. La Esperanta novelarto (kun aliaj, 1989)
*Rakontoj en Pandemonio (kun aliaj, 1990)
*Rakontoj en Sur la linio (1991)
*Rakontoj en Sferoj 8 (kun aliaj, 1993)
*Satira novelo La Majstro kaj Martinelli (1993)
*Rakontoj en Ekstremoj (kun aliaj, 1997)
*Rakontoj en Sferoj 10 (kun aliaj, 2000)
*Rakontoj en Mondoj 2001 (kun aliaj, 2001)
*Rakonteto en Samideanoj (kun aliaj, 2006)
*Rakonto Varme vama verko en Beletra Almanako 7 (Februaro 2010)
*Rakontetoj en Vizaĝoj (kun aliaj, 2010)
*Rakonto Milito en kvar strekoj en Beletra Almanako 10 (Februaro 2011)
*Rakonto Manifesto de raŭpo en Beletra Almanako 21 (Oktobro 2014)
*Rakonto La ŝtormo en Beletra Almanako 22 (Februaro 2015)


Tradukoj:
*Tradukitaj poemoj de Ángel González en Astura bukedo (kun aliaj, 1987)
*Tradukita politika eseo Letero el Palestino de Santiago Alba (1990)
*Traduko de hispanlingve verkita prozaĵo de Camacho mem pri drogoj La ĉapo de la sterko-vermo (1995; reta eldono)
*Tradukitaj noveloj kaj poemoj de Jorge Luis Borges en La sekreta miraklo (kun aliaj, 2008)
*Tradukitaj poemoj en Poezio: armilo ŝargita per futuro (kun aliaj, 2013)

Recenzoj:

*Hispanlingva parto de Hejma vortaro (kun aliaj, 1999)
*Kontribuo al la vortaro Gran Diccionario Español-Esperanto (kun aliaj, 2003)

Aliaj:
*Tekstoj en la bitlibro La Deka logo (kun aliaj, 2003)

Blogoj:
*La blogo de Jorge, ĉe jorgecice.blogspot.com
*Bloga vortaro, ĉe blogavortaro.blogspot.com
*Esperanta Respubliko, ĉe esperantarespubliko.blogspot.com

Pri li:
*Fonto, n-ro 117 (Septembro 1990)
*Iltis-Forumo, n-ro 3/1992 (jaro 4)
*Fonto, n-ro 284 (Aŭgusto 2004)
*Concise Encyclopedia of the Original Literature of Esperanto, de Geoffrey Sutton , Mondial, New York, 2008
*Intervjuo en Kontakto, n-ro 249 (2012:3), p. 5-8.
*En la retejo OLE
*En la retejo de Ralph Dumain

de Jorge (noreply@blogger.com) je 2024-04-16 11:10

La senlima okupacio

 



La senlima okupacio

Israela propagando

En la numero 314 (2023:3) de Kontakto (p. 8-9) estis publikigita teksto de Amri Wandel kiun maleblas nomi artikolo, tiom plena ĝi estas je propagando cionisma, militisma kaj porkoloniisma, je mensogoj kaj krimpravigoj. Ne kompreneblas ke Kontakto unue mendis artikolon de li kaj poste decidis publikigi tian tekston entute. Ĉi tiu mia respondo sendube havas mankojn: mi ja ne estas fakulo pri la temo, ankaŭ ne judo nek palestinano (kvankam kredeble kiel hispano mi havas judajn, arabajn kaj tamaziĥtajn praulojn aŭ radikojn), sed nepras refuti ankaŭ en Esperantujo la abomenindan argumentaron de Wandel kaj similuloj. La abundaj notoj estas por tiuj kiuj volas legi pli detale pri la diversaj temoj.

Se Wandel, profesie astrofizikisto (tion li asertas), enfermus sin en observejon nur por ne rigardi la mondon ĉirkaŭ si, oni povus citi pri li jenajn versojn de la hispanlingva verkisto kataluna Manuel Vázquez Montalbán (1939-2003): "vanas kosmonaŭto / kontemplanta stelojn / por la ratojn ne vidi". Tamen Wandel estas cionisma propagandisto de la plej plumpa kaj fia speco: muta pri la historio de la okupacio, aproba je la masakradoj fare de la israelaj armeo kaj registaro (kies mensogojn li ripetas sen ŝanĝi eĉ komon), neanto de la palestinaj rezisto kaj popolo kaj de ĉi ties plej bazaj rajtoj. Mi miras ke li kaj Esperanto-Ligo de Israelo kiel verdŝminkantoj (ne en la ekologiisma sed en la esperantisma senco) de la israelaj okupacio kaj genocido[1] ne estas tuj forpelitaj el Universala Esperanto-Asocio, de kiu Wandel mem estas longdaŭra gvidanto.

Jam la titolo mem de la teksto, nome "Milito inter Israelo kaj Hamas", estas misgvida. Oni ne povas senplie nomi milito tion kio okazas inter plej moderne ekipita armeo de ĉ. 170.000 soldatoj (plus 360.000 rezervistoj kaj miloj da dungosoldatoj[2]), kun bomb-avioj kaj atakdroneoj, misiloj, tankoj, batal- kaj submar-ŝipoj (kaj atombomboj), havenoj kaj flughavenoj unuflanke, kaj rezistomovado de inter 15.000 kaj maksimumege 30.000 batalantoj[3]. Li mem skribas iom poste ke, kontraste kun la nuna situacio, “en 1973 estis batalo inter armeoj”. 

En la komenco estis Gazao

Post la titolo, Wandel komencas sian tekston (senditan al Kontakto en la komenco de Novembro, kiam Israelo estis murdinta jam ĉ. 10.000 gazaanojn[4]) kvazaŭ la nuna “milito” en Gazao komenciĝus per la Hamas-operaco Tufun al-Aksa (Inundo Al-Aksa) de la 7a de Oktobro 2023. Tamen tute ne estas tiel, kaj aserti tion egalas mensogi. Unue, inter la komenco de 2023 kaj la fino de Septembro (do antaŭ la Hamas-operaco) almenaŭ 247 palestinanoj (inter ili 47 infanoj) estis murditaj de israelaj soldatoj kaj setlantoj; en la sama periodo, israelaj setlantoj lanĉis 800 atakojn kontraŭ palestinanojn kaj palestinajn proprietaĵojn, kaj pli ol 1.100 palestinanoj estis perforte elpelitaj el siaj hejmoj. Due, jam de 16 jaroj (de 2007) Gazao suferis blokadon truditan de Israelo, laŭ kiu i.a. 96% de la akvo en Gazao ne trinkeblas, kaj elektro haveblas nur sporade. Trie, kiel rezulto de israelaj milit-agoj en Gazao inter 1.1.2008 kaj 19.9.2023, pli ol 5.365 palestinanoj estis murditaj (inter ili 1.206 infanoj)[5]. Estas bone konate ke, laŭlonge de la jaroj, da palestinanoj mortis almenaŭ dudekoble pli ol da israelanoj[6]. Aldona fakto: Gazao (t.e. la t.n. Gaza-strio aŭ, Wandel-vorte, “Gaza-sektoro”, sed pri tio tuj poste) estas unu el la plej dense loĝataj regionoj en la mondo, kun pli ol 2.300.000 loĝantoj en 365 km2 (6.507 homoj/km2 kompare kun 447 homoj/km2 en Israelo). Oni nomas Gaza-strio la teritorion el kiu Israelo faris koncentrejon de palestinanoj, nun ŝoke memorigantan pri la varsovia geto. Ringmurita prizono en kiu la israelaj soldatoj postenas kiel provosoj, malhelpante movojn, humiligante civilulojn ktp, dum Israelo profitas de naturaj resursoj de Gazao kiel akvo kaj future eventuale ankaŭ gaso[7]. Ni citu la deklaron de la Alta Reprezentanto de EU por Eksteraj Aferoj Josep Borrell je 18.3.2024: “Gazao estis, antaŭ la milito, la plej granda subĉiela prizono. Hodiaŭ ĝi estas la plej granda subĉiela tombejo. Tombejo por dekoj de miloj da homoj, kaj ankaŭ tombejo por multaj el la plej gravaj principoj de humanitara juro”[8].

Kial “tombejo”? Pro la “humana” aŭ humanitara respondo de Israelo: en la 6 monatoj pasintaj inter 7.10.2023 kaj 8.4.2024 Israelo murdis pli ol 33.000 palestinanoj (t.e. 1,43% de la tuta loĝantaro), inter ili 15.000 infanoj (tamen ne pli ol 5.000 batalantojn de Hamas), kaj vundis pli ol 75.000 homojn; du milionoj da homoj (aŭ 70% de la loĝantaro) estis forlokitaj, multaj el ili pli-ol-unu-foje; duono de la loĝantaro riskas suferi malsaton rekte kaŭzitan de Israelo (uzi malsatigon kiel armilon estas plia militkrimo); pli ol duono de la domoj estis detruitaj aŭ damaĝitaj, kaj la israelaj bombadoj detruis ankaŭ hospitalojn, lernejojn, universitatojn, bibliotekojn, moskeojn (kaj iujn kirkojn), kultivejojn, eĉ tombejojn[9], kune kun stratoj, vojoj kaj ĉiaj infrastrukturoj (tamen oni ne sukcesis pruvi la ekziston de sekreta subtera Hamas-bazo sub ajna hospitalo de Gazao, malkiel Israelo insiste asertis). Aldone estas blokita ankaŭ la ricevado de kuraciloj, inkluzive de anesteziloj i.a. por amput-operacioj, ankaŭ de infanoj. Nu, necesus, necesos tuta libro por priskribi la nunan detruadon de Gazao. Ĉiel ajn, por kompletigi la bilancon ni aldonu ke inter 7.10.2023 kaj 23.3.2024 pli ol 7.700 palestinanoj estis kidnapitaj de israelaj teroristoj en Cisjordanio, kaj ĝis 8.4.2024 almenaŭ 260 israelaj uniformitaj teroristoj (sen inkludi dungosoldatojn) estis "neŭtraligitaj" (t.e. mortigitaj) de palestinaj rezistantoj ekde la komenco de ties tera invado ("ofensivo") de Gazao.

