Kompleksa nova vojo, sur kiu ne ĉio dependas de Armenio
Origine publikigita la Global Voices en Esperanto
Bildo de Arzu Geybullayeva
La malpliiĝo en Armenio [eo] de la devigaj kursoj pri la rusa lingvo estas la plej lastatempa evento en amariĝo de la rilatoj inter Armenio kaj Rusio. Laŭ raportado de OC media, la decido venas de direktivo eligita en julio 2024, kiu permesus al studentoj elekti inter studi du apartajn kursojn pri fremdaj lingvoj anstataŭ ol devige studi la rusan kiel unua fremda lingvo. Serio da decidoj faritaj de la registaro de Armenio en la lastaj jaroj indikas, ke tiu lando malproksimiĝas eksteren de la orbito de Rusio. Serio da decidoj prenitaj de la registaro de Armenio en la lastaj jaroj montras, ke la lando pli malproksimiĝas for de la influsfero de Rusio.
Ĉu ĝi sukcesos dependas de pluraj faktoroj, inter ili atingi definitivan pacinterkonsenton kun Azerbajĝano [eo].
For de Rusio
Ekde la dua milito en Montara Karabaĥo [eo], kiun Armenio kaj Azerbajĝano faris en 2020, Armenio estas distanciĝanta de Rusio kaj anstataŭe profundigas siajn ligojn al la Eŭropa Unio [eo]. Multaj en Armenio sentis sin pli kaj pli frustritaj de la tradiciaj sekurecpartneroj de sia lando, post kiam la Organizaĵo de la Traktato por Kolektiva Sekureco [eo] (mallonge OTKS) ne sendis helpon dum la azerbajĝanaj atakoj en Armenio en 2021 kaj 2022. Azerbajĝano ne estas membro de OTKS kaj la membroŝtatoj estas devigataj, konforme al la traktato, interveni kiam unu el la membroj estas atakata.
En 2022, la armeniaj aŭtoritatoj akceptis, ke la Eŭropa Unio sendu observadan mision ĉe ĝia landlimo kun Azerbajĝano, ago kiu estis tiam tre kritikata en Rusio.
La Eŭropa Unio unuafoje deplojis la Observadan Mision de la Eŭropa Unio en Armenio (EUMCAP) en oktobro 2022 post komuna kunsido en Prago inter la ĉefministro de Armenio, Nikol Paŝinjan kaj la prezidento de Azerbajĝano, Ilham Alijev, faciligita de la prezidanto de la Eŭropa Konsilio, Charles Michel, kaj de la franca prezidento, Emmanuel Macron. Kaj la kunsido kaj la decido deploji la mision okazis unu monaton post kiam Azerbajĝano lanĉis ofensivon en Armenion. Laŭ deklaroj de ambaŭ landoj, pli ol 200 militistoj estis mortigitaj rezulte de tio. La 15-an de septembro 2022, la du landoj subskribis batalhalton post mediacio de Rusio.
En decembro 2022, Armenio petis alian mision esperante, ke ĝia ĉeesto ĉe la landlimo inter Armenio kaj Azerbajĝano malebligos pliajn militajn akrigojn kiel tiu okzazinta en septembro 2022.
En februaro 2023, la Eŭropa Unio deplojis la civilan mision de la Eŭropa Unio en Armenio (EUMA) kun dujara mandato. En decembro 2023, ĝi anoncis, ke ĝi pliigis sian personaron surterenan de 138 al 209 homoj. Kaj Rusio kaj Azerbajĝano kritikis tiun duan deplojon. En siaj deklaroj, la aŭtoritatuloj de ambaŭ landoj kontestis la celon de la misio. En gazetara konferenco en Baku, la ministro pri eksteraj rilatoj de Rusio, Sergej Lavrov, diris ke la celo de la misio estas dubinda “rilate al siaj praveco, funkcioj, mandato kaj daŭro”, ripetinte la antaŭajn asertojn de Rusio pri tio, ke la observantoj de la Eŭropa Unio “nur povas estigi geopolitikan konfrontadon en la regiono”, kaj akuzis la Eŭropan Union, asertante, ke ĝi malakceptas “ĉiakoste la klopodojn de mediacio de Rusio”.
La Montara Karabaĥo estas sub la rego de ĝia etna armena popolo kiel memproklamita ŝtato ekde kiam milito ekestis en la fruaj 1990-aj jaroj, kiu finiĝis per batalhalto kaj armenia milita venko en 1994. Post tiu unua milito, kreiĝis nova laŭfakta Respubliko Montara Karabaĥo internacie neagnoskita. Sep apudaj regionoj estis okupitaj de la armenia armeo. Rezulte de tio “pli ol miliono da homoj estis forpelitaj de siaj domoj: la azeroj [eo] fuĝis el Armenio, Montara Karabaĥo kaj la apudaj teritorioj dum la armenoj forlasis siajn hejmojn en Azerbajĝano” laŭ la Internacia Krizogrupo.
La streĉitecoj daŭris dum la sekvantaj jardekoj kaj kulminis en la dua milito en Montara Karabaĥo okazinta en 2020 kaj en la armea operaco okazinta en septembro 2023. Ĉi lasta pavimis la vojon por ke Azerbajĝano reakiru la plenan regadon super Karabaĥo. Tamen, malgraŭ la certigoj, ke la rajtoj de la armenoj de Karabaĥo estos protektataj kaj konservataj, laŭ la plej freŝdataj informoj, 104 000 armenoj de Karabaĥo fuĝis post la ofensivo de septembro 2023.
En septembro 2023, la registaro de Armenio sendis sian unuan humanitaran helpon al Ukraino ekde la grandskala invado fare de Rusio en 2022. La saman monaton, la ministro pri defendo de Armenio anoncis ke, inter la 11-an kaj la 20-an de septembro 2023, okazos en Armenio komuna militista trejnado kun Usono por helpi trejni la armenian armeon por misioj de packonservado.
En oktobro 2023, la parlamento de Armenio aprobis leĝon, kiu ratifas la statuton de Romo pri la Internacia Puna Kortumo (IPK) malgraŭ la ripetitaj avertoj de Kremlo prio tio, ke la ratifo de tiu traktato rezultigos “plej malbonajn sekvojn por la duflankaj rilatoj”. La IPK publikigis arestordonon kontraŭ prezidento Putin pro supozataj militkrimoj faritaj en Ukrainio en marto 2023. Ratifi la statuton de Romo signifas, inter aliaj devontigoj, aresti la prezidenton de Rusio Vladimir Putin se li venus en Armenion.
En frebruaro 2024, Armenio decidis frostigi sian membrecon de la OTKS, gvidata de Rusio, sekve de la mortiga alfrontiĝo inter Armenio kaj Azerbajĝano. Laŭraporte almenaŭ kvar armeniaj militistoj mortis kaj unu estis vundita la 13-an de februaro 2024 dum la unua mortiga okazo ekde la ofensivo de septembro 2023.
Ekde tiam, Armenio rifuzis gastigi kaj ĉeesti multajn trejniĝojn kaj kunsidojn de la OTKS kaj eĉ rifuzis sendi reprezentanton kiel vicĝeneralan sekretarion de la organizaĵo.
La 12-an de marto 2024, la Eŭropa Parlamento aprobis rezolucion “pri pli proksimaj ligoj inter la Eŭropa Unio kaj Armenio kaj pri la bezono de pacinterkonsento inter Armenio kaj Azerbajĝano”.
Kun pli ol 500 parlamentanoj voĉdonintaj por, kvar kontraŭ kaj 32 sindetenintaj, la rezolucio “agnoskas kaj bonvenigas” la “deziron de Armenio kreskigi kaj prioritatigi la rilatojn kun la Eŭropa Unio”, nomante la partnerecon inter Armenio kaj la Eŭropa Unio “logika paŝo por konformiĝi kun la elekto de Armenio favore al la demokratio, la jurŝtato, la batalo kontraŭ korupto kaj la obeo al la internacia ordo bazita sur reguloj”.
La rezolucio estis sekvo de la eksplicita intenco de Armenio kandidatiĝi por aliĝi al la Eŭropa Unio kaj al la programo de partnereco anoncita de la Alta Reprezentanto por la komuna ekstera kaj sekureca politiko de la Eŭropa Unio, Josep Borrell, en februaro 2024.