Malhomigo kiel celo kaj ilo

Tamen nun ni scias kiel la okcidenteske racie kaj burokrate ŝminkita sed profunde sovaĝa potenco Israelo atingis tiujn rekordajn nombrojn. La israela armeo uzis komputilan programon bazitan sur AI (artefarita intelekto) nomatan Lavender (lavendo) por elekti 37.000 palestinanojn (kaj iliajn hejmojn kaj do ankaŭ iliajn tutajn familiojn) kiel celojn de noktaj bomb-atakoj[10]. La tiel kompilita murdolisto permesis dediĉi ne pli ol po 20 sekundojn al la decido ĉu bombi ies domon, ies hejmon, enkalkulante eblon de 10% da eraroj en la sistemo (krom tio ke la rilato de multaj el tiuj homoj kun Hamas ofte estis nur hazarda aŭ marĝena). Cetere, oni preferis uzi neprecizajn bombojn, kiuj kostas multe mapli da mono. Kiel rezulto, miloj da virinoj kaj infanoj kaj aliaj familianoj estis murditaj de la israelaj bomboj, ĉefe en la unuaj semajnoj post la 7a de Oktobro. Krome, por ĉiu negrava membro de Hamas la sistemo permesis murdi ekstre ĉ. 15-20 civilajn viktimojn, dum por pli gravaj Hamas-anoj la nombro de eblaj flankaj murditoj kreskas al 100. Tio ne nur kongruas kun la kutima israela politiko pri kolektiva punado de palestinanoj (inkluzive de foreksplodigo de la domo de iu kiun ili opinias “teroristo”), siavice ŝoke simila je la principo Sippenhaft de la nazia juro (nome la jura kunkulpeco de familianoj kaj proksimuloj), sed ĝi ankaŭ perfekte ekzemplas gravan trajton de la modelaj kampanjoj de la israelaj registaroj kaj armeo: malhomigon. Malhomigo signifas trakti la malamikojn kiel subhomojn aŭ nehomojn, kiel bestojn aŭ plagon kiun oni rajtas ekstermi (israelanoj tre diligente lernis tiun lecionon de nazioj). Nu, tiun algoritman manieron murdi, la mirindan Lavender-programon, asepsan kiel la naziaj gaskameroj kaj kremaciejoj, kreis la Unuo 8200 (la plej granda en la israela armeo)[11], konsistanta grandparte el talentaj kaj mojosaj 18-21-jaruloj[12], elstara montro de la glata kunlaborado inter la israelaj universitatoj, armeo kaj industrioj. 

En ĉi tiuj ses monatoj Israelo murdis ankaŭ ĵurnalistojn kaj laboristojn de sanservoj kaj de humanitaraj neregistaraj organizoj (NROoj) helpantaj la palestinan loĝantaron; ke la "internacian komunumon" skandalas la murdo de NROanoj nur kiam temas pri blankaj nacianoj de Britujo, Polujo, Kanado-Usono aŭ Aŭstralio – jen plia ekzemplo de la malhomigo koncerne palestinanojn. Tute alie oni reagus se temus pri blondaj blu-okulaj ukrainoj anstataŭ pri nuraj brunaj “araboj”…

Bagateligo de la holokaŭsto

Kompreneble Wandel, kiel plia propagandisto, ne povas eviti tuj mencii la holokaŭston. Kiel diris publike la brita juda reĝisoro Jonathan Glazer (1965) kiam li akceptis la holivudan Oscar-premion por la filmo The Zone of Interest[13] (2023; La intereszono[14]) je 10.03.2024, “Ĉiuj niaj elektoj estas faritaj por speguli la nuntempon kaj por ke ni alfrontu ĝin. Ne por diri ‘Rigardu kion ili faris tiam’ sed ‘Rigardu kion ni faras nun’. Nia filmo montras, kien kondukas la plej malica malhomigo. Ĝi formis ĉiom de niaj paseo kaj nuntempo. Ĝuste nun ni staras ĉi tie kiel homoj kiuj refutas ke ilian judecon kaj la holokaŭston kaperas okupacio kiu kondukis tiom da senkulpuloj al konflikto. Same por la viktimoj de la 7a de Oktobro en Israelo kiel tiuj de pluokazanta atakado kontraŭ Gazaon, ĉiuj viktimoj de tiu malhomigo – kiel ni rezistos?”[15]. Wandel estas unu plia el tiuj kaperantoj de la holokaŭsto.

Ĉi-kuntekste ni atentu eseon de la itala juddevena artkritikisto kaj eseisto Stefano Levi Della Torre (1942) kiu, surbaze de pli fruaj verkoj de Primo Levi kaj de Edgar Morin, prezentas la demandon ĉu la Ŝoaho (hebre-devena nomo por la Holokaŭsto) estas fakto ekstrema kaj unika en la historio kaj do nekomparebla kun aliaj ekstermoj kaj masakroj, aŭ ĉu ĝi estas la paradigmo de ĉia planita, sistema buĉado aŭ genocido, kaj li respondas al tio elektante la duan eblon, ĉar elekti la unuan signifus degradi la memoron de la viktimoj de Aŭŝvico reduktante ĝin al ilo kaj pravigo de naciisma politiko. Li demandas sin ĉu oni tenadas la memoron pri la Ŝoaho por ke tia historia fakto ne okazu refoje al judoj aŭ ĉu por ke ĝi ne reokazu entute al judoj nek al iuj ajn. Stefano Levi mencias kiel Primo Levi ne komparis sed konfrontis la ŝoahan unikecon kun aliaj hororoj kiel Hiroŝimo kaj Nagasako, la Gulago, la vjetnama milito, la kamboĝa singenocido, la malaperigitoj en Argentino ktp (mi aldonus la genocidon en Ruando antaŭ 30 jaroj), kaj ke tiu konfronto ne banaligas sed elstarigas la unikecon de la nazia ekstermeja sistemo: unika ne signifas nemalĉifrebla. Al kio Stefano Levi aldonas jenan koncizigon de ideo de Primo Levi: "la ekstrema malbono ne estas fremda, ne venas el la luno, sed kuŝas latente en nia propra normaleco" (kio pensigas min pri fama verko de Hannah Arendt). Aŭŝvico por Primo Levi estis ne horora negativa idolo nemalĉifrebla sed instruo kaj averto kontraŭ latentan eblon. Kaj unu tipa venena elemento en ĉia eksterma programo estas viktimismo fare de la ekzekutistoj (la verajn viktimojn oni rigardas kiel minacon). Rezulte (Stefano Levi plu argumentas) oni nun komprenu ke la Ŝoaho estis krimo kontraŭ la judojn kun la dimensio de krimo kontraŭ la homaron. Kaj tio ne reduktas la sencon de la Ŝoaho sed, male, plifortigas ĝin. Ĝi estas universala paradigmo. Ne malgraŭ sed pro sia unikeco. Ĝi estas ne frostigita monumento sed aktiva kaj aktuala instruo. Nei tion, kiel iuj faras, signifas turni ĝin de krimo kontraŭ la homaron en krimon de la homaro kontraŭ la judaron; signifas igi la homaron eterne ŝulda al la judaro, kiu tiel ĉi estos rajtigita decidi kaj fari kion ajn kiam ajn; signifas apartigi la judaron disde la homaro kaj konverti ĝin en eternan viktimon. Ĝuste kion (en la opinio de Stefano Levi) faris Netanjahu proponante ĉe Jad Vaŝem (la oficiala institucio kaj nacia muzeo por memorigi pri la Ŝoaho en Israelo) la elpeladon de palestinanoj, pri kio Stefano Levi konkludas jene: “Kaj ĉi tio ŝajnas al mi, kiel al tiom da judoj en Israelo kaj tra la mondo, insulto al 6 milionoj da mortintoj, kaj al la justuloj de la nacioj, kiuj sciis vidi en la persekuto kaj en la genocido de la judoj krimon kontraŭ la homaron”[16]

Kiuj estas la teroristoj?

Wandel nomas Hamason “fundament-islama ekstremista teror-organizo” kaj komparas ĝiajn agojn kun tiuj de “la Islama ŝtato (angle ISIS)”. Kiel skribis la palestina ĵurnalistino Asmaa al-Gul (1982) en artikolo de 04.12.2023 en la franca ĵurnalo Le Monde[17], “Hamas ne estas izolita de la socio, kia ajn estas la impreso de Emmanuel Macron [...]. Egaligi ĝin al la Islama Ŝtato respondas pli al komunika politiko ol al analizo. Ĝi malklarigas la historion de la movado, kiu, el branĉo de la egipta Islama Frataro, tolerita de la israelanoj kiam ili regis Gazaon, iĝis politika kaj armita rezista movado kiu venkis en nefermitaj elektoj en 2006. Por ĝihadisma movado kiel la Islama Ŝtato, Hamas estas malamiko: ĝi estas naciisma movado, kiu ne aplikas ŝarion kaj kiu partoprenas en demokratiaj procezoj, inkluzive de studenta administrado de la universitato kaj profesiaj elektoj. Fakte, la grupoj aliĝintaj al Islama Ŝtato, kiuj aperis en 2018 en suda Gazao, estis rapide eliminitaj de Hamas en kampanjo tiel senindulga kiel efika; eble multe pli efika ol la francaj operacoj en Sahelo”; kaj poste: “Kvankam niaj valoroj, principoj kaj vizioj diverĝas, ĉi tiu brutala milito ne lasas al ni alian elekton ol toleri Hamason. Kiam la tankoj, aviadiloj kaj batalŝipoj de okupanta potenco invadas Gazaon, mortigante pli ol 14.000 civilulojn [nun jam pli ol 33.000], sub la preteksto de ekstermado de Hamas, estas nur unu malamiko: la okupacio”; al kio ŝi aldonas: “Oni ne povas riproĉi popolon pro simpatio je movado, kiu defendas ĝin”. Ĉi-rilate ni ne forgesu kiel Israelo favoris i.a. financan plifortigon de Hamas por tiel malfortigi ĉi ties rivalojn (ĉefe Fatah sed ankaŭ la Popola Fronto por la Liberigo de Palestino)[18], nek kiel Israelo konstante rifuzis diversajn diplomatajn provojn kaj proponojn de Hamas[19].

Wandel skribas ke “ĉirkaŭ 3.000 teroristoj transiris la limon kaj ene de kelkaj horoj sisteme murdis ĉirkaŭ 1.400 israelanojn, plejparte familiojn, virinojn, infanojn kaj bebojn” kaj ke “la teroristojn sekvis amaso da neorganizitaj palestinanoj el Gaza, kiuj plu rabis, perfortis kaj forbruligis”. Tiuj asertoj estas aro da nepruvitaj akuzoj (kiujn Hamas neas), kiel montras esploroj de diversaj ĵurnalistoj pri la sistema falsado de faktoj fare de la israela propagando, kiel la fabrikita mensogo pri 70 senkapigitaj beboj, kiu poste pruviĝis malvera[20]. La “hororaĵoj” distrumpetitaj de Yosi Landau kaj la konservativa ultraortodoksa organizo ZAKA, kiujn Wandel citas, estas nura aro da mensogoj[21], kiujn senkritike akceptis kaj disvastigis internaciaj ĵurnalistoj kaj eĉ la usonaj prezidento Biden kaj ministro pri eksteraj aferoj Blinken mem (la “internacia komununo” same senkritike tuj englutis la nepruvitajn akuzojn de Israelo kontraŭ la UN-agentejon UNRWA kun la celo ĉesigi ĉi ties nemalhaveblan humanitaran aktivadon en Gazao; reage al tio mi decidis kotizi subtene por UNRWA). La samon oni povas diri pri la akuzo pri sistema seksperfortado de virinoj fare de Hamas dum la operaco, por kio oni transturnis kiel ganton eĉ la konkludojn de sufiĉe mankohava UN-raporto: “Malgraŭ la fakto ke la raporto de [Pramila] Patten ne trovas ajnajn kredindajn informojn pri sistema seksperfortado la 7an de Oktobro, ke ĝi havas neniujn enketajn povojn, kaj ke ĝi havas okulfrapajn breĉojn en kredindeco kiujn ĝi ne povas trakti ene de sia mandato, la okcidenta amaskomunikilaro sekvis la gvidon de la israela registaro kadri la raporton kiel pravigon de la rakonto de Israelo ke Hamas faris sisteman seksperfortadon la 7an de Oktobro”[22]. Rilate al la mortigoj, la “1.400 murditaj israelanoj” en la Hamas-operaco estas fakte sume 1.139 homoj, el kiuj: 71 eksterlandanoj, 695 israelaj civiluloj (inter ili 36 infanoj) kaj 373 membroj de sekurecaj servoj (armeo, polico ks)[23]. Ne estas klare kiomon el tiuj murdoj kulpis la “amika fajro” de la israela armeo mem[24] en aplikado i.a. de la t.n. Hanibal-direktivo (nome: israela civilulo aŭ soldato prefere estu mortigita de la israela armeo ol kaptita viva de la malamiko kiel ostaĝo[25]) aŭ rekte pafado kaj bombado sendistingaj kaj senbridaj (menciindas la 3 israelaj kaptitoj kiuj sukcesis liberiĝi nur por poste, videble senarmaj, esti depafitaj de sia propra armeo). Koncerne la 659 adoltajn civilulojn, Israelo havas devigan armean servon (kun iuj esceptoj) de minimume 24 monatoj por virinoj kaj 32 por viroj[26]. Tiurilate, adoltaj kibucanoj kaj setlantoj estas ne senrespondecaj civiluloj sed aktiva parto de la kolonia okupacio de Palestino.

Oni povas bedaŭri kaj kondamni la 1.139 mortojn kaŭzitajn tute aŭ parte de la Hamas-operaco, same kiel oni devas bedaŭri kaj kondamni la dekmilojn da murdoj de palestinanoj fare de Israelo dum la koloniado kaj okupacio, tamen tiuj bedaŭroj kaj kondamnoj ne helpas kompreni la motivojn de la diversaj agoj. Konkrete, la Operaco Inundo Al-Aksa refoje igis palestinanojn aktivaj aktoroj de la eventoj, ne nuraj pasivaj suferantoj de preskaŭ atingita interkonsento inter Israelo kaj kelkaj arabaj regnoj kiel Sauda Arabujo – kio kondamnus ilin al ia politika limbo kiel tiu de nord-amerikaj indiĝenoj aŭ de aŭstraliaj aborigenoj. Aldone ĝi detruis la miton pri nevenkeblo de la israela armeo, kiu en la 7a kaj 8a de Oktobro montriĝis senscia, sengvida kaj plurflanke atakebla. Se la israela armeo fine ne atingos la deklaritan sed nerealisman celon elimini Hamas'on, tion oni perceptos kiel nevenkon aŭ eĉ malvenkon, kaj interalie ĝi signifos ke israelanoj kaj palestinanoj devos kunsolvi la konflikton ne milite sed politike. Kvankam, verdire, la elimino de Hamas nun aspektas pli kiel preteksto kaŝanta la veran celon de Israelo: ĉu ekstermi ĉiujn gazaanojn (kion, teorie, "Okcidento" ne tolerus), ĉu elpeli ilin ĉiujn definitive en Egiptujon (sed Egiptujo ne volas kunlabori en tiu "fina solvo", kaj ĉiel ajn tia “etna purigo” igus Egiptujon kaj Jordanion rekonsideri siajn packontraktojn kun Israelo[27]) – ja la ideo tenadi ilin plu en la gazaa koncentrejo aŭ forgesejo ne plu eblas post la Hamas-operaco. En vortoj de Meron Rapoport: “Batalhalto povus devigi la judan publikon alfronti pli fundamentajn demandojn. Se la aferstato ne povas daŭri plu, kaj konstanta milito kontraŭ la palestinanojn ne povas atingi la deziratan venkon, tiam restas nur la vero: ke la sola maniero por ke judoj vivu sekure estas politika kompromiso kiu respektas la rajtojn de la palestinanoj”[28]. En ajna okazo, maleblas reiro al la situacio antaŭa al la 7a de Oktobro.

Wandel senĝene uzas la vorton “teroristoj” por paroli pri Hamas, kvankam ĝi certe pli taŭgas por priskribi la sisteman elpeladon de palestinanoj el iliaj loĝlokoj en la daŭro de la lastaj 7 aŭ 8 jardekoj, la metode planitan “etnan purigadon” de Palestino (legu pri tio poste ĉi-sube). Ke la batalantoj de Hamas kaj la palestinaj civiluloj kiuj sekvis ilin trans la “limojn kaj barojn” en la “israelan teritorion” de kibucoj kaj setlejoj mortigis homojn kaj faris diversajn krimojn, tion oni ne neas. Temas pri la violento de la koloniatoj kontraŭ la koloniantojn kiun Frantz Fanon (1925-1961) tre klarvide analizis en sia verko Les damnés de la terre (La damnitoj de la tero, 1961). Ĝenerale oni bonvolu ne egaligi, ne kompari la militkrimojn de la terorismaj israelaj armeo kaj registaro kun la operacoj de la diversaj palestinaj rezistomovadoj. Ĉi-koncerne oni spektu la intervjuon kun la jud-usona historiisto kaj politikologo Norman Finkelstein (1953) je 6.4.2023 pri la milito en Gazao[29], en kiu li demandas sin kaj onin kiujn aliajn eblojn havis la batalantoj de Hamas, nome viroj naskiĝintaj en koncentrejo, vivantaj en ĝi kaj principe destinitaj same morti en ĝi. Ne kaprice Finkelstein komparas la Hamas-operacon kun la ribeloj de nigraj sklavoj en Usono kiel tiu de Nat Turner en 1831[30]. Oni memoru, ekzemple, ke, kiel respondo al la protestoj en Gazao en 2018, Israelo murdis 189 homojn kaj vundis pli ol 23.000[31] (ankaŭ handikapitojn[32]). 

La ekskluziva rajto je sindefendo kaj la antisemiteco de la ceteraj

Kaj ni demandu nin: kial oni parolas ĉiam pri la rajto de Israelo je sindefendo sed neniam pri la rajto de palestinanoj defendi sin kontraŭ senĉesan agreson kiu daŭras jam 7 aŭ 8 jardekojn[33]? Ĉi-koncerne ni turnu nian atenton al la analizo de la palestin-usona aktivisto Noura Erakat (1980) en interesega artikolo de 2014[34]: kiel okupacianta potenco, Israelo ne havas la pretendatan rajton je sindefendo; anstataŭe ĝi ja havas devojn por la loĝantaro de la okupaciataj teritorioj.

Tiu ĉi temo rekte ligiĝas kun alia, nome lingva manipulado, kiun Wandel regas nur amatore sed pri kiu profesiaj israelaj propagandistoj majstras. Pri tio indus verki tutan libron (mi limigis min al nura renversado de lia uzo de vortoj kiel “teroristo” en tiu ĉi artikolo). Anstataŭe mi proponas al legantoj mian poemon Duoblaparolo[35] (vidu ankaŭ en la fino), titolo kiu amalgamas du vortojn el fama romano de George Orwell: duoblapenso (doublethink) kaj Novparolo (Newspeak).

Kredeble kelkaj refoje nomos min (nov-)antisemito, kiel jam faris Valerio Ari kaj kompanio en la 1990aj jaroj, sed ĉi-foje al mi estos indiferente, tian fals-insulton iuj ĵetis ankaŭ kontraŭ la Ĝeneralan Sekretarion de UN António Guterres kaj kontraŭ la Altan Reprezentanton de EU por Eksteraj Aferoj Josep Borrell, inter multaj aliaj, eĉ kontraŭ judojn kiuj publike kritikas la sovaĝecon de Israelo (tiujn oni nomas “sinneaj judoj”). 

Por trankviligi la samideanojn kiuj indiferentas pri la sorto de gazaanoj konkrete kaj palestinanoj ĝenerale, tamen ne pri tiu de israelanoj, Wandel skribas: “Israelaj e-istoj bonŝance ne estis rekte trafitaj, sed la tuta lando estas nun en malfacila situacio, lernejoj ne funkcias, multaj viroj estas mobilizitaj al la armeo kaj oni atendas pli bonajn, pli trankvilajn tagojn”. Kiel Glazer dirus, Wandel kaj la membraro de ELI nur deziras pli bonajn, pli trankvilajn tagojn en sia paradiza intereszono. La sorto de la homoj pene vivantaj en la tuj proksima okupaciata Palestino estas al li io fremda.

Historio de etna purigado en Palestino

Lia “Mallonga historio de la Gaza-sektoro en la lastaj 75 jaroj” estas makabra ŝerco. Kiel montras artikolo de Arlene Clemesha[36], jam dekomence cionismo naskiĝis kiel koloniisma projekto. Pri tiu ĉi temo en Esperanto oni legu la 358-paĝan libron Kiel Israelo elpelis la palestinanojn (1947-1949)[37], de Dominique Vidal (franca historiisto kaj ĵurnalisto, mem de sefarda familio) kaj Sébastien Boussois. Anstataŭ proponi novan tezon, tiu verko prezentas la kontribuojn de la t.n. “novaj historiistoj” israelaj, kiel Benny Morris, Ilan Pappé k.a. Ekde la mezo de la 1980aj jaroj, ĉi tiu generacio de judaj historiistoj sukcesis malkonstrui la oficialajn mitojn pri la fondo de la ŝtato Israelo kaj pri la milito unue inter la judoj kaj la araboj de la britmandata Palestino (tiutempe la vorto “palestinanoj” kunsignifis ilin ĉiujn), poste inter Israelo unuflanke kaj la palestinanoj kaj arabaj regnoj najbaraj aliflanke, dum la periodo 1947-1949, pruvante la ekziston de mature pripensitaj plano kaj elpelo, en kies kadro okazis masakroj. 

Jen konciza resumo de la historio: ĝis 1917 (la komenco de la brita mandato, samjare kiel la nurunuflanka Balfour-deklaracio) en Palestino judoj estis ĉ. 6% de la loĝantaro. Inter 1918 kaj 1947, larĝskala migrado de judoj en Palestinon (multaj fuĝe de naziismo) altigis la nombron de 6% al 33%. Alarmite de tio, inter 1936 kaj 1939 palestinanoj ribelis. Dume cionismaj milicoj komencis sisteme ataki ne nur britojn sed ĉefe palestinanojn por elpeli ilin el iliaj vilaĝoj (jen terorismo). En 1947, rezolucio de UN kiun palestinanoj ne akceptis kaj kiun oni trudis al ili, donis 55% de la teritorio de Palestino al judoj (kaj 45% al araboj), tamen ankaŭ tiun disdividon oni ne respektis en la praktiko, kaj cetere la teroj donitaj al judoj estis pli kvalitaj kaj rimedhavaj. Inter tiu dato kaj la fondo de Israelo en 1949, pli ol 750.000 palestinanoj estis perforte elpelitaj el iliaj loĝlokoj fare de cionismaj milicoj (jen terorismo refoje). Tiun amasan trudmigrigon oni nomas Nakba (katastrofo). Pliaj 300.000 palestinanoj estis same elpelitaj post la Sestaga Milito en 1967. La interkonsento de Oslo en 1995 donis al palestinanoj limigitan regadon de nur 18% de Cisjordanio. Inter 1993 kaj 2023 la nombro de setlantoj loĝantaj en Cisjordanio kaj Orienta Jerusalemo altiĝis de 250.000 al 700.000. Laŭ internacia juro tiuj setlejoj estas neleĝaj[38]. Kaj oni povus daŭrigi longe per pliaj nombroj kaj datumoj, ekzemple ankaŭ koncerne agrokulturon kaj ekologion: de 1967, pli ol 800.000 palestinaj olivarboj estis kontraŭleĝe elradikigitaj de la israelaj aŭtoritatoj[39]... Temas, resume, pri senĉesa kolonia okupacio, senĉesa Nakba kaj senĉesa milito.

Manlibra ekzemplo de setla koloniismo

Ĉar cionistoj kontestas ke palestinanoj suferas koloniismon, konkrete "setlan koloniismon", ni citu plurajn frazojn el gravega artikolo de la israela historiisto kaj politiksciencisto Ilan Pappé (1954): tiu konstato reaperis “kiam akademiuloj en aliaj partoj de la mondo, precipe Sudafrikio, Aŭstralio kaj Nordameriko konsentis ke cionismo estas simila fenomeno al la movado de eŭropanoj kiuj kreis Usonon, Kanadon, Aŭstralion, Nov-Zelandon kaj Sudafrikion”; “La setlantoj sekvis la plej gravan logikon adoptitan de movadoj de setlaj koloniistoj, nome ke por krei sukcesan komunumon de setlaj kolonianoj ekster Eŭropo oni devas forigi la indiĝenojn en la prisetlata lando. Tio signifas, ke la indiĝena rezisto al tiu ĉi logiko estis batalo kontraŭ eliminon, kaj ne nur liberiĝo. Tio gravas kiam oni pensas pri la operaco de Hamas kaj aliaj palestinaj rezistaj operacioj ekde 1948”; “Se vi malhomigas homojn, vi povas pli facile forigi ilin”; “Por kvadratigi ĉi tiun cirklon, la [israela] gvidantaro insistis, ke iliaj eliminaj agoj kontraŭ la palestinanojn estas ‘reprezalio’ aŭ ‘respondo’ kontraŭ palestinajn agojn. Sed tre baldaŭ, kiam ĉi tiu gvidantaro volis transiri en pli drastajn agojn de elimino, ili forlasis la falsan pretekston de 'reprezalio' kaj simple ĉesis pravigi tion, kion ili faris”; “Ni atestas similan ŝablonon hodiaŭ. Komence la agoj estis prezentitaj kiel reprezalio al operaco Tufun al-Aksa, sed nun ĝi estas la milito nomata 'glavo de milito' celanta resendi Gazaon sub rektan israelan regon, sed etne forpurigante ĝian popolon per kampanjo de genocido”; “Historie kaj ideologie, estas tre klare, ke la 7a de Oktobro estas uzata kiel preteksto por kompletigi tion, kion la cionisma movado ne povis plenumi en 1948”; “Tiel, malhomigo de la palestinanoj estas eksplicita kaj implicita mesaĝo perata al la israelaj judoj tra ilia eduka sistemo, ilia ensociigsistemo en la armeo, la amaskomunikilaro kaj la politika diskurso. Ĉi tiu mesaĝo devas esti transdonita kaj konservita se la eliminon oni volas plenumi ĝisfine”; koncerne la manifestaciojn en Israelo kontraŭ la registaron de Netanjahu fare kaj de sekularaj judoj kaj de ultranovcionismaj judoj, Pappé klarigas: “Estas nenio komuna inter ĉi tiuj du vizioj krom unu afero: ambaŭ tendaroj ne zorgas pri la palestinanoj, ambaŭ tendaroj kredas, ke la supervivo de Israelo dependas de la daŭrigo de la eliminpolitikoj kontraŭ la palestinanojn. Ĉi tio ne retenos akvon. Ĉi tio disfalos kaj implodos de interne ĉar vi ne povas en la 21a jarcento teni kune ŝtaton kaj socion sur la bazo, ke ilia komuna sento de aparteno estas parto de elimina genocida projekto”; kaj fine: “Eĉ la Nakba, kiu estis neimagebla katastrofo, ne kompareblas kun tio, kion ni vidas nun kaj kion ni vidos en la venontaj monatoj”[40].

Tamen ni atentu ke kulpigi nur Netanjahu estus simpligo kaj eraro. La plimulto de la israelanoj ja voĉdonis por lia kaj por pli ekstremdekstraj, faŝismecaj partioj, kaj ĝis nun apogas la agadon de la israela armeo en Gazao. Refoje okazas manifestacioj, tamen tiuj israelanoj manifestaciantaj kontraŭ la registaron de Netanjahu, same kiel la aŭtoroj kaj subskribintoj de la deklaracio de ELI, fakte nur defendas siajn privilegiojn. Ili ne protestas kontraŭ la israelajn okupacion kaj apartismon en Palestino. Ili vivas ĝue kaj plezure en la intereszono de la koloniata Palestino.

Ĉu “la mondo” reagas iel?

Bone ke fine okazas nun ĉe la Internacia [Justica] Kortumo la kazo “Apliko de la Konvencio pri Prevento kaj Punado de la Krimo de Genocido en la Gaza-Strio (Sudafrikio kontraŭ Israelo)”[41], kvankam, pro diversnaciaj premoj, mi havas dubojn pri la atendata rezulto. Ja kiu lando pli bone ol Sudafrikio scias kio estas apartismo? Ĉiel ajn Israelo kutimas ignori senpune decidojn de UN kaj de aliaj internaciaj instancoj, kaj plurfoje malobservis la plej multajn el la kondiĉoj de tio kio konsistigas "okupacion" laŭ internaci-jura perspektivo, kiel fiksite en la Haga Regularo de 1907 (artikoloj 42-56) kaj la Kvara Ĝeneva Konvencio de 1949[42]. Pro kompliceco kun la genocido oni devus krome procesi ĉefe kontraŭ Usonon (kiu plej daŭre kaj malvare provizadas Israelon finance kaj per armiloj, defendante ĝin en UN kaj ĉiaj internaciaj instancoj kaj forumoj) sed ankaŭ kontraŭ Germanujon, kies senkondiĉa kaj senkritika apogo al Israelo (i.a. per armiloj sed ankaŭ per cenzurado de politikaj konferencoj kaj literaturaj premioj), ne pro moralaj principoj sed por lavi sian konsciencon pro la holokaŭsto, iĝis integra parto de ĝia politiko: “Kiam la germana politika klaso parolas pri Israelo, ĝi parolas precipe pri si mem. Ĉar ĝiaj ligoj kun tiu ŝtato estas la soklo, sur kiu la post-nazia Germanujo bazas sian progreseman identecon, la sinteno de la germanoj pri Israelo montras al ni multe pli pri ilia propra mensostato ol pri tiuj duflankaj rilatoj, ties historio kaj ties vera enhavo”[43] (bedaŭrinde ĝis nun kontraŭ la komplicecon de Germanujo ekprocesis nur Nikaragvo). Iuj eŭropaj aŭtoritatoj eĉ venis al la diktatura ideo cenzuri kaj malpermesi la palestinan flagon kaj aliajn porpalestinajn simbolojn en manifestacioj k.s. (eble ni devos prunti de palestinanoj akvomelonon kiel novan nacian simbolon, elektitan de ili por eviti similajn kaj eĉ pli violentajn reagojn fare de israelanoj).

La homo de Israelo en la E-Movado

Parenteze, ni demandu nin kiu kaj kio estas fakte Amri Wandel? Profesie, doktoro pri astrofiziko en la Hebrea Universitato de Jerusalemo, kies kampuso sur la monto Skopo (arabe جبل المشارف) situas en la okupaciata Jerusalemo, universitato kiu estas mem aktiva partoprenanto en la okupacio[44]. Ni memoru ke israelaj universitatoj partoprenas en la okupaciaj meĥanismoj de Israelo je ĉiuj niveloj, de la evoluigo de armila teĥnologio ĝis la disponigo de jura defendo kontraŭ akuzoj je militkrimoj; ekzemple la Universitato de Telavivo, en kiu li diplomiĝis en 1974[45] (oni povus nomi tiun intiman kunlaboradon inter la israelaj armeo, industrio kaj universitatoj[46] “la sanga triunuo”). Laŭ la anglalingva Vikipedio[47] inter 1974 kaj 1980 li servis en la israela armeo (6 jarojn!). Krome li loĝas ekde la komenco de la 2000aj jaroj en Modi'in, parto de la urbo Modi'in-Maccabim-Re'ut, kies unu alia parto (la kvartalo Maccabim) ne estas rekonata de EU kiel parto de Israelo. Do li ne povas pretendi nescion pri tio kio okazas tute proksime al lia intereszona hejmo. Aldone Wandel laboras profesie ankaŭ kiel gvidanto de turistoj[48], io surpriza ĉe doktoro pri astrofiziko. Eble prefere, pro sia multjara servado kiel la publika vizaĝo de Israelo en Esperantujo, plej konkrete unue en TEJO kaj nun en UEA kaj ĉi ties revuo Esperanto (inter multaj aliaj), li povus peti de la israela ministrejo pri misinformado kaj propagando neoficialan subvencion aŭ salajron kaj tiel eviti pli ŝvitigajn taskojn. Li jam sufiĉe pruvis ke li plene taŭgas por diskonigi kaj defendi la murdprogramon de Netanjahu.

Kaj poste – kio?

Por fini, ni provu respondi al la demando ĉu ekzistas elirvojo el la nuna terura situacio. Iuj ankoraŭ pensas ke la solvo estas du plene sendependaj regnoj aŭ ŝtatoj, unu por judoj, alia por palestinanoj, tamen tiu "solvo" jam estas tute malebla, interalie ĉar Israelo ne povas esti samtempe juda ŝtato kaj demokratio (“Israelo eble estis liberala demokratio por la plej multaj judoj, sed ĝi neniam estis tio por la plej multaj palestinaj araboj – civitanoj de Israelo aŭ tiuj vivantaj sub israela okupacio”)[49], kaj ĉar setlantoj en Palestino ĉiel malhelpos efektivan estiĝon de palestina ŝtato. La ekzisto de “juda ŝtato”, kiel Wandel mem nomas ĝin, kondukis al apartismo por la arabaj israelanoj aŭ israelaj araboj (20% de la israela loĝantaro) kaj des pli por la palestinanoj de Gazao kaj Cisjordanio. Kiel diras la israela ĵurnalisto Gideon Levy (1953): “Ĉiuj israelanoj estas kunkulpuloj en la okupado. Ni ĉiuj, ĉiu israelano, estas setlantoj. [...] Ni ĉiuj kunportas la kulpon”[50].

Anstataŭe, en la fino de sia vivo la eminenta palestin-usona literaturteoriisto kaj kulturkritikisto Edward Said (1935-2003) favoris kiel pli bonan solvon la kreon de unu sola du-nacia ŝtato aŭ regno israela-palestina, ĉu federacia, ĉu konfederacia, ĉu alispeca[51]. En ĝi ĉiuj civitanoj estus plene egalrajtaj (same kiel nun ĉiuj germanoj post la malfondiĝo de Demokratia Respubliko Germanujo). Por ke tio eblu, Israelo devos iam agnoski ĉion kion ĝi misfaris al palestinanoj, same kiel faris Sudafrikio por fini apartismon. Ĉiel ajn ni memoru ke la fino de apartismo, genocido kaj okupacio en Palestino estus nur la komenco de imageble ne tute glata nek facila vojo al kundemokratio.

Alia elirvojo, individua kaj privata, koncernas israelanojn kiuj ne volas esti komplicoj de la okupacio, apartismo kaj genocido, nome fari kiel, ekzemple, Nadav Gazit, kiu rezignis kaj fordonis la israelan pasporton[52] (laŭdire oni rezignas israelan civitanecon: judaj israelanoj havas israelan civitanecon sed judan naciecon; laŭ pasportoj kaj identigaj dokumentoj en la hebrea, israela nacieco mem ne ekzistas, ja ĝia ekzisto permesus egalan traktadon de ĉiuj gentoj aŭ etnoj de Israelo). Se pli multaj israelanoj farus same, eble ankaŭ la okupacia, apartisma kaj genocida politiko de Israelo devus finiĝi.

Jorge Camacho

14.4.2024 [je 15.4.2024 mi faris plurajn modifojn kaj aldonis subtitoletojn]

Jorge Camacho (1966), aŭtoro de la poemlibro Palestino strangolata (2016), esperantigis la eseon Letero el Palestino (1990), kontribuis per poemoj pri Palestino al Beletra Almanako 49 (Februaro 2024).



Duoblaparolo

Ni formulu jam al ni la ĝustajn respondojn:
Ĉu propagando? novaĵdissendo?
Ĉu kidnapo de senkulpaj? kapto de malamikoj?
Ĉu murdo de civiluloj? depafitaj bestoj?
Ĉu la absoluta vero? la fluo de l’ historio?
Ĉu kaŝa genocido? laŭrajta sindefendo?
Ĉu flanka viktimo? homa ŝildo?
Ĉu militkrimo? terorista atenco?
(La Schrödinger-kato tra la spegulo)
Ĉu vivospaco aŭ promesita tero?


NOTOJ

Danke al Xavi Alcalde pro lia diversa helpo en la definitivigo de tiu ĉi artikolo.

Bildo el ĉi tie

1. Esperanto-Ligo en Israelo, “Deklaro de ELI pri la milito en Gaza”, 14.11.2023, ĉe liberafolio.org/2023/11/14/deklaro-de-eli-pri-la-milito-en-gaza/

2. Mustafa Fetouri, “Foreigners fighting for Israel in Gaza are war criminals and mercenaries. Period”, 22.2.2024, ĉe middleeastmonitor.com/20240222-foreigners-fighting-for-israel-in-gaza-are-war-criminals-and-mercenaries-period/

3. Monir Ghaedi, “How do Hamas and Hezbollah compare with Israel militarily?”, 21.10.2023, ĉe dw.com/en/how-do-hamas-and-hezbollah-compare-with-israel-militarily/a-67166698

4. Louisa Loveluck, Susannah George kaj Michael Birnbaum, “As Gaza death toll soars, secrecy shrouds Israel’s targeting process”, 5.11.2023, ĉe washingtonpost.com/world/2023/11/05/israel-strike-targets-gaza-civilians-hamas/

5. Michael Merryman-Lotze, “5 things you need to know about what’s happening in Israel and Gaza”, 5.4.2024, ĉe afsc.org/news/5-things-you-need-know-about-whats-happening-israel-and-gaza

6. Max Fisher, “This chart shows every person killed in the Israel-Palestine conflict since 2000”, 14.7.2014, ĉe vox.com/2014/7/14/5898581/chart-israel-palestine-conflict-deaths

7. Sultan Barakat, “Israel is pillaging not just Gaza’s cities but also its waters”,6.3.2024, ĉe aljazeera.com/opinions/2024/3/6/israel-is-pillaging-not-just-gazas-cities-but-also-its-waters kaj Evi Petsangouraki, “Is natural gas the real reason for the genocide in Gaza?”, 22.1.2024, ĉe diem25.org/is-natural-gas-the-real-reason-for-the-genocide-in-gaza/

8. The Palestinian Information Center, “Borrel: Gaza became ‘graveyard’ for most important principles of humanitarian law”, 18.3.2024, ĉe english.palinfo.com/news/2024/03/18/316092/

9. Caritas Czech Republic – Humanitarian Aid and Development Cooperation, “Tragic balance of 6 months of war in Gaza: Tens of thousands dead, unprecedented destruction and imminent famine”, 7.4.2024, ĉe svet.charita.cz/en/news/tragic-balance-of-6-months-of-war-in-gaza-tens-of-thousands-dead-unprecedented-destruction-and-imminent-famine/ kaj Julia Frankel, "Half a year into the war in Gaza, here’s a look at the conflict by the numbers", 6.4.2024, ĉe apnews.com/article/israel-hamas-gaza-war-statistics-95a6407fac94e9d589be234708cd5005

10. Yuval Abraham, “‘Lavender’: The AI machine directing Israel’s bombing spree in Gaza”, 3.4.2024, ĉe 972mag.com/lavender-ai-israeli-army-gaza/

11. Bethan McKernan kaj Harry Davies, “‘The machine did it coldly’: Israel used AI to identify 37,000 Hamas targets”, 3.4.2024, ĉe theguardian.com/world/2024/apr/03/israel-gaza-ai-database-hamas-airstrikes

12. en.wikipedia.org/wiki/Unit_8200

13. Jonathan Glazer, “Jonathan Glazer on his Holocaust film The Zone of Interest: ‘This is not about the past, it’s about now’”, 10.12.2023, ĉe theguardian.com/film/2023/dec/10/jonathan-glazer-the-zone-of-interest-auschwitz-under-the-skin-interview

14. La esprimon “intereszono” (germane “Interessengebiet”) uzis la okupaciaj naziaj trupoj por priskribi la areon ĉirkaŭ la aŭŝvica koncentrej-(kaj ekstermej-)komplekso rezervitan por la SS-stabo.

15. Andrew Pulver kaj Catherine Shoard, “‘We refute our Jewishness and the Holocaust being hijacked’: Jonathan Glazer calls for end to Gaza attacks at Oscars”, 11.3.2024, ĉe theguardian.com/film/2024/mar/11/zone-of-interest-international-film-oscar

16. Stefano Levi Della Torre, "La memoria della Shoà: due posizioni in conflitto", 25.1.2024, ĉe gliasinirivista.org/la-memoria-della-shoa-due-posizioni-in-conflitto/ kaj spiweb.it/cultura-e-societa/cultura/la-memoria-della-shoa-due-posizioni-in-conflitto-di-stefano-levi-della-torre/

17. Asmaa Al-Ghoul, “Palestinian journalist Asmaa Al-Ghoul: 'While our values, principles and vision don't align, this brutal war has left us with no choice but to defend Hamas'”, 9.4.2024, legebla de abonantoj ĉe lemonde.fr/en/opinion/article/2023/12/04/palestinian-journalist-asmaa-al-ghoul-while-our-values-principles-and-vision-don-t-align-this-brutal-war-has-left-us-with-no-choice-but-to-defend-hamas_6312256_23.html; plene kaj libere legebla en hispana traduko ĉe vientosur.info/esta-guerra-brutal-nos-ha-dejado-sin-mas-opcion-que-tolerar-a-hamas/

18. Šejla Ahmatović, “EU’s top diplomat accuses Israel of funding Hamas”, 20.1.2024, ĉe politico.eu/article/israel-funded-hamas-claims-eu-top-diplomat-josep-borrell/

19. Zena Al Tahhan, “How Israel has repeatedly rejected Hamas truce offers”, 22.1.2024, ĉe aljazeera.com/features/2024/1/22/how-israel-has-repeatedly-rejected-hamas-truce-offers

20. James North, “Extraordinary charges of bias emerge against NYTimes reporter Anat Schwartz”, 25.2.2024, ĉe mondoweiss.net/2024/02/extraordinary-charges-of-bias-emerge-against-nytimes-reporter-anat-schwartz/ kaj Jeremy Scahill, Ryan Grim kaj Daniel Boguslaw, “‘Between the Hammer and the Anvil’. The Story Behind the New York Times October 7 Exposé”, 28.2.2024, ĉe theintercept.com/2024/02/28/new-york-times-anat-schwartz-october-7/

21. The Short String, "ZAKA is not a trustworthy source for allegations of sexual violence on October 7", 30.12.2023, ĉe mondoweiss.net/2023/12/zaka-is-not-a-trustworthy-source-for-allegations-of-sexual-violence-on-october-7/

22. Feminist Solidarity Network for Palestine, "Here’s what Pramila Patten’s UN report on Oct 7 sexual violence actually said", 11.3.2024, ĉe mondoweiss.net/2024/03/heres-what-pramila-pattens-un-report-on-oct-7-sexual-violence-actually-said/

23. AFP, “Israel social security data reveals true picture of Oct 7 deaths”, 15.12.2023, ĉe france24.com/en/live-news/20231215-israel-social-security-data-reveals-true-picture-of-oct-7-deaths

24. Yoav Zitun, “One-fifth of troop fatalities in Gaza due to friendly fire or accidents, IDF reports”, 12.12.2023, ĉe ynetnews.com/article/rkjqoobip kaj Fatemeh Salari, “Israel admits killing its own people at music festival on October 7”, 19.11.2023, ĉe dohanews.co/israel-admits-killing-its-own-people-at-music-festival-on-october-7/

25. Mustafa Fetouri, “What is the ‘Hannibal Directive’ and how Israel uses it”, 4.1.2024, ĉe middleeastmonitor.com/20240104-what-is-the-hannibal-directive-and-how-israel-uses-it/

26. idf.il/en/mini-sites/our-soldiers/

27. Bruno Maçães, "Former head of Shin Bet: Hamas’s nightmare is a two-state solution", 6.4.2024, ĉe newstatesman.com/the-weekend-interview/2024/04/ami-ayalon-interview-hamas-nightmare-two-state-solution

28. Meron Rapoport, "Why do Israelis feel so threatened by a ceasefire?", 29.3.2024, ĉe 972mag.com/ceasefire-opposition-israelis-gaza/

29. Marc Lamont Hill, “Norman Finkelstein on Gaza: The US could have stopped Israel on day one”, 6.4.2023, ĉe youtu.be/ELNr_ro97MI?si=9voJdS0wW_W3n7S

30. en.m.wikipedia.org/wiki/Nat_Turner%27s_slave_rebellion

31. “UK-based organisations welcome UN Commission of Inquiry report into Gaza protests, urge UK action (5 March 2019)”, 18.3.2019, ĉe reliefweb.int/report/occupied-palestinian-territory/uk-based-organisations-welcome-un-commission-inquiry-report

32. “No Justification for Israel to Shoot Protesters with Live Ammunition”, 29.8.2019, ĉe ohchr.org/en/press-releases/2019/02/no-justification-israel-shoot-protesters-live-ammunition

33. Enzo Traverso, “The Gaza Massacre Is Undermining the Culture of Democracy”, 6.4.2024, ĉe jacobin.com/2024/04/gaza-genocide-holocaust-memory-democracy

34. Noura Erakat, “No, Israel Does Not Have the Right to Self-Defense In International Law Against Occupied Palestinian Territory”, 11.7.2014, ĉe jadaliyya.com/Details/27551

35. cafemontaigne.com/doublespeak-duoblaparolo-un-poema-de-jorge-camacho-cordon/quemaduras/admin/

36. Arlene Clemesha, “Al Nakba, uma tragédia sem fim” (Al-Nakba, senfina tragedio), 28.11.2023, ĉe aterraeredonda.com.br/al-nakba-uma-tragedia-sem-fim/

37. Dominique Vidal kun Sébastien Boussois : Kiel Israelo elpelis la palestinanojn 1947-1949, elfrancigis Vilhelmo Lutermano, 2a, korektita, eldono, Embres-et-Castelmaure, Monda Asembleo Socia (MAS), 2018, 358 p., ISBN 978-2-36960-164-7 (epub 978-2-36960-165-4).

38. Mohammed Haddad kaj Alia Chughtai, “Israel-Palestine conflict: A brief history in maps and charts”, 27.11.2023, ĉe aljazeera.com/news/2023/11/27/palestine-and-israel-brief-history-maps-and-charts

39. Layla Hedroug, “Israel’s Campaign Against Palestinian Olive Trees”, 11.3.2023, ĉe yris.yira.org/column/israels-campaign-against-on-palestinian-olive-trees/

40. Ilan Pappé, "It Is Dark Before the Dawn, But Israeli Settler Colonialism Is At an End", 16.2.2024, ĉe socialistproject.ca/2024/02/dark-before-dawn-israeli-settler-colonialism-end/

41. “Application of the Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide in the Gaza Strip (South Africa v. Israel)”, ĉe icj-cij.org/case/192; kaj en.wikipedia.org/wiki/South_Africa_v._Israel_(Genocide_Convention)

42. Ramzy Baroud, "Palestina no está ocupada, está colonizada", 7.6.2018, ĉe monitordeoriente.com/20180607-palestina-no-esta-ocupada-esta-colonizada/

43. Daniel Marwecki, "Strangaj germanaj-israelaj rilatoj", Aprilo 2020, ĉe eo.mondediplo.com/article2829.html

44. Somdeep Sen, “Israeli apartheid on campus”, 29.6.2021, ĉe aljazeera.com/opinions/2021/6/29/israeli-apartheid-on-campus kaj The Land Research Center, “Hebrew University expansionist plans”, 7.12.2004, ĉe poica.org/2004/12/hebrew-university-expansionist-plans/

45. Yaniv Cogan, “Academia, Weapons and Occupation: How Tel Aviv University Serves the Interests of the Israeli Military and Arms Industry”, 4.5.2022, ĉe bdsmovement.net/news/academia-weapons-and-occupation-how-tel-aviv-university-serves-interests-israeli-military-and

46. Les Levidow, “Beyond dual use: Israeli universities’ role in the military-security-industrial complex”, 24.5.2018, ĉe eccpalestine.org/beyond-dual-use-israeli-universities-role-in-the-military-security-industrial-complex/

47. en.wikipedia.org/wiki/Amri_Wandel (je 26.03.2024).

48. israel-guides.net/tour-guides/wandel-amri/

49. Gershon Baskin, "Israel can't be both a Jewish state and a liberal democracy - opinion", 13.7.2023, ĉe m.jpost.com/opinion/article-749795

50. Gideon Levy, “All Israelis Are Complicit in the Occupation”, 21.4.2022, ĉe haaretz.com/opinion/2022-04-21/ty-article-opinion/.premium/all-israelis-are-complicit-in-the-occupation/00000180-6566-d895-abf9-ffe689130000 kaj “Israeli Journalist Gideon Levy: Occupation Won’t End until Israel Pays the Price”, Novembro 2023, ĉe clarionindia.net/israeli-journalist-gideon-levy-occupation-wont-end-until-israel-pays-the-price/?amp=1

51. Edward Said, "The One-State Solution", 10.1.1999, ĉe nytimes.com/1999/01/10/magazine/the-one-state-solution.html ; Amir-Hussein Radjy, "Edward Said Saw the Future of Israel and Palestine", 5.6.2021, ĉe foreignpolicy.com/2021/06/05/edward-said-saw-the-future-of-israel-and-palestine/ ; kaj Nathan J. Robinson, "The Wisdom of Edward Said Has Never Been More Relevant", 23.10.2023, ĉe currentaffairs.org/2023/10/the-wisdom-of-edward-said-has-never-been-more-relevant

52. Nadav Gazit, "Why I am renouncing my Israeli citizenship", 30.11.2023, ĉe prismreports.org/2023/11/30/why-i-am-renouncing-my-israeli-citizenship/


de Jorge (noreply@blogger.com) je 2024-04-16 11:03

Esperanta Retradio

Energio el la terkrusto

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Paŭlo S. Viana el Brazilo

Dum la lastaj jaroj, sciencistoj senĉese serĉadas novajn fontojn de energio por la senĉesa kreskado de entreprenoj, kiuj bezonas ĝin. Petrolon oni jam ne konsideras taŭga fonto, pro la vasta malpurigo de la atmosfero, kiun ĝi kaŭzas. Purajn fontojn oni trovas en la maro kaj riveroj, en la vento, en la sunradioj, eĉ en naturaj gasoj kaj en atomaj strukturoj. 

Nuntempe, fakuloj studas la eblecon preni energion el kurioza loko: el profundaj tavoloj de la terkrusto. Tion oni nomas “termotera” energio, kies varmo devenas de la ŝtonoj, kiuj  troviĝas tie. Ĝi povas esti kaptata diurne, senĉese, per pura fidinda sistemo, en granda kvanto, por uzado en industrio kaj loĝejoj. Oni kalkulas, ke ĝi povas liveri milojn da teravatoj da energio. Kvankam oni konas ĝin de multaj jaroj, tamen oni ĝis nun ne evoluigis teknikon por ĝia kaptado.

Oni devas por tio bori profunde en la kruston, iom simile al tio, kion oni faras por kapti petrolon. Tial, petrolkompanioj kaj gaskompanioj en pluraj landoj aparte interesiĝas pri tiu nova fonto, ĉar eble ili povos pli facile adapti sian maŝinaron al la nova sistemo — kaj transiri al produktado de pura energio. Eble la nuna jardeko estos la “jardeko de ter-terma energio”.

Se oni rajtas simpligi la klarigon, temas pri borado en la teron. Oni devas atingi en la terkruston ŝtonojn en temperaturo de 400 centigradoj. Tien oni enfluigas akvon per specialaj tuboj; revenas granda kvanto da vaporo, kiu siavice movas turbinojn kaj produktas energion. Ĉinujo, Rusujo kaj Usono (tri ŝlosilaj landoj en la monda politiko, ĉu?) estas landoj, kun plej granda potencialo rilate al varmegaj rokoj. En Usono troviĝas varmegaj ŝtonoj je malplej profunda distanco de la tersurfaco. Kalkuloj montris, ke  1% de la energia potencialo de varmegaj rokoj en Usono povas produkti energion respondan al 21 miliardoj da petrolbareloj.

Nuntempe, sciencistoj, teknikistoj kaj ceteraj fakuloj atendas pionirojn, kiuj pretas investi grandan kvanton da mono en la novaj entreprenoj por produktado de pura energio en la mondo.
 

de peranto (noreply@blogger.com) je 2024-04-16 06:00

Diversaj diversaĵoj

Anatole FRANCE - Sinjorino Chiara (1904)

Anatole FRANCE

 

Jen mallonga sed amuza novelo de Anatole FRANCE

Sinjorino Chiara


Profesoro Giacomo Tedeschi, de Napolo, estas fama kuracisto en sia urbo. Lia domo, tre odora, proksima de la preĝejo Incoronata, estas vizitata de ĉiaj homoj kaj aparte de la belulinoj, kiuj vendas marfruktojn en la kvartalo Santa Lucia. Li vendas drogojn por ĉiuj malsanoj, ne malŝatas eltiri kariiĝintan denton el via buŝo, majstre kudras, post la festoj, la fenditan haŭton de kuraĝuloj, kaj scias paroli la marbordan dialekton, miksitan kun lerneja latino, por trankviligi siajn klientinojn etendiĝintajn en la plej vasta, la plej lama, la plej ĝema kaj la plej malpuraĉa kuŝoseĝo, el ĉiuj, kiujn oni povas vidi en iu ajn marborda urbo de la universo. Li estas viro malalta, kun plena vizaĝo, verdaj okuletoj kaj longa nazo falanta ĝis sinua buŝo, kaj kies rondaj ŝultroj, pinta ventro kaj maldikaj kruroj pensigas pri la antikva Attelana farso.

Giacomo edziĝis malfrue kun la juna Chiara Mammi, filino de eksbagnano tre aprezata en Napolo, kiu iĝinte panisto en la kvartalo Borgo di Santo, forpasis plorata de la tuta urbanaro. Maturita sub la suno, kiu oras la uvojn de Torre kaj la oranĝojn de Sorrente, la beleco de Sinjorino Chiara disvolviĝis al pompa splendo.

Profesoro Giacomo Tedeschi vere kredas, ke lia edzino estas tiom virta, kiom bela. Li ankaŭ scias kiom forta estas la sento pri virina honoro en la banditaj familioj. Sed li estas kuracisto kaj ne estas senscia pri la perturboj kaj malfortecoj kiuj trafas la virinan naturon. Li iom malkvietiĝis post kiam Ascanio Ranieri el Milano, instaliĝinta kiel porvirina tajloro en la placo dei Martiri, prenis kutimon viziti lian domon. Ascanio estis juna, bela kaj ĉiam ridetanta. Certe, la filino de la heroa Mammi, la patriota panisto, estis tro bona Napolanino por forgesi siajn devojn kun Milanano. Tamen Ascanio faris siajn vizitojn proksimajn de Incoronata prefere kiam la kuracisto forestas, kaj la sinjorino prefere akceptis lin sen atestontoj.

Iun tagon, kiam la kuracisto rehejmeniris plu frue ol atendite, li surprizis Ascanion ĉe la piedoj de Chiara. Dum la sinjorino foriris per la kvieta paŝo, kiu indikas diinon, Ascanio stariĝis. Giacomo Tedeschi alproksimiĝis kun la plej prizorgema mieno. 

"Mia amiko, mi vidas, ke vi suferas. Vi ja bone faris veninte por viziti min. Mi estas kuracisto kaj dediĉita por flegi la homajn mizerojn. Vi suferas, ne neu tion. Vi suferas, tre suferas. Via vizaĝo fajre aspektas... Kapoloron, grandan kapdoloron, sendube. Vi ja bone faris viziti min! Vi atendis min senpacience, mi certas. Teruran kapdoloron."


Kaj dum li tiel parolis, la maljunulo, forta kiel Sabena bovo, puŝis Ascanion en sian kabineton kaj devigis lin sidiĝi en kuŝoseĝon sur kiu jam pasis kvardek jaroj da Napolaj malsanoj. Kaj tenante lin tie enprofundiĝintan:"Mi ja vidas pri kio temas, dento doloras. Ja tio! Vi havas grandan dentodoloron." Li prenis el sia necesujo grandegan dentistan pinĉilon, trude malfermis lian buŝon kaj per pinĉila turno elradikis denton. Ascanio fuĝis sputante la tutan sangon de sia makzelo dum la kuracisto kriis per sovaĝa ĝojo:"Jen bela dento! Jen bela, tre bela dento!"

de Tjeri (noreply@blogger.com) je 2024-04-16 05:42

Libera Folio

Vikinovaĵoj strebas iĝi pli multflankaj

Pro unuflanke putinisma raportado pri la milito en Ukrainio ni antaŭ unu jaro forigis la ligilojn al la freŝaj artikoloj de Vikinovaĵoj en Libera Folio. La projekto tamen plu ekzistas, kaj ĵus aperis la mila artikolo. Unu el la aktivuloj estas Vladimir Perepelica, kiu nun alvokas pli da homoj partopreni, por igi la projekton pli multflanka kaj ekvilibra.

La logotipo de Vikinovaĵoj montras la mondon el nekutima perspektivo.

Vikinovaĵoj en Esperanto trapasis la limon de mil artikoloj. Ĉu la atingo estas kaŭzo por ĝojo aŭ por medito? Provu ni konkludi kune.

Vikinovaĵoj estas libera kaj senpaga interret-revuo, redaktata de volontuloj. La esperanta parto de Vikinovaĵoj naskiĝis la 13-an de novembro 2010. La unua novaĵo en Esperanto tamen aperis jam en februaro de la sama jaro. Ĉiu vikia projekto komencas sian vivon en kovilo kaj eloviĝas por vasta publiko post konvinko pri vivkapablo.

Dum la tuta historio de Vikinovaĵoj la kvanto de aktivaj partoprenantoj tamen ĉiam estis mizera: nur dufoje dum la ekzisto de la projekto ĝi atingis 5 uzantojn kiuj faris po pli ol kvin korektojn dum kalendara monato. Ofte estis nur unu aŭtoro. Kulpas manko de informado pri la projekto. Pasis 14 jaroj kaj ĝis nun ne multaj esperantistoj scias pri Vikinovaĵoj.

Ĉar la aŭtoroj malmultas, ne eblas paroli pri ia distribuo de temoj. Tamen estas grava regulo: aŭtoroj verkas novaĵojn pri temoj, kiuj interesas ilin mem. Ekzemple por mi estas interesaj aferoj rilataj al kosmonaŭtiko, kaj mi intencas verki pri tiaj aferoj. Sed okazis teror-atenco apud Moskvo, kaj mi verkis pri tio. Nun al ni venis aŭtoro kiu planas verki pri bankaj kaj financaj aferoj – estas tre bone.

Tiel aspektas la enirpaĝo de Vikinovaĵoj.

La aŭtoro mem elektas manieron de verko de la nova artikolo. Sed estas grava limigo: vikinovaĵoj ne estas persona blogo kaj blogecaj artikoloj estas forviŝataj.

Organizantoj de diversaj Esperanto-eventoj povus en Vikinovaĵoj sciigi pri tiuj al la vasta publiko. Tamen mi ne vidas alfluon de la movadaj aktivuloj. Kial?

Mi opinias, ke ili fiksiĝis en la informa veziko de sociaj retoj: ili publikigas informojn kaj raportojn en Facebook aŭ X (eksa Twitter), kaj opinias, ke tio sufiĉas. Rezulte la novaĵojn vidas nur iliaj samvezikanoj kaj la informoj preteriras aliajn esperantistojn.

Vikinovaĵoj ne fermas la uzantojn en informa veziko. Eĉ male: per siaj enaj mekanismoj unu artikolo estas ligita kun aliaj artikoloj (per temaj kategorioj) kaj eksteresperantaj partoj de Vikinovaĵoj, Vikipedioj kaj aliaj vikiaj projektoj. Problemo aliflanke estas ke la manko de aŭtoroj kaŭzas malabundon de vidpunktoj.

De tio sekvas diversdirektaj riproĉoj al nia projekto. La amaso de vidpunktoj formas neŭtralecon de Vikinovaĵoj. Sed, ve, nun en la esperantlingvaj la legantaro multas dum la aŭtoroj malmultas.

La problemo cetere rilatas ne nur la esperantan parton de Vikinovaĵoj. Post la komenco de la Rusia-Ukrainia milito oni tuj komencis akuzi la aŭtorojn de la ruslingva parto. Mi al la akuzintoj ĉiam proponis memstare verki artikolojn kaj inter pli ol cent akuzintoj nur du aŭ tri provis ion verki.

Rezulte en ruslingvaj Vikinovaĵoj aperis nur tri artikoloj prezentantaj ukrainian vidpunkton. Mi turnis min al kelkaj konataj ukrainoj por ricevi intervjuon, sed tiuj aŭ silentis, aŭ forpelis ”reprezentanton de Putina lando”. Du el ili laŭte riproĉis la ruslingvan Viki-komunumon pri subteno al Putinisma vidpunkto.

En esperantlingvaj Vikinovaĵoj estas same. Kiam aperis artikolo pri la teror-atako en Crocus City Hall, de putinemaj esperantistoj ni aŭdis kritikon pri forgeso de gravega elpaŝo de Putin, dum de malputinemaj venis kritiko pri la mencio de vaste konigita Putina opinio pri ”ukrainia spuro”.

Vikinovaĵoj alvokas ĉiujn kontribui.

Post mia invito prezenti alian vidpunkton, neniu venis al Vikinovaĵoj. Ve, en nuna mondo oni ŝatas nur sian vidpunkton, la alian oni malbenas.

Alia sekvo de la malvasta rondo de aŭtoroj estas blindigo per kutimo. Ekzemple, mi ĉiam redaktas vikiajn projektojn per komputilo. Mi dum preskaŭ dudek jaroj agordis la Vikimedian ilaron por mi. Kaj la aliaj aŭtoroj agis same.

Sed la moderna legantaro ne uzas komputilon por interretaj servoj. Nur ĵus mi komprenis, ke ili vidas tute alian paĝaron ol mi. La uzo de telefonoj por legi novaĵojn estas por mi nekutima kaj mi speciale testas diversajn funkciojn de la projekto per telefono. Mi nun ĉiutage trovas novan mankon. La problemon necesas solvi.

Kiajn perspektivojn do havas Vikinovaĵoj? Mi duonserioze respondu ”nebulajn”. Mi tre esperas allogi novajn aŭtorojn, kiuj alportos ne nur artikolojn, sed novajn nociojn, novajn vidpunktojn. Nun en Vikinovaĵoj aktive evoluas la ena teknika parto: aperas novaj iloj, per kiuj aperas novaj funkcioj por la legantaro kaj por la aŭtoroj.

Ekzemple plivastiĝas ligoj kun aliaj vikiaj projektoj, kaj se vi vizitos Kategorio:Volodimir Zelenskij vi vidos multegajn ligojn enajn kaj eksterajn. Per la ligoj vi povos ricevi pli da informo pri la ĉefa temo kaj pri aliaj temoj tuŝantaj la ĉefan.

Aperis la vikinovaĵa projekto ”Mallongaj novaĵoj”. La artikoloj de la novaĵoj konsistas el kelkaj mallongaj (unu-du frazaj) mesaĝoj pri iu temo. Nun ĉiun tagon (ekzemple, ”Mallongaj novaĵoj de 10-a de aprilo 2024”) kreas homo, sed mi planas en la fino de majo realigi aŭtomatan kreon de ĉiu nova tago.

Por aldoni mallongajn novaĵojn ne necesas verki longan artikolon kaj ni esperas ke la projekto helpos al novicoj poiome plonĝi en la kondiĉojn de Vikinovaĵoj.

Certe necesas mencii pri mia plej ŝatata projekto, ”Arkivaj novaĵoj”. La senco de la projekto estas publikigi en la esperanto-vikinovaĵoj informojn el aliaj Esperantlingvaj fontoj. Temas ne pri nuntempaj novaĵoj sed pri vere malnovaj.

Nun ni testas la projekton kun tekstoj el Libera Folio. Mi opinias, ke post duonjaro eblos aparte rakonti pri la evoluo de la projekto ĉar laŭ mia opinio la projekto estas tre grava por la Esperanto-movado.

Estimataj esperantistoj, venu al Vikinovaĵoj, verku artikolojn pri interesaj por vi temoj, rakontu pri eventoj kiujn vi organizas aŭ partoprenas.

Vladimir Perepelica

de Libera Folio je 2024-04-16 04:56

2024-04-15

La Balta Ondo

Kunveno en Pekino: Esperanto, disvolvo kaj estonteco

Pekino

Posttagmeze de la 13a de aprilo en Pekino okazis kunveno de Pekina Esperanto-Asocio kun la temo “Esperanto, disvolvo kaj estonteco”. Yu Jianchao, prezidanto de la asocio, faris resumon de la asociaj laboroj en 2023, kaj vicprezidanto Chen Ji prezentis la planon por 2024. La kunvenon prezidis Zhang Yongle, ĝenerala sekretario de la asocio, kaj ĉirkaŭ 30 lokaj esperantistoj partoprenis.

Krome, la partoprenantoj kantis la kanton “Vi kaj mi”, laŭtlegis la poemon “La Espero” kaj faris la ludon “Parolu Esperanton kun mi”.

Sheng Min

Fonto: http://esperanto.china.org.cn

“La Ondo” en Telegramo: t.me/esperanto_news

La Ondo de Esperanto

Alklaku la supran bildon por vidi la abonmanierojn.

The post Kunveno en Pekino: Esperanto, disvolvo kaj estonteco appeared first on La Ondo de Esperanto.

de La redaktoro je 2024-04-15 21:59

Neniam milito inter ni

Irano: Roja Zakeri, 31-jara, estis perforte translokita en psikiatrian malsanulejon

15/04/2024 Junulino, Roja Zakeri estis metita en izolecan ĉambron de la psikiatria malsanulejo Razi, fare de la sekurecaj fortoj la 4an de aprilo, ĉar ŝi skandis sloganojn kontraŭ Ĥamenej, la plej supera gvidanto de la reĝimo. Tiu informo estis publikigita...

de neniammilitointerni je 2024-04-15 20:14