En aprilo 2024, armeniaj aŭtoritatuloj ĉeestis triflankan kunsidon kun la Eŭropa Unio kaj Usono. La kunsido estis tre kritikata de la registaro de Azerbajĝano laŭ kiu, ĝi efikus negative al la pacprocezo inter Armenio kaj Azerbajĝano, laŭ deklaro de la ministro pri eksteraj aferoj de Azerbajĝano. Sed tamen la kunsido tute ne rilatis nek al Azerbajĝano nek al la pacprocezo.
En junio 2024, la ĉefministro de Armenio, Nikol Paŝinjan ripetis la decidon de la registaro eliri el la OTKS. La devontigo retiri sin el la alianco estis probable decidita post la malkaŝo de dokumentoj, kiuj montris, ke Belorusio, ankaŭ membro de la alianco, sendis militan ekipaĵaron al Azerbajĝano inter 2018 kaj 2022.
Sammonate, post la vizito de la usona asista ŝtat-sekretario James O’ Brien al Erevano [eo], Usono promesis profundigi siajn rilatojn kun la lando.
En julio 2024, Rusio kritikis Armenion pro tio, ke ĝi partoprenis pintkunvenon de NATO en Vaŝingtono kaj nomis “malprudenta” la iniciaton de Armenio profundigi siajn rilatojn kun NATO kaj ĝiaj membroŝtatoj. La rusia vicministro pri eksteraj rilatoj, Miĥail Galuzin, komentis tiam la kunsidon:
углубляя такими темпами сотрудничество с теми, чья цель — “стратегическое поражение” России, Ереван своими руками рискует серьезно дестабилизировать обстановку на Южном Кавказе в ущерб в том числе собственной безопасности
Profundigante la kunlaboron je tia rapida tempo kun tiuj, kies celo estas la “strategia malvenko” de Rusio, Erevan per siaj propraj manoj riskas grave malstabiligi la situacion en la sudo de Kaŭkazio, domaĝe al si mem.
Sammonate, la Eŭropa Unio senvualigis agadplanon, kiu ebligus liberigi vizojn por la civitanoj de Armenio. Aldone, oni atendas, ke la Eŭropa Unio aprobu nemortigan milithelpon de 10 milionoj da eŭroj por Armenio pere de sia mekanismo European Peace Facility [Eŭropo per la Paco).
Laŭ publika opinisondo komisiita de la [Usona] International Republican Institute [Internacia Respublika Instituto] kaj realigita en decembro 2023, 87% de la sonditoj havis pozitivan opinion pri la rilatoj inter Armenio kaj la Eŭropa Unio.
En aŭgusto 2024, la rusaj landlimaj gardistoj postenitaj en la flughaveno Zvartnots de Erevan oficiale forlasis siajn postenojn. Rusio postenigis soldatojn ĉe la landlimo de Armenio, inkluzive de la flughaveno Zvartnots, ekde la sendependiĝo de la lando. La retiriĝo okazis post alia interkonsento en majo laŭ kiu Armenio kaj Rusio konsentis pri la retiriĝo de la rusaj landlimaj gardistoj postenitaj en pluraj armeniaj regionoj.
Ankaŭ en aŭgusto, Usono konfirmis, ke ĝi pripensas interkonsenton kun Armenio, kiu “ebligus al Usono transdoni nuklean teknologion kaj kunhavigi esplorojn kaj teknikajn sciojn”, laŭ raportado de Eurasianet kaj Civilnet.
Kiel Armenio antaŭeniros restas necerta kaj dependos de kelkaj faktoroj, laŭ analizo de Thomas de Wall, grava membro de Carnegie Europe kaj regiona spertulo. Inter ĉi tiuj faktoroj, unu estas atingi definitivan pacinterkonsenton kun Azerbajĝano.
Li diris:
Sukcesa procezo signifus, ke Armenio havus pli da elektebloj kaj povus malpliigi sian historian dependecon de Rusio kaj strebi akiri pli fortan partnerecon kun la Okcidento. La daŭrigado de la nuna stato donas al Rusio pli da oportunoj por refoje apliki siajn tradiciajn kontrollevilojn